(Deze bijdrage verscheen maandag 13 mei in de reeks ‘De Bankzitter’ in De Standaard.)
Waren de zenuwen de eerste helft nog te strak gespannen, dan bood de topper tussen Club Brugge en KRC Genk vooral na de rust spanning en sensatie. Club haalde een vroege achterstand op en deed wat het moest doen: winnen. De 3-2 was verdiend. Het wordt een bijzonder intense week in Play-off 1.
Op de 26ste speeldag van de reguliere competitie koos Philippe Clement voor een tactisch plannetje dat volledig in functie stond van de tegenstander die dag, Club Brugge. Het brak KRC Genk, tot dan toe zeer soeverein, zuur op. Zondag 17 februari was een les voor de coach van de Limburgers: wees niet te nederig, als je zelf goed genoeg of beter bent. Ga altijd uit van eigen kracht.
De 3-1 toen was voor veel zogeheten kenners het signaal om rond te bazuinen dat Club Brugge favoriet was voor de titel, ook al stond Genk na die speeldag nog altijd acht punten voor. Die halvering vóór de play-offs, weet je wel, die zou het ‘m doen. Daar kwam nog de affaire-Pozuelo bovenop: het nakende vertrek van de Spanjaard zorgde voor meer commotie dan gewenst tussen het bronsgroen eikenhout.
Ook na de tweede speeldag in Play-off 1, nadat Genk was uitgegleden op de Bosuil, klonk het dat de ineenstorting nabij was. Diezelfde kenners riepen dat. En Club-trainer Ivan Leko, maar die had er alle belang bij om de opponent zenuwachtig te maken.
Geen sprake van aanpassing aan de tegenstander in de topper van gisteren. Clement koos voor de elf van de voorbije weken. Leko gaf op de flanken de voorkeur aan Dennis en Diatta, Danjuma zat op de bank. Daar zat ook Amrabat, vorige week nog titularis en aan de aftrap verwacht om het middenveld steviger te stofferen, maar de Kroatische coach koos voor aanvallende kracht. Alles op alles, zoals het hoorde in deze omstandigheden.
De zon scheen over Jan Breydel. Het blauw-zwarte publiek produceerde decibels.
Vreemd spelletje
Na precies drie minuten werd het plots heel stil. Sébastien Dewaest devieerde vrijstaand een vrije trap van Trossard keurig in de bovenhoek. Beter/slechter (schrappen wat niet past) kan je een beslissend duel niet beginnen. Het was de enige kans voor de bezoekers in die eerste helft. Club creëerde weinig doelgevaar tijdens het eenrichtingsvoetbal dat volgde. Steriel overwicht. De creatieve spelers kwamen niet aan de bal en de snelle flanken werden geneutraliseerd. Het verhaal van de voorbije weken. De zenuwen speelden ook een rol, want de Limburgers konden geen volwaardige counters in elkaar knutselen.
Genk startte beter aan de tweede helft, had controle, maar dan blijkt weer wat voor vreemd spelletje voetbal is. Het duo Vormer-Vanaken zorgde voor de 1-1. De Profvoetballer van het Jaar kopte een hoekschop van de gewezen Gouden Schoen binnen. De decibels waren terug. Invaller Openda maakte kort na het uur de 2-1. De videoreferee was coulant voor Club en zag geen voorafgaande overtreding van Wesley. Mag ook wel na een drietal dubieuze beslissingen tegen ons, zullen ze in Brugge aanvoeren. Diatta maakte er zelfs 3-1 van. En dan zag de VAR een overtreding van Dewaest op Openda: Vanaken knalde tegen de lat, een zeldzame misser vanop elf meter.
Wedstrijd gespeeld, dachten 27.000 mensen in het stadion en vele tienduizenden thuis. Maar — vreemd spelletje, bis — dan scoorde Gano tegen en diep in de toegevoegde tijd kopte Samatta tegen de paal. Het had een passend einde van een knotsgekke voetbalweek geweest. Het bleef bij 3-2. Club nadert tot op drie punten van Genk. Dat werd gevierd met nog meer decibels.
Genadeloos spel
Genk kan het nog gewoon zelf waarmaken. Vier op zes volstaat, uit bij Anderlecht en thuis tegen Standard. Minder halen is risicovol. Als Club twee keer wint — uit bij Standard, thuis tegen Antwerp —, is het dan alsnog kampioen, omdat Genk bij de halvering van de punten een half puntje cadeau heeft gekregen. Voor wat het waard is: in de reguliere competitie behaalden Genk en Club in diezelfde duels beide zes op zes.
Mentaal is dit hoe dan ook een stevige tik voor de Genkenaars. Kopt Aly Samatta op het eind tien centimeter naar links, dan praat er niemand nog over de titelkansen van Club. Grijpt de videoref in bij die tweede goal van Club, waarschijnlijk ook. Voetbal is een genadeloos spel, dat weten ze in Barcelona en Amsterdam.
