In zijn lezenswaardige bijdrage van gisteren in De Morgen pleitte Raf Willems, de enige Vlaamse voetbalauteur die naam waardig, voor een
hervorming van het Antwerpse voetbal naar Duits model tegen 2020, het jaar dat
we de honderdste verjaardag van de Olympische Spelen in Antwerpen herdenken. En
hij riep verder op tot ‘geduld’. Drie keer na elkaar schreef hij dat woord.
Geduld. Maar als er iets is dat de Antwerpenaar niet heeft, dan is het wel
geduld. En als er iets is wat het Antwerpse voetbal vandaag niet heeft, dan is
het tijd. 2020 klinkt als een bijzonder mooi toekomstproject, maar anno 2013
leven Antwerpse voetballiefhebbers in miserie, niet op hoop.
De feiten zijn bekend: Beerschot, de voetbalclub, is
gedegradeerd en Beerschot, de naamloze vennootschap, werd failliet verklaard.
Bij aartsrivaal Antwerp staat het leedvermaak met de afgang van de buur in
schril contrast met het gebrek aan vermaak op de eigen tribunes. De ‘Great
Old’, stamnummer 1, begint in augustus aan haar tiende opeenvolgende seizoen in
tweede klasse. Geen prettig vooruitzicht. Berchem Sport, ooit de sympathieke
derde in de florissante jaren van het voetbal in A, vertoeft nu in de derde
klasse.
Als straks bij Antwerp het hoongelach zal uitgestorven zijn,
moet men op de ruïnes van de Bosuil zelf proberen de grote schuldenberg weg te
werken. In tweede klasse is dat een hopeloze zaak. Ex-bestuurders en supporters
van Beerschot zijn dan weer wanhopig op zoek naar een ultieme oplossing om
volgend seizoen toch voetbal in het Olympisch Stadion te zien, maar niet
iedereen werkt op dezelfde piste. Dat is verwarrend en contraproductief.
Te midden van al die supportersmiserie wordt er nu door het
stadsbestuur een poging gewaagd om een oplossing aan te reiken of door de strot
te rammen, naargelang je dit bekijkt als neutrale waarnemer dan wel als
supporter. Er wordt zelfs luidop gedroomd van een eersteklasser in Antwerpen,
wat op het eerste gezicht klinkt als een regelrecht mirakel, in vergelijking
waarmee de vermenigvuldiging van de broden kinderspel was.
Welke scenario’s liggen op tafel en wat is er haalbaar,
wetende dat de voetbalbond ten laatste op 1 juni wil weten welke club waar zal
spelen, zodat de kalendercommissie de speelkalenders voor volgend seizoen kan
beginnen opstellen. Zeven kalenderdagen, zeven mogelijke scenario’s. Het klinkt
als een onmogelijke opdracht.
1. X komt naar A
De zelfverklaarde voetballeek die burgemeester De Wever is,
ziet natuurlijk ook wel in dat een stad als Antwerpen zonder eersteklasser een
regelrechte blamage is voor de hele stad, iets wat afstraalt op het college.
Dat verklaart waarom hij – in samenwerking met media- en zakenmensen – op zoek
is gegaan naar een drastische oplossing: toch een Antwerpse eersteklasser in
het seizoen 2013/2014. Zo ontstond de piste om een bestaande eersteklasser met zijn
hele hebben en houden te verhuizen naar het Kiel. Vergeet niet: volgend jaar
zijn er verkiezingen. Als de stunt zou lukken, zou dat hem en zijn partij allicht
geen windeieren leggen.
Namen als KV Oostende, Lokeren, Waasland-Beveren, Westerlo
en… Zulte Waregem vielen, alsof het zomaar voor de hand zou liggen dat die clubs
– die het inderdaad niet breed hebben of die nauwelijks groeimarge hebben in
hun regio – hun thuishaven en, vooral, hun supporters zouden achter laten. Woensdag ontkende Patrick Decuyper, CEO van Zulte Waregem, dit staalhard op een persconferentie, vandaag ook Yves Lejaeghere, voorzitter van KV Oostende, zij het dat hun beider verhalen tegenstrijdig klinken. Hoe langer hoe meer blijkt dat Decuyper in dit hele gebeuren de spin in het web is. De man had een geheim voorakkoord met Lejaeghere, voelde zich daardoor meerderheidsaandeelhouder van KV Oostende en sloot vervolgens een deal met Antwerpse zakenmensen, die het stamnummer 31 en de nieuwe clubnaam ‘Antwerp United’ alvast lieten registreren bij de voetbalbond.
Voorlopig ziet het er dus naar uit dat er straks gewoon gevoetbald zal worden in Waregem en Oostende. Relocatie is een bekend gegeven in de Amerikaanse sportwereld, maar niet bij
ons. En al zeker niet in een emotionele sport als voetbal. ‘Een stammenoorlog’, noemde Hans Vandeweghe het vandaag in zijn vrijdagse column in De Standaard.
