(Deze column
verscheen eerder op deredactie.be en was de tweede in een reeks van WK-columns
op die plek.)
Juicht, ware
voetballiefhebbers, juicht! Sinds 1958 werd er nooit méér gescoord op de eerste
speeldag dan op dit WK. Top! Anderzijds blijft ook het aantal opvallende flaters
van scheidsrechters en hun assistenten maar toenemen. Flop! Het nadeel is dat
je die niet zomaar wegspuit met ‘vanishing spray’.
49 doelpunten na de eerste speeldag op het WK Voetbal, dat is behoorlijk
uniek. Het is van 1958 geleden dat er nog zo vaak gescoord werd. Toen waren dat
29 doelpunten in 8 wedstrijden, goed voor een gemiddelde van 3,63. Nu dus 49 in
16 wedstrijden, gemiddeld 3,06. Ter vergelijking: vier jaar geleden waren dat
er maar 25, gemiddeld 1,56 per match.
Er wordt dus bijna dubbel zo vaak gescoord als in Zuid-Afrika, omdat de deelnemende
landen onbevangener en aanvallender spielen (ach ja, kniesoren en René
Vandereycken zullen zeggen dat er slecht verdedigd wordt, ze hebben zelfs een
punt). Er worden minder gele en rode kaarten uitgedeeld, het is tot nog toe dan
ook een bijzonder sportief WK (vergeten we hierbij even Pepe, die randdebiel op
noppen). En de Rode Duivels hebben gewonnen van Algerije (het was absoluut niet
goed hé, maar het zijn de drie punten die tellen, O Gij Gigantisch Groot
Voetbalcliché!).
Openingsspeeldagen winnen tegen kleinere voetbalnaties hadden we al eerder
gedaan: tegen de Marokkanen in 1994, de Zuid-Koreanen in 1990 en de El
Salvadorianen in 1970. Maar de meest memorabele zege blijft natuurlijk die van
1982, toen we – ‘Daar is ‘m!, daar is ‘m!’ – de Argentijnen de nek omwrongen in
de openingstango
Nou, deze voetballiefhebber is zeer tevreden, hoor. Behalve over de
scheidsrechters van de wedstrijden op de eerste dagen. Ze leken wel uit het
kronkelende brein van wijlen André Franquin afkomstig te zijn. Guust Flater was
nooit ver weg. Of noem ‘m, bij wijze van dubieus eerbetoon, gerust Guust
Fluiter.
Iederéén
assistent-scheidsrechter!
Geregeld suggereren voetbalkenners verbeteringen voor de wedstrijdleiding.
Om precies te zijn: om de twee jaar, wanneer er weer eens een groot toernooi
is, EK of WK, en we ons van het vorige evenement alleen maar de winnaar en de
scheidsrechterlijke blunders herinneren.
In de loop van de jaren werd het oorspronkelijke trio (scheidsrechter, twee
grensrechters) eerst uitgebreid tot een kwartet (de man die de administratie
doet aan een tafeltje tussen de twee dug outs), daarna in de Europese
clubcompetities tot een sextet (extra vlaggenmannen in het verlengde van de
doellijn). We mogen ze ook niet meer grens- of lijnrechters noemen, o neen, de
heren en de uitzonderlijke dame moeten nu worden aangesproken met de titel
‘assistent-scheidsrechter’. Zo’n beetje zoals de poetsvrouw in Amerikaanse
bedrijven, die de functietitel ‘Hygienic Manager’ op haar visitekaartje heeft
staan. Iederéén manager! Iederéén assistent-scheidsrechter! Of er nog
uitbreidingen van het aantal -rechters op het programma staan, weet ik niet,
maar de evolutie naar één ref per speler, de personal referee, lijkt me een ridicule brug te ver.
Tegenover de toename van het aantal -rechters staat dat er minder snel
beslist wordt. Dat heet: verantwoordelijkheid afschuiven. In de bedrijfswereld
kom je dat ook voortdurend tegen. Het aantal managers neemt significant toe,
het aantal snelle beslissingen neemt af. Niet doen! Dan liever die ene dictator
die het voor het zeggen heeft. Liefst eentje van het verlichte soort.
Vanishing spray
De scheidsrechter heeft nu ook een extra hulpmiddel meegekregen dat hij
letterlijk aan zijn korte broek moet bevestigen: de vanishing spray. Handig om het muurtje op de juiste afstand te
krijgen bij vrije trappen. Na een minuutje is de witte lijn alweer verdwenen.
Je kan er ook spelers mee doen verdwijnen, heb ik de indruk, want Cristiano
Ronaldo hebben we bijna niet gezien tegen Duitsland.
De beste lijnentrekker was de Japanner Yuichi Nishimura: rechtere strepen
vind je niet op deze planeet. Een slechtere ref evenmin? De man gaf thuisland
Brazilië een penalty cadeau toen het wat moeilijk ging tegen Kroatië. Obrigado, zeiden de beleefde Brazilianen.
Best mogelijk dat Braziliaanse ministers binnenkort allemaal in een Japanse
wagen rondrijden, al wil ik uiteraard niets insinueren.
Ook de flierefluiters in Mexico-Kameroen en Spanje-Nederland gingen
opvallend in de fout. Eén van de lijn-, pardon assistent-scheidsrechters van
die eerste wedstrijd veegde twee zuivere Mexicaanse goals met één vendelzwaai
van de tabellen. De vergissingen waren zo flagrant dat op het internet al heel
snel gephotoshopte afbeeldingen opdoken van een vlaggenman met een geleidehond.
De Spanjaarden kregen tegen onze noorderburen dan weer een strafschop in
geschenkverpakking aangereikt. De hulp van de scheids hielp niet, de
uittredende wereldkampioen werd vernederd door de flying dutchmen Van Persie en Robben.
Videoreferee nu!
Het is anno 2014, in een tijd dat professioneel voetbal allang geen
vrijetijdsbesteding meer is en het om zeer veel geld draait, onbegrijpelijk dat
een voetbalwedstrijd wordt overgelaten aan feilbare mannetjes, die ongetwijfeld
meestal goedbedoeld de ene na de andere foute beslissing nemen. Een suggestie
die al vaker is gemaakt: introduceer een videoreferee, zoals in het hockey, en
geef beide elftallen de mogelijkheden om drie beslissingen per wedstrijd aan te
vechten. Mexico-Kameroen zou dan op 3-0 geëindigd zijn. Over de strafschoppen
voor Brazilië en Spanje laat ik me niet uit, want die lieten toch nog een
millimeter ruimte voor interpretatie en interpretatie is nu eenmaal iets wat
meer in tooggesprekken achteraf dan in de wedstrijd thuishoort. Die zou zo’n
videoref ook wel laten passeren, vermoed ik.
In plaats van de introductie van ondingen als de vanishing spray zouden de
leiders van de internationale voetbalbonden beter bedenken hoe je wedstrijden
écht correcter kunt laten verlopen. De wereld zit niet te wachten op zulke
belachelijke snufjes. Straks heeft zo’n scheids ook nog pepperspray en
handboeien in zijn achterzak zitten! (En een voetboei wanneer Pepe meespeelt.)
Doellijntechnologie
Máár: er is toch een ietsiepietsie vooruitgang. Voor het eerst wordt
gebruikt gemaakt van technologische hulpmiddelen: goal line technology. Is de bal al dan niet volledig over de lijn? Ook
daarover kan een columnesk boompje worden opgezet. Waarom niet volgende week op
deze plek?
