Waarover zal ik eens iets schrijven? Over wie
of wat? Ik laat de beslissing aan u, trouwe lezer, maar ik wil u waarschuwen
dat geen enkel onderwerp veilig is voor mij, en dat bedoel ik letterlijk. Ik
verklaar mij nader.
Aan het RITS schreef ik voor het vak
Filmografie een korte biografie over Alfred Hitchcock (in werkelijkheid schreef
ik een deel van een bestaande biografie af, maar de feiten zijn inmiddels
verjaard, dus: soit): ik leverde die kort na de paasvakantie van het jaar 1980 in. Een paar weken later overleed de
regisseur.
Over wie
zal ik eens schrijven?
Met twee collega-studenten maakte ik het
daaropvolgende academiejaar een animatiefilmpje op A Day In The Life van The
Beatles. Iets surrealistisch met een eindeloos ronddraaiende camera in het Zoniënwoud,
een houten Christusbeeldje dat we beeld per beeld wat verder rond zijn as
lieten draaien, close-ups van gaten in de overspanning van een monumentaal
gebouw en een slippend speelgoedautootje. Begin december werd John Lennon
neergeknald, het was a day in the life
van de toen nog zeer gewelddadige stad New York.
Over wat
zal ik eens schrijven?
In het laatste jaar aan het RITS wilden we een
reconstructie maken van een scène uit een film van Rainer Werner Fassbinder. U
raadt het al, het liep niet goed af, noch met de reconstructie (werd nooit
gefilmd), noch met Fassbinder (stierf). Bij het vernemen van het nieuws kirde
een student aan de filmafdeling van blijdschap: “Nu komt er een plaats
vrij voor een andere regisseur”. Hij heeft nooit een film gedraaid.
In welk
onderwerp zal ik eens mijn tanden zetten?
Nog in dat gezegende jaar 1982 rondde ik mijn
thesis af, met als briljante titel: Kwantitatieve
inhoudsanalyse van het dagblad De Morgen. Bijna was dat een postume studie,
want de krant overleefde ternauwernood één van zijn talloze crisismomenten. Ik
weet niet of we die avond zalm aten thuis, eigenlijk was ik de enige
tegendraadse thuis, dus zal het wel stoofvlees geweest zijn. (Zwemt stoofvlees ook tegen de stroom in?)
Welke BW
(Bekende Wereldburger) verdient zeer binnenkort een blogpost van mijn hand?
Vele jaren later, de eeuw stond op het punt om
afgesloten te worden, mocht ik op de sportredactie van de openbare omroep een
documentaire draaien over het honderdjarig bestaan van mijn favoriete
voetbalclub. Samen met een collega waren we net begonnen aan de interviews met de
sterren van weleer toen het nieuws werd bekendgemaakt dat onze club ophield te
bestaan en opging in een fusie met een polderclubje van aan de andere kant van ’t stad.
Heeft u
suggesties?
Weer vele jaren later ging ik zelfs werken
voor mijn favoriete voetbalclub, intussen twee fusies later. Na een jaartje
mocht ik beschikken, maar mijn vloek bleef er blijkbaar hangen: nog geen twaalf
maanden daarna was de club failliet. Wéér failliet.
Ik
herhaal: over wie zal ik eens schrijven?
Blijf uit mijn buurt, ik ben gevaarlijk.
Misschien moet ik maar eens een boek schrijven over werkloosheid of racisme of
IS of kanker of ebola. Wie weet of de vloek ook in die richting werkt.
