‘ Risicoloze voorspelling: vrijdag wordt Sepp
Blatter gewoon opnieuw verkozen, krijgt hij felicitaties van zijn inmiddels
99-jarige voorganger Havelange en blijft alles bij het oude, zij het na een
openlijke defenestratie van de in opspraak gekomen, gecorrumpeerde elementen.
Daarna volgt business as usual.’

Zo klonk de slotparagraaf van het opiniestuk
dat ik woensdag schreef in opdracht van deredactie.be. Nee, ik stond niet
helemaal vooraan toen het zelfvertrouwen werd uitgedeeld, maar ik verstopte me
ook niet op de laatste rij en ik was in elk geval in de zaal aanwezig. Maar
vooral: ik ben oud en wijs genoeg om dit soort voorspelbare voorspellingen te
kunnen maken, heb behoorlijk wat ervaring in het bestuderen van corrupte
bobo’s, weet dat machtswellust en opportunisme in de weg staan van Goed
Bestuur, en voel ook enig cynisme door mijn aderen stromen. Vandaar dus die
nauwelijks gewaagde zinnen, ook al wierpen sommigen me dingen als ‘Wat schrijf
je nu? Die Blatter maakt geen schijn van een kans?’ of ‘Denk je nu echt dat hij
er wéér mee zal wegkomen?’ voor de voeten.

***

133-73, dat was de uitslag van de eerste
stemronde. Zestig stemmen verschil. Op 209 stemgerechtigde FIFA-leden wil dat
zeggen dat er drie ongeldig hebben gestemd of zich hebben onthouden. Zou ‘onze’
François De Keersmaecker een extra vakje hebben getekend en ingekleurd met zijn
naam erachter? Of konden drie Afrikaanse bondsvoorzitters zich niet lang genoeg
concentreren omdat er een groupie of een tovenaar al hun aandacht opeiste?
Misschien zijn er wel drie fictieve naties lid geworden van de
wereldvoetbalbond, wie weet?

Hoe dan ook, Sepp Blatter haalde niet de
vereiste twee derde meerderheid tegen prins Ali bin al-Hussein. Hij kwam
precies zeven stemmen tekort. (Waren het die zeven opgepakte FIFA-leden?) Na
zo’n bewogen driedaagse en met alle boze ogen van de wereld op hem gericht is
het vooral opmerkelijk dat hij máár zeven stemmen tekort kwam. De prins wist dat
hij geen schijn van een kans maakte in de tweede stemronde – waarin een gewone
meerderheid volstond – en wierp de handdoek, iets waar Arabische prinsen iets
bedrevener in zijn dan andere.

De kracht van continuïteit, zo roept de
cynicus in mijn hoofd. Business as usual, schreeuwt de sarcastische betweter in
mijn bovenkamer. De FIFA gaat door op de ingeslagen weg, piept een dun
realistisch stemmetje. De accolade van opperhypocriet Platini na afloop van de
stemming zei genoeg: het was maar om te lachen, Sepp, proficiat, natuurlijk
gaan we die wereldbeker in Rusland niet boycotten en uiteraard ook niet die in
Qatar, want daar heb ik zelf op gestemd en mijn zoon heeft daardoor een hoge
functie kunnen bemachtigen, hahaha, terug vriend?

Hans Vandeweghe schreef vandaag in De Morgen dat het klassieke Europese
bondensysteem al een hele tijd heeft afgedaan. We moeten naar een Amerikaanse
aanpak: zakelijker, afstandelijker, met aan het hoofd een combinatie van slimme
jongens en meisjes (juristen, financiële genieën, marketeers) en ex-sporters.
Al is dat laatste geen garantie op succes (zie Platini). Hans heeft gelijk.
Maar het gaat niet gebeuren. Dat is het verschil tussen gelijk hebben en gelijk halen. Het tweede is oneindig veel belangrijker.

***

Wat de UEFA niet kan verkroppen is dat de
gewiekste Blatter er de afgelopen zeventien jaar in geslaagd is om als Midden-Europeaan
de Europese voetbalbond van de andere continentale bonden en lidstaten te
vervreemden. Het Eurocentrisme – die verschrikkelijke mix van neokolonialisme,
betweterigheid en zelfgenoegzaamheid – heeft geen toekomst meer; alleen de
Europeanen schijnen dat nog niet te beseffen. De rest van de wereld kiest nog
liever voor een corrupte, machtsgeile potentaat – die ofwel zelf schuldig is,
ofwel de corrupte praktijken jarenlang heeft getolereerd, wat voor mij even
laakbaar is – dan voor een door Europa gesteunde kandidaat, die nota bene uit
een cultuur komt, de Arabische, waar steekpenningen tot de dagelijkse praktijk
behoren, ja, noemt u mij nu maar racistisch of zo. Zo lang de UEFA zich niet
bescheidener gaat opstellen, zal haar kandidaat het niet halen bij alle
volgende voorzittersverkiezingen van de FIFA, ook dat durf ik hier en nu te
voorspellen.

Laatste voorspelbare voorspelling: alleen via
gerechtelijke weg en dan nog alleen maar als er sluitende bewijzen zijn (een
foto van een graaiende Blatter in de pot met steekpenningen, bij wijze van
spreken) kan de 79-jarige Zwitser van de troon worden gestoten. ‘Ethiek is voor
watjes’, schreef Het Laatste Nieuws-columnist
Jan Devriese vandaag. Cynische opmerking, maar helaas ook zeer terecht. In het
internationale topvoetbal is ethiek al een tijdje zoek – een jaar of veertig, schat ik – en de bobo’s die nu het
luidste roepen dat er dringend iets moet veranderen hebben zelf kilo’s boter op
het hoofd. Alleen een tabula rasa kan nog redding brengen, maar wie zal die doorvoeren?
Tenzij de FBI een ‘smoking gun’ zou ontdekt hebben. Zou het? Het is de enige
hoop die de voetballiefhebber nog rest.

***

Voetbal, een feest van macht en geld.
Misschien moet ik daar ooit wel een boek over schrijven. O, wacht…