Zwijgen is goud. U kent dat spreekwoord vast
wel. Zwijgen is vaak ook laf en ongepast, of het duidt op een gebrek aan empathie
of interesse. Maar even vaak is het dus goud, zoals geweten een zeer duur eremetaal.
Ik ondervond dat deze week zelf een beetje aan
den lijve met een column op de interviewsite Intervista. Ik schreef iets over
witte konijnen in de politiek, na de slag om slinger aankondiging van twee
gewezen missen op de kieslijsten van Open Vld. Mensen dachten dat ik iemand die
in een lang vervlogen tijdperk Miss België geweest is, een minkukel vindt. Miss
België als dom wicht, een mooi kieken zonder hersenen. Ik vind missverkiezingen
vleeskeuringen, maar dat is mijn mening. Ik begrijp niet waarom je daaraan
deelneemt, maar dat is mijn mening. Mijn mening is echter niet dat de stempel
‘Miss België’ net zoveel betekent als: niet in staat om iets intelligents te
doen, zoals betekenisvol zijn in de vaderlandse en Europese politiek. Mijn punt
was — en dat had ik allicht beter moeten verwoorden — dat de ‘witte konijnen’ vaker
niet dan wel een interessante bijdrage leveren aan onze politiek.
Tegenover elke Ivo Belet, Dirk Sterckx of
Siegfried Bracke — niet toevallig drie gewezen politieke journalisten — staan
lieden die met veel gedruis werden gelanceerd en niet zo lang daarna geruisloos
via de achterdeur verdwenen, om daarna met veel poeha te verkondigen dat het
niets voor hen was, die trage politiek. Ik onderschat de capaciteiten van
Goedele Liekens en Lynn Wesenbeek niet, en al zeker niet die van Alicja Gescinska,
maar ik betwijfel of ze in de politiek evenveel het verschil zullen maken als
erbuiten.
Voor een keer ben ik het oneens met de beste
columnist van het Vlaamse medialandschap, Mark Coenen, die liever een zeer
bekend iemand met bagage op een lijst ziet staan, dan een cabinetard of
apparatsjik. Ik denk dan: de keuze voor die BK (Bekende Kandidaat) wordt
ingegeven door puur electoraal opportunisme. En niet elke onbekende
partijmedewerker is een ‘apparatsjik’, alleen komen die mensen niet aan bod in
de media, die alleen maar de kleppers willen horen. Leve de gezichtsloze
militant!
Enfin, dat had ik willen zeggen. Misschien had
ik beter gezwegen.
***
‘Stel, je komt Trump tegen in een donker
steegje en je hebt een Colt bij je met twee kogels erin, wat doe je? Ik ben er
nog niet uit.’ Dat zei Nic Balthazar in een veel bredere context in De Morgen. Een variant op de bekende
hypothetische kwestie: wat als je zou weten wat je nu weet en je zou Adolf
Hitler in 1938 tegen het lijf lopen? Balthazar kreeg twitterend Vlaanderen over
zich heen.
Het gaat om een ‘filosofische overpeinzing’, poogde
hij achteraf te sussen. Maar wat is ‘filosofisch’, als je als linkse,
vredelievende, natuurminnende mediafiguur de mogelijkheid openlaat om een
democratisch verkozen president neer te knallen? Hoe verschrikkelijk die
onverlaat in het Witte Huis ook regeert, overigens. Democratie houdt nu eenmaal
in dat je soms wel en vaak niet de kandidaat van je keuze aan de macht ziet
komen. Het alternatief — een verlichte despoot die ook nog eens helemaal in
jouw lijn denkt — is a) ongewenst, en b) onrealistisch.
Wat me bij de vraag brengt: voor wie was die
tweede kogel dan bestemd?
***
‘De Romeinen zouden gezegd hebben: “Ga
naar huis, laat uw bad vollopen en zet uw aderen open, u bent niet meer
nodig.”‘ Die weinig subtiele boodschap gaf Bart De Wever mee aan Kris Peeters,
CD&V-kandidaat voor Europa, maar ook de man die De Wever in oktober zonder
al te veel succes uitdaagde in Antwerpen.