Door het voortijdige uitlekken van al die gesprekken en voorakkoorden is het
duidelijk dat De Wever zich verbrand heeft. Supporters van de genoemde clubs
zijn nu extra alert, voorzitters haasten zich om te zeggen dat zo’n verhuis ondenkbaar
is, de betrokken Antwerpse zakenmensen zullen niet meer openlijk geassocieerd
willen worden met dit scenario. Sporting A of Antwerp United zijn nog niet voor
morgen.
Kans op slagen: zéér klein.
2. Stamnummer van X komt
naar A
In de marge van het vorige is het ook mogelijk dat twee
clubs fuseren – bijvoorbeeld Zulte Waregem en Kortrijk – en dat het stamnummer
van één van die clubs verhuist naar Antwerpen. Dat kan perfect. Ook dan zou
eersteklassevoetbal mogelijk zijn vanaf augustus. Maar gaat men op een week
tijd een Zuid-West-Vlaamse fusie voor elkaar krijgen? Daar zal nog heel wat
masseerwerk aan te pas komen, niet iets wat in 7 keer 24 uur zal lukken.
Kans op slagen: zéér klein.
3. Stamnummer van Y komt
naar A
Een variante op de vorige mogelijkheid, maar dan zonder
inmenging van stadsbestuur en zakenwereld, en ‘slechts’ in de tweede of derde
klasse. De club die naar het Kiel komt, neemt er dan de restanten van Beerschot
bij, voornamelijk de supporters. Hoe dan ook moet er dan iets van het paars en
van de clubnaam overleven. Namen die rondzingen in de media: Westerlo, SK
Sint-Niklaas, Rupel-Boom, Berchem Sport. Die laatste drie clubs hebben al zeer
nadrukkelijk afstand genomen van deze denkpiste. Westerlo weet sinds afgelopen
weekend dat het ook volgend seizoen tweedeklasser zal zijn, terwijl het voor
een stuk nog altijd de kostenstructuur van een eersteklasser heeft. Blijft de
afstand tussen Antwerpen en Westerlo: 52 kilometer. Dat is letterlijk niet
naast de deur.
Kans op slagen: realistisch, op voorwaarde dat het
stadsbestuur zich terugtrekt én bereid is het Olympisch Stadion ter beschikking
te stellen.
4. A gaat naar Z
Voor de Beerschot-supporters geldt maar één zaak: hun club
laten overleven. Naam, kleuren, mentaliteit. Fuseren met of opgaan in een andere
club. Het verleden bewees echter al dat dat niet voor de hand ligt: Germinal
Beerschot leek bij de start in 1999 een goede zaak voor beiden, maar werd de
zwanenzang van eerst Germinal, daarna Beerschot, tenslotte ook het oude
stamnummer van Germinal. KFCO Wilrijk is nu het lustobject geworden. Die club
speelde donderdagavond de finale van de play-offs tegen St. Job, voor een plek
in bevordering, maar verloor.
Kans op slagen: groot vraagteken. De stad zal wellicht niet
toelaten dat de nieuwe club in eerste provinciale in het
Olympisch Stadion speelt.
5. Grote Fusie
Jarenlang de ultieme natte droom van heel wat Antwerpenaren.
Antwerp en Beerschot vormen een nieuwe ‘grote’ club, die in de huidige
omstandigheden wel in tweede klasse zou moeten beginnen. Onder anderen Jos
Verhaegen, ex-grote baas van Germinal Ekeren en Germinal Beerschot en
tegenwoordig sterke man achter de schermen van Antwerp, is zo’n voorstander.
Gewezen burgemeester Patrick Janssens was dat ook. Maar de harde kernen van
supporters van Antwerp en Beerschot zien dat niet zitten. Waarom zou Antwerp
trouwens op dit ogenblik, met een Beerschot dat op sterven na dood is, de
reddende hand reiken? Zulke fusie had alleen gekund met twee min of meer
evenwaardige partners.
Kans op slagen: quasi nihil.
6. Het Grote Niets
Geen enkele van voorgaande scenario’s wordt gerealiseerd
vóór 1 juni. Geen Antwerpse eersteklasser, Antwerp sukkelt verder in tweede
klasse, Beerschot verdwijnt. Het zou het stadsbestuur toelaten om de relocatie
of het overnemen van een stamnummer van een andere club rustig voor te bereiden
tegen het seizoen 2014/2015. Noem het gerust Plan B van ’t Schoon Verdiep.
Kans op slagen: bijzonder realistisch (maar ook: bijzonder
cynisch!).
7. Alles op Antwerp
Zowel het stadsbestuur