Het onderlinge duel der trainers verliep gisteren in het voordeel van Ivan Leko. Hij verving vlak voor het uur Schrijvers door Openda, een tweede spits, een gedurfde ingreep die bijna onmiddellijk rendeerde. Philippe Clement greep pas helemaal op het eind in. De trainer van Genk bleef verrassend passief toekijken hoe zijn elftal met zichzelf worstelde en niets voor mekaar kreeg. Paintsil en Gano, die direct de aansluitingstreffer scoorde, werden er pas in de 84ste en 85ste minuut ingegooid. Samatta, Ito en Heynen waren nooit in de wedstrijd, Trossard en Malinovski konden onvoldoende op tegen de Brugse power.
Clement beweerde achteraf, ten onrechte, dat een gelijkspel een betere weergave van het spelbeeld zou geweest zijn. ‘Wij blijven de ploeg die alles in handen heeft’, zei hij ook. Eindelijk laat ie in z’n kaarten kijken. Wat zouden de kenners zeggen?
Holderdebolder
Wie op de Bosuil bij het begin van beide helften stond aan te schuiven voor een consumptie, heeft de schaarse hoogtepunten gemist: vroege doelpunten van Ivan Santini en Didier Lamkel Zé. Antwerp-Anderlecht was niet bepaald een lust voor het romantische voetbaloog. De bezoekers kunnen dit seizoen niet beter, de thuisploeg moet het veel meer hebben van inzet dan van technisch vernuft. Gevolg: holderdeboldervoetbal. De 1-1 op het scorebord is wat je met een cliché ‘billijk’ mag noemen. Geen van beide ploegen verdiende meer.
Pal op het laatste fluitsignaal demonstreerde Jelle Van Damme nog eens dat vechtvoetbal een ranzig kantje heeft: hij schoffelde op schofterige wijze Saelemaekers omver. Dat was letterlijk een tegenstander omhoog trappen. Intimidatie. Gelukkig werd dat hooligangedrag gecompenseerd door de respectvolle minuut stilte vooraf voor Julie Van Espen, en de minuut applaus die aanzwol na minuut drieëntwintig, haar leeftijd, een welgemeende ‘You’ll never walk alone’ erbovenop. Tragedie verbindt.
Antwerp schiet nog het meeste op met dit gelijkspel. Het loopt een puntje verder uit op Standard, als we de drie punten uit de stopgezette wedstrijd tegen Anderlecht gemakshalve toevoegen aan het puntentotaal van de Rouches. Donderdag ontvang Antwerp Gent, op de slotspeeldag moet het naar Brugge. Standard speelt eerst thuis tegen Club, daarna uit bij Genk. Antwerp heeft zijn lot in eigen handen.
Anderlecht voelt voor de vijfde plek de adem van AA Gent in de nek. Op de slotspeeldag moeten de Brusselaars naar de Ghelamco Arena. Dat kan een sleutelwedstrijd worden voor de vijfde plaats, die zoals bekend mogelijk een voorrondeticket voor de Europa League kan opleveren, tenminste… als KV Mechelen niet mag promoveren uit 1B. Heel mager toch dat Anderlecht of Gent moet rekenen op een juridische uitspraak.
Bayat is terug
Standard begon met een flinke 9 op 12 aan Play-off 1. Daarna volgde een beschamende 0 op 12. Tegen AA Gent, vóór vrijdagavond nog zonder zege, moest Michel Preud’homme een handvol basisspelers missen. Bij het eerste en het derde tegendoelpunt leken de Rouches inderdaad slechts met zes op het veld te staan. Slapende verdedigers, hun verdedigende taak verwaarlozende middenvelders: Preud’homme is het hartsgrondig beu. Hij trapte na de 2-3, diep in de toegevoegde tijd, woedend tegen zijn stoeltje in de dug-out. Het enige vuurwerk dat er de voorbije weken te zien was op Sclessin, was afkomstig uit het bezoekende supportersvak.
De eerste Luikse gelijkmaker kwam er dan weer omdat AA Gent met z’n tienen stond te voetballen. Invaller Plastoen moest namelijk zijn veters nog strikken. Profvoetballers: de cijfertjes op hun contract en de stand van hun bankrekening kunnen niet verdoezelen dat het soms net kleine kinderen zijn.
Hoe moedelozer Michel Preud’homme oogt, hoe meer je ervan op aan kunt dat Standard, net als aartsrivaal Anderlecht, deze zomer een complete make-over te wachten staat. Daarvoor zal het wellicht een beroep doen op Mogi Bayat, naar het schijnt een goede copain van voorzitter Venanzi. Voor Bayat zou het de rehabilitatie betekenen. Voor Standard afhankelijkheid van een makelaar die eigenbelang vooropstelt. Une liaison dangereuse.