Pleeg maar zelfmoord, insinueerde De Wever (en
we gaan er dan even van uit dat het eerder overdrachtelijk dan letterlijk moest
geïnterpreteerd worden). Kerf uw polsen open. Los van de persoonlijke
belediging aan het adres van Peeters en de pijnlijke opmerking richting vele
mensen met suïcidale gevoelens, was het ook een onbedoelde (?) sneer aan het
adres van Geert Bourgeois, afscheidnemend minister-president die naar de…
Europese lijst van de N-VA werd overgeheveld, omdat… De Wever die functie wil
bekleden na 26 mei.
Hoe zou Bourgeois zich gevoeld hebben na het
horen van die uitspraak?
Zou hij ’s avonds een bad durven nemen hebben?
***
Interludium.
De Wever zei terloops ook nog dat hij de
karikaturale joodse poppen tijdens Aalst Carnaval allerminst kon appreciëren, u
weet wel, die met de pijpenkrullen en de haakneus. ‘Het is spijtig dat net die
beelden in een tijd van toenemend antisemitisme worden gebruikt. Ook al was de
intentie zeker niet antisemitisch, dan nog is het jammer dat men zich niet
realiseert dat er voor elke boodschap ook een ontvanger is.’
De burgemeester van Aalst (een vooraanstaande N-VA’er),
heel wat rechtse opiniemakers en de zowat voltallige Twitterspionkop van de
Vlaams-nationalisten verslikte zich. Hadden ze net een hele week de praalwagen
van de Visjmooil’n met hart en ziel verdedigd (Vrije meningsuiting! Humor! Alles
moet kunnen!), moesten ze opeens een andere debatfiche uit de lade halen. Goed
dat Groen een paar dagen later met een klimaatplan uitpakte, zo konden ze snel
overschakelen naar ”t Is de schuld van de sossen!’, pardon: andere fiche,
‘Groen zal in uw zakken zitten!’
Zou de N-VA-voorzitter deze boodschap ook gebracht
hebben indien Michael Freilich níet op een verkiesbare plaats zou staan, in de
hoop dat de joodse gemeenschap van Antwerpen collectief overstag gaat en semispontaan
de Vlaamse Leeuw begint te zingen?
***
‘We zijn 100 procent zeker dat we zullen
stijgen, ook als we zaterdag niet winnen.’
Inzake domme uitspraken zijn
voetbalvoorzitters niet aan hun proefstuk toe. Eigenaars, daarentegen, houden
zich meestal nog gedeisd. Niet zo Francis Vrancken, grote baas van het
bouwbedrijf DCA en mede-eigenaar van Beerschot Wilrijk. De man zei wat veel
waarnemers al een tijdje veronderstellen: binnenkort wordt KV Mechelen in de
zaak ‘Propere Handen’ veroordeeld tot degradatie, wat dan automatisch zou betekenen
dat Beerschot Wilrijk stijgt.
In feite zei Vrancken gewoon wat velen denken
(of luidop verklaren). Dan nog blijft het een volstrekt foute uitspraak. Je
schoffeert er nodeloos vele duizenden supporters van KV Mechelen mee, mensen
die mee de club hebben gered, die er hun hart en ziel aan hebben verpand, die
diepbedroefd zullen zijn als er binnenkort of binnenlang een voor hun club negatief
vonnis wordt geveld. In omgekeerde richting zouden Beerschot Wilrijk-fans ook
niet appreciëren dat de voorzitter van de opponent zulke opruiende uitspraken
zou doen.
Hier werden meerdere jerrycans olie op een al
bij al nog bescheiden vuurtje uitgegoten. De boel in de fik. En sportief
promoveren wordt een pak moeilijker voor Beerschot Wilrijk, want dat krantenknipsel
hangt gegarandeerd tegen de kleedkamerwand bij wijze van motivatie van de
thuisspelers. Francis Vrancken had net zo goed ‘Komaan KV!’ kunnen roepen. Het
zou haast even dom geweest zijn.
Discretie is een gave. Clubeigenaars moeten
zich niet profileren in de pers. Zwijgen en niet poseren met een glas
champagne. Zwijgen en de toekomst van de club uitbouwen. Wat in onze
voetbalcontext neerkomt op: zwijgen en dokken.
