Dirk Bisschop, de 59-jarige burgemeester van Damme, is
gisteravond verongelukt in zijn Porsche. Ook zijn vriendin kwam daarbij om het
leven. Het ongeval gebeurde in een straat waar recent nog de maximumsnelheid
verlaagd was van 90 naar 70 kilometer per uur. Tot zover het nieuws.

Waarom ik daar een blogpost aan wil wijden? Eigenlijk wil ik
dat helemáál niet, maar gisteren wees iemand me erop dat de reacties op de
verschillende fora na dit voorval alweer bijzonder ranzig waren. Tussen de
gemeende ‘innige deelneming’en en ‘RIP’s door, vonden sommigen het weer nodig
om, wars van kennis van zaken, hun eigen(on)zinnige commentaren te spuien.

Een bloemlezing hieruit, inclusief taalfouten, exclusief
namen van de inzenders. Ik heb me beperkt tot de sites en de Facebook-pagina’s
van onze populairste media, Het Laatste
Nieuws en Het Nieuwsblad.

***

“Getorenpoept?”

“Rip man en de groeten aan Senna”

“Waarschijnlijk te traag gereden. Als ge 70 doet me ne
porche ga je heus nie uit de bocht.”

“Weer met een stik in zen voeten zeker, want tis ook
zen eerste accident nie wi. Ie giet ze er ook nie naast..”

“In Damme en omgeving zullen er veel zijn die niet
verwonderd zullen opkijken. Burgemeester Bisschop was een kleurrijk figuur en
notoir levensgenieter. Daar is niets verkeerd mee, en het blijft hoe dan ook
een tragisch ongeval dat 2 mensen het leven kost.”

“Zal zeker tegen 70kmu geweest zijn . Als da zo is .
Dan koop ik toch gene porche hoor . Zo neemt onveilige auto .”

“ik heb gelezen,dat hij uit de auto is geslingert, dus
mijn gedacht had hij zijn gordel niet aan,! maar ik vind het spijtig van het
ongeval!!!veel sterkte”

“Nu ister bere veel chaos over een overleden
burgemeester en zijn vriendin en kvind zelf ook dat da erg is ma alster een
“gewone” burger overlijdt dan ist altijd de zelfste reactie lik van
“ah ja tis nu gebeurt ofzo” en een burgemeester of een gast met geen
hoge functie ik vind da ze allemaal gelijk zijn wi”

“eigen schuld !!! mooi voorbeeld van een
burgemeester”

***

Je kan dit soort nieuwsberichten en de reacties erop straal
negeren. Je kan om zoveel boertigheid lachen. Je kan heel veel andere, nuttige,
zinvollere dingen doen dan aandacht besteden aan die dagelijkse voorbeelden van
ziekelijke en uit de hand gelopen meningitis.

Het is een dilemma: trekken we ons niets aan van dat achterlijke
gedoe van die verzuurde, gefrustreerde idioten (en laten we hen daardoor ook
rustig en lustig verder doen) of moeten we met zijn allen, de betrokken media in de
eerste plaats, misschien proberen om eindelijk een dam op te werpen tegen deze
onder het valse mom van de vrijheid van meningsuiting opgeworpen zwerfvuil?

Ik kies vandaag even voor de tweede optie en doe een oproep
aan de media om binnenlopende reacties te controleren en, indien ongepast, te
censureren. Een aantal sites hanteert al strenge spelregels: als ik op
deredactie.be een reactie kwijt wil, dan moet ik mijn emailadres opgeven en
wordt mijn stukje proza eerst grondig nagelezen alvorens het op de mensheid
wordt losgelaten. Harde, kritische standpunten mogen, maar het moet binnen de
perken van de wellevendheid blijven en correct geformuleerd zijn. Zo hoort
het.

Ik ben nooit zo voor vox populi geweest, omdat mensen die een
microfoon onder de neus wordt gestopt bijna altijd denken dat ze deskundig en
intelligent zijn, ook al hebben ze alles van horen zeggen. Op internetfora,
waar even veel anonimiteit heerst als in darkrooms en parenclubs, wordt
voortdurend onveilig gevrijd met woorden. Onze taal wordt er zodanig verkracht
dat het slachtoffer vaak nauwelijks nog herkenbaar is.

***

Misschien moeten we al die dubieuze figuren een
ontwenningskuur voorschrijven. Laten we daarom de AA oprichten, de Anonymous Assholes.

“Hallo, mijn naam is Jan Janssens en ik ben verslaafd
aan het geven van meningen over zaken waar ik niets van afweet.”

“Dag Jan Janssens”

Bij de Anonieme Alcoholisten gebruiken ze de eeuwenoude
leuze van Franciscus van Assisi als gebed: ‘Heer, geef mij de kracht om te
veranderen wat ik kan veranderen, de moed om te aanvaarden wat ik niet kan
veranderen, en de wijsheid om het onderscheid tussen beide te weten.”

In onze AA kan dat worden: “Geef mij de kracht om te
zeggen wat ik te zeggen heb als ik écht iets te zeggen heb, de moed om te
aanvaarden dat ik vaak niets te zeggen heb en dus beter zwijg, en de wijsheid
om het onderscheid tussen beide te weten.”
Goed idee?