Nou, ik heb niet gekeken, neen. Ben je een haartje
betoeterd? Wat kan mij die hele teringkroning schelen, man! Willempie hoor je
overal. En al dat hossen in dat allesbehalve vurrukkelijke oranje. Heel
Nederland ziet er op Koninginnedag uit alsof het is overgenomen door de Hare
Krishna-beweging. Kan er iemand, svp, een eind maken aan deze pokkenherrie?

***

Neen, ik ben niet echt kwaad, hoor. Als Vlaming heb je
namelijk nog een keuze: je kunt niet kijken naar het hele gedoe en pas vanavond
live inpluggen bij de start van de eerste helft van Real Madrid – Borussia
Dortmund. Als Nederlander heb je die keuze niet. Je ziet de gekte al een hele week voor je: bij de Albert
Heijn, in de kroeg, in de coffeeshop, op tv. Vluchten kon niet meer, ze zouden
niet weten waar naartoe. Hoe ver moest je gaan?

Maandagavond opende mijn
Journaal met tien minuten voorbeschouwing op de kroning van Willem
Alexander tot eerste mannelijke vorst sinds 1890. In Terzake werd er even live ingepikt in de afscheidsrede van Beatrix,
die sinds deze ochtend opnieuw als prinses door het leven gaat. (In Nederland
is het begrip ‘demotie’ al doorgedrongen, hier creëren we koningen en
koninginnen totterdood, ook al is hun rol uitgespeeld en beperken ze zich tot
potverteren.) Ik had er meteen al genoeg van en heb me even afgezonderd van de media.

Een monarchie is ondemocratisch. Punt. Een koning (m/v)
wordt niet verkozen. Zijn opvolger (m/v) evenmin. De dotatie is buitensporig,
als je dat verhoudt tot de werkelijke prestaties die zo’n vorst (m/v) levert
voor het land. ‘Prins Filip opent deuren in het buitenland,’ lees je dan wel
eens. Ach, een sleutel doet dat ook en die kost een pak minder, doet geen domme
uitspraken en kan je tot in het oneindige dupliceren.

Het instituut koningshuis is een aanfluiting van elk
democratisch rechtsbeginsel. Afschaffen, die handel. Zij het dat ik, als
democratische republikein, ook wel aanneem dat Koning Albert II momenteel nog door
meer dan de helft van de bevolking wordt geaccepteerd en dat ik mij daar node
bij neerleg (al zou een referendum misschien geen slecht idee zijn, je weet
maar nooit…).

Hevige flaminganten zijn tegen de Von Saksen-Coburgs en willen
zo snel mogelijk een republiek Vlaanderen installeren. O ironie, op 12 maart
1950 gaf de uitslag van een volksraadpleging net aan dat de Vlamingen vóór de
terugkeer van Leopold III stemden en de Walen tegen, en de vorst uiteindelijk
dank zij 57,68 procent pro-stemmen mocht terugkeren naar Laken. O ironie (bis),
vandaag wordt de koning vooral door de Walen gezien als het bindmiddel dat het
land bij elkaar houdt. Koning Maïzena.

Ik heb een flard van het tv-interview met Willem Alexander
en zijn gemalin Máxima gezien. Los van het artificiële karakter – niets gebeurt
spontaan in dat wereldje! – viel wel onmiddellijk op dat dit een welbespraakt koppel
is. Wat een verschil met onze kroonprins, die ‘Het is een vrouwtje!’
rondbazuinde wanneer zijn eerste dochter werd geboren, en met zijn eega
Mathilde d’Udekem d’Acoz, die in veertig jaar mensenleven slechts gebrekkig
Nederlands leerde spreken, terwijl de Argentijnse Máxima dat na minder dan
veertien jaar bijna accentloos onder de bevallige knieën heeft.

***

Oranje Boven? Ben je gek? Als het er echt om gaat, halen wij
– domme Belgen – het altijd weer van die ‘Ollanders. Herinner u 1974. Nederland
veroverde met totaalvoetbal de wereld op het wereldkampioenschap voetbal in
West-Duitsland, maar ze hadden daar niet mogen staan. In de beslissende
kwalificatiewedstrijd in Amsterdam, een half jaar voordien, werd een zuiver doelpunt van Jan Verheyen in de
allerlaatste minuten ten onrechte afgekeurd wegens buitenspel. België had in
München moeten staan, om dan na honderdtwintig minuten afbraakvoetbal te winnen
met de strafschoppen. Het voetbal zou er helemaal anders uit gezien hebben!

In november 1985 won België opnieuw en dit keer werd de zege
ook gevalideerd. Twee barragewedstrijden moesten toen uitwijzen wie er van de
lage landen naar de Mundial in Mexico mocht. 1-0 in Brussel en 2-1 in Rotterdam,
door een ultiem doelpunt van Georges
‘Ik-weet-zelfs-niet-wie-het-is-maar-we-zijn-alweer-op-weg-naar-Mexico’ Grün.
Bondscoach Beenhakker die eenzaam door de ellendig lange spelerstunnel van de
Kuip liep, dat beeld stond toen symbool voor miljoenen dieptreurige noorderburen.

Of neem het WK van 1994. ‘Dat is ‘m, dat is ‘m!’. En dat was
‘m, inderdaad. Philippe Albert scoorde het enige doelpunt in Orlando. Dat de
Belgen daarna met hun hoofd in Disney World zaten en verloren van de Saudi’s en
de Duitsers, ach, een detail. De derby der lage landen hadden we toch maar mooi
gewonnen.

U wil meer? De Coupe du Monde van 1998. Nul-nul. Volgens de
pers een ‘draak van een wedstrijd’, maar in werkelijkheid een subliem tactisch
steekspel, met de vernuftige grootmeester Georges Leekens aan het roer. Stelde
de trage Crasson op tegen de aalvlugge Overmars, gaf de Nederlanders daardoor
twintig minuten lang de indruk dat het een makkie zou worden en greep dan in
door Deflandre in de plaats van Crasson te posteren. Meesterlijk! Geniaal!! Het
werk was voor negentig procent af!!! Voor de resterende tien procent zorgde de
sluwe Lorenzo Staelens, die Patrick Kluivert zodanig provoceerde dat die uit de
bocht ging (wat wel vaker gebeurde!) en zich een rode kaart op de hals haalde.
Helden.

Sindsdien ontlopen de Nederlanders ons op EK’s en WK’s (of
is er mij iets ontgaan?). Laf is het. Wij zijn superieur. Geen twijfel
mogelijk! En voorlopig is onze koning sympathieker dan die van hen. Dus hou
Filip nog even in de coulissen, jongens. Vluchten kan bij ons nog net. Maar
niet lang meer. Wat er ook gebeurt: Willempie zal er in het
koninkrijk België zeker niet gezongen worden. Eerder Ta-ta-ta, Tingelingeling
of ‘k Heb hele grote bloemkole. O,
wat zijn ze groot!