(Deze bijdrage verscheen eerder op deredactie.be)
Drie weken geleden: grote euforie bij KV Kortrijk,
succestrainer Yves Vanderhaeghe verlengt zijn contract. Vandaag: grote volkswoede,
want Vanderhaeghe vertrekt naar KV Oostende. ‘Voor het geld danst de beer’ in
het moderne profvoetbal. Een afstandelijke waarnemer zou er zowaar cynisch van
worden.
Het meest vooruitstrevende boek in het
Nederlandse taalgebied moet het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal zijn, in
de volksmond beter bekend als de ‘Dikke van Dale’. In mijn beduimelde exemplaar
uit godbetert 1992 zoek ik vergeefs het woord ‘clubliefde’. We springen
dadelijk van ‘clublied’ (er wordt iets gezongen) naar ‘clublokaal’ (er wordt
iets gedronken). Maar ‘clubliefde’, nee, dat is iets van héél lang geleden, beseften
de samenstellers van de Dikke, uit de tijd dat voetballers en trainers nog niet
het embleem op hun shirt hoefden te kussen om duidelijk te maken dat ze van de
club hielden.
20 april 2015: Yves Vanderhaeghe verlengt zijn
contract als trainer bij KV Kortrijk tot de zomer van 2018. ‘Mijn werk hier is
nog niet gedaan’, orakelt hij op een persmoment na de plechtige ondertekening
van het vodje papier. 11 mei 2015: Yves Vanderhaeghe wordt trainer van KV
Oostende. Precies drie weken zitten er tussen ‘Ik blijf’ en ‘Ik ben weg’. Nu
hebben we weet van huwelijken die heel snel strandden, maar dit zit toch wel dicht
in de buurt van een absoluut record.
Contract
wordt halsoverkop verlengd
Tot vorig jaar rond deze tijd was Yves
Vanderhaeghe de aimabele stille kracht op de achtergrond van de toenmalige
Kortrijkse hoofdcoach Hein Vanhaezebrouck. Wie de huidige succestrainer van KAA
Gent een beetje kent weet dat achtergrond in dit geval echt wel ‘achtergrond’
betekent. Het bestuur van Kortrijk twijfelde dan ook toen de gewezen Rode
Duivel en stofzuiger op het middenveld bij o.m. Eendracht Aalst en Anderlecht
openlijk solliciteerde naar promotie tot hoofdtrainer. Schoorvoetend werd
beslist om Vanderhaeghe een kans te geven.
U weet hoe het gegaan is. Kortrijk draaide na
een moeizame start lang mee in de bovenste regionen van de Jupiler Pro League.
Hier en daar suggereerde een onverlaat zelfs dat KVK wel eens een outsider zou
kunnen worden in de titelstrijd, maar op het eind van de reguliere competitie
(7 punten op 15) en in de play-offs (7 op 21) lieten de ‘Kerels’ het enigszins
afweten, al is een evenaring van de beste prestatie uit de clubgeschiedenis,
vijfde op het einde van het seizoen 2009/2010, nog altijd perfect mogelijk.
Omdat KV Oostende een paar weken geleden al
aan de mouw van Vanderhaeghe zat te trekken, Vanderhaeghe openlijk zijn
interesse voor zo’n overstap bevestigde en Kortrijk haar trainer niet graag zag
vertrekken, werd diens contract halsoverkop aangepast en verlengd, tot grote
vreugde van de supporters, u weet wel, die mensen die elke week in weer en wind
hun club blijven aanmoedigen, vaak tegen beter weten in. Een supporter is een
onverbeterlijke romanticus in een wereld die wordt geregeerd door cynici.
Cynisme
in het professionele voetbal
‘Voor het geld danst de beer’, zegt een
spreekwoord. Opportunisme is mensen niet vreemd, een uitgangspunt dat je in het
professionele voetbal maal elvendertig mag vermenigvuldigen. Behalve bij
supporters, een enkele bestuurder en heel af en toe ook een hondstrouwe speler
bestaat loyaliteit niet meer in deze bedrijfssector. Vandaag zweer je eeuwige
trouw (‘Ik wil hier de rest van mijn carrière blijven’), morgen stap je voor ‘a
few dollars more’ over naar de concurrentie, waar je opnieuw eeuwige trouw
zweert. In tegenstelling tot de traditionele bedrijfswereld kent het voetbal
geen concurrentiebeding; je mag dus overstappen en onmiddellijk weer aan de
slag.
