Er valt geen enkel excuus te verzinnen voor het wangedrag
van een aantal Antwerp-supporters, die er zaterdagavond voor zorgden dat de
wedstrijd Antwerp-STVV na vierentwintig minuten moest worden stilgelegd, wat de club op zijn minst een
0-5 forfaitnederlaag en een fikse boete zal opleveren, en wie weet ook nog een
paar wedstrijden achter gesloten deuren.
Dat de frustratie op en om de Bosuil heel groot is, is
begrijpelijk. Het tiende opeenvolgende seizoen in tweede klasse begon met een
nieuwe investeerder (Saif Rubie), een nieuwe trainer (Jimmy Floyd Hasselbaink),
veel nieuwe spelers en een nieuwe slogan (‘This is our year’). Vaststelling op
zeven speeldagen van het einde van de reguliere competitie is dat Royal Antwerp
Football Club zich in niemandsland bevindt, met niets meer te winnen of te
verliezen. Dat is ver beneden de verwachtingen. ‘This is our year’ is vervangen door Johnny Logans Eurosonghit ‘What’s another year?’.
Bovendien zijn er weer financiële donderwolken die
hardnekkig boven de voetbalruïne in Deurne Noord samentroepen. De door de
huidige machthebbers (Jos Verhaegen achter en Gunther Hofmans voor de
schermen) opzij gezette ex-voorzitter Eddy Wauters eist vele miljoenen terug op
korte termijn en een overnamebod van Saif Rubie, één symbolische euro, werd
deze week van tafel geveegd. De schuldenput zou meer dan vijftien miljoen euro
diep zijn, onoverbrugbaar, zeker als je in die verdoemde tweede klasse blijft
hangen. En dat bedrag is dan nog een conservatieve schatting.
Neem daar de slechte prestaties van de jongste maanden bij
en je zit met een voor die hard-fans
onaanvaardbare cocktail. Dat die boos zijn, is normaal, dat die zich afreageren
op hun eigen bestuur, kan ook nog geduid worden. Zeker omdat dat bestuur een
gesprek met de supporters over een reddingsoperatie weigert. Maar, nogmaals,
dat zou nooit mogen leiden tot protestacties zoals die van zaterdag. Eerst
kwamen de herriezoekers pas na een kwartier het stadion binnen, wat tot een
eerste opstootje én een onderbreking van de wedstrijd leidde. Negen minuten
later werd er Bengaals vuur op de grasmat gooide en maakte de scheidsrechter definitief
een einde aan deze schandalige vertoning.
Wat het geval-Antwerp extra duidelijk maakt, is dat de tijd
dat clubbestuurders eigenzinnig en ongestoord hun nogal dure hobby beoefenden,
voorbij is. Supporters zijn kritische consumenten geworden. Ze betalen flink
wat zakgeld voor een abonnement of voor dure tickets, en wensen daar iets voor terug
te krijgen. Clubliefde bestaat nog altijd (meer dan ooit als je naar het seizoensbegin
van Antwerp kijkt en naar het hele seizoen van Beerschot Wilrijk in eerste
provinciale, met volle tribunes en veel enthousiasme), maar het adjectief
‘onvoorwaardelijk’ wordt tegenwoordig anders ingevuld. Onvoorwaardelijk supporteren
voor de club, ja, onverantwoordelijk achter alle beslissingen van het bestuur
staan, dat zeker niet meer.
Dus wordt het tijd om ons voetbal te heroriënteren. Kijk
naar Duitsland, waar praatjesmakers met een zak vol glittergoud geen kans maken
om een club helemaal over te nemen. De supporters hebben er reële inspraak,
niemand mag meer dan de helft van de aandelen in bezit hebben. De stadions
zitten er vol, het comfort is er groot, de fan wordt er als een volwassen
consument behandeld. Als de Antwerp-supporters vandaag meer inspraak eisen, is
dat in mijn ogen dan ook normaal. Zij houden zielsveel van de club, wat veel
minder of zelfs niet geldt voor de passanten in de bestuurskamer.
De toekomst van ons voetbal ligt niet in de verovering van
de wereld, daarvoor heeft een tiental andere landen een veel te grote sportieve
en vooral financiële voorsprong. De toekomst van ons voetbal ligt ook niet in
het bedienen van tijdelijke mecenassen tot die een andere, lucratievere hobby
hebben gevonden. De toekomst van ons voetbal ligt in het systematisch opleiden
van jeugdspelers, het opbouwen van een nauwe band met de fanbasis, vol
wederzijds respect, en het vervullen van een sociaal verantwoorde rol binnen
het maatschappelijke weefsel (de wijk en de gemeente). Inspraak vanwege de
supporters is daarbij van cruciaal belang.
Slotbedenking: na Germinal Ekeren en Germinal Beerschot
dreigt Antwerp het volgende slachtoffer te worden van het kortzichtige beleid
van een oudgediende als Jos Verhaegen en zijn handpop/schoonzoon. Ik kan me
voorstellen dat er bij heel wat clubs uit het Antwerpse nu wordt gevreesd dat
de clan-Verhaegen morgen voor de stadionpoort staat met een aanbod dat ze niet
kunnen weigeren. De houdbaarheidsdatum van de Jos Verhaegens van deze
voetbalwereld is al een tijdje voorbij. Dinosaurussen hebben nu eenmaal de
neiging om uit te sterven. Iemand zou het hem eens moeten zeggen.
