Nog eentje, om het — vooral niet — af te leren. Zondagmiddag mag ik, als Tijdgeest, mijn laatste drie gasten van deze zomer ontvangen, en ik benadruk: ‘déze zomer’, want als journalist en interviewer mag ik alleen maar hopen dat er een vervolg gebreid mag worden aan mijn tweede ‘verschijning’ als Tijdgeest op het jaarlijkse evenement MoMeNT in de stad-op-mensenmaat die Tongeren is. Oud en jong, tegelijk, statig en dynamisch, old fashioned en modern. Drie restaurants met een ster, dat moet zo’n beetje een Michelin-wereldrecord zijn, en net die culinaire etablissementen tonen perfect aan waar de stad Tongeren voor staat: klassiek (met de nadruk op ‘het betere product’), respectvol en eerder gedurfd.

Minister van Staat Willy Claes, maker van replica’s en taxidermiste Hedwig Snoeckx, en ‘Royal Doctor’ Joris Vanvinckenroye zijn mijn laatste drie gasten uit een reeks van in totaal zevenentwintig. Dat waren, tot nog toe, vierentwintig individuele levensverhalen, tweeënzeventig kantelmomenten uit hun leven (subthema deze editie van MoMeNT), vreugde, verdriet, emotie, humor, ernst, sit down comedy. En dan liefst gemengd in één sessie van twee uur.

Mijn ‘probleem’ is dat ik zodanig opga in het gesprek, dat je mij na afloop niet meer moet polsen naar wat er nu precies gezegd is geweest. De vraag werd gesteld of de gesprekken te zien/horen waren via Facebook Live. Het antwoord was: neen. Dat vond ik eerst nog jammer en zelfs een tikje vervelend, maar snel daarna dacht ik: het is goed zo. Zo wordt het een exclusief gesprek voor een dertigtal aanwezigen en genieten de drie gasten de intimiteit van een huiskamer, zonder dat ze rekening hoeven te houden met mee-kijkers. Uitspraken van de gasten worden de dag nadien opgepikt in het dagkrantje van MoMeNT. Laat het gerust maar een beetje elitair en uniek zijn. Kijk-, luister- en leescijfers zijn even van geen belang. Zo voelen de gasten zich veilig, in een serene omgeving. En wie het wil meebeleven moet maar naar Tongeren komen: afgelegen, maar de moeite meer dan waard. Een half jaar lang vibreert de eerste/oudste stad van het land op het ritme van MoMeNT, tien dagen in augustus wordt dat geïntensifieerd.

Als gastheer (pardon, Tijdgeest) was het een eer, een genoegen en een voorrecht om met heel interessante mensen te mogen praten: er waren er bij die ik persoonlijk kende, er waren er bij die ik vanop afstand volgde, er waren er ook die ik nooit voordien ontmoet had. De mix maakte het tot een fijne dagschotel. De Tijdgeest is dankbaar. En prettig moe.