Naar het schijnt gaat Yves Vanderhaeghe bij KV
Oostende – het ‘weireldploegsje’ van voorzitter/mecenas Marc Coucke, een man
die na de verkoop van Omega Pharma zo rijk is als de Noordzee diep – het
drievoudige verdienen van bij Kortrijk. Dat is verleidelijk, zeker wanneer je
weet dat een trainer in het Belgische voetbal in een paar weken tijd zijn statuut
kan zien veranderen van Held in Groot Huisvuil. Als Vanderhaeghe volgend
seizoen met nul op vijftien start, staat ie gewoon op straat, dat weet iedereen.
Dat wist voorzitter Allijns ook op het ogenblik dat hij zondagavond ‘Wat
betekenen een woord, een handtekening in het voetbal?’ tweette, nota bene voor
aanvang van de wedstrijd Standard-Kortrijk en gericht aan twee
voetbaljournalisten en een tv-programma.
Je mag Vanderhaeghe dus gerust deloyaal en
hypocriet noemen, en nog wat andere fijne adjectieven erbovenop, maar in feite
draait hij perfect mee in de olijke kermis die Jupiler Pro League en, bij
uitbreiding, modern topvoetbal heet. Goed fatsoen niet van doen. Dan kan je
beter in Oostende nul op vijftien halen en ontslagen worden, dat scheelt hem
een pak in ontslagvergoeding.
Word ik cynisch? Zij zijn begonnen! De wereld
van het professionele voetbal moet zowat de meest cynische werkomgeving zijn:
opportunisme, kortetermijndenken en extreme impulsiviteit gaan er hand in hand.
Daar
komt de nieuwe eigenaar
Mogelijk was Vanderhaeghe ook ongerust over de
komst van een nieuwe eigenaar naar het Guldensporenstadion. KV Kortrijk stond
een heel jaar in de etalage, maar pas de jongste dagen en weken kwam er schot
in de zaak. De Maleisische miljardair Vincent Tan neemt de Zuidwest-Vlaamse
club voor vijf miljoen euro over, een habbekrats voor zo’n man. Die Tan is nu
al eigenaar van de Bosnische eersteklasser FK Sarajevo en de Engelse
tweedeklasser Cardiff City.
Toen hij in de zomer van 2013 neerstreek in
Cardiff nam hij dadelijk drie controversiële beslissingen: hij ontsloeg de
succesmanager die de club van de derde klasse naar de Premier League had
gebracht, bevorderde een goede vriend van zijn zoon tot verantwoordelijke voor
het transferbeleid en veranderde de clubkleuren. Als er nu één ding is dat je
niet, nooit, nimmer mag doen in het voetbal is het dat laatste. Blauw werd
rood, omdat dat volgens Tan meer angst inboezemt en ook beter werkt op de
Aziatische markt (een beslissing die na een half jaar en na stevig aandringen
van de supporters werd teruggeschroefd). Gelukkig voor KV Kortrijk speelt het
nu al in het rood, dat scheelt straks een pak ergernis bij de fans. Hij trok
ook bij voorkeur spelers aan met een 8 in hun geboortedatum, want dat brengt in
zijn ogen geluk. Tja…
Vreesde Yves Vanderhaeghe voor zijn positie,
de reputatie van Tan indachtig? Zou natuurlijk kunnen, al blijft zijn overstap
op drie speeldagen van het einde van de play-offs en na een bejubeld seizoen
een dolksteek door het hart van de trouwe supporter. Dat de naar Luik
meegereisde fans woedend waren is dan ook zeer begrijpelijk.
Och, morgen draait die mallemolen toch weer
verder. Dat boegeroep tijdens Kortrijk-Oostende neemt Vanderhaeghe er over een
paar maanden graag bij, als hij tegen dan nog trainer is van de kustploeg,
tenminste. Het kan snel gaan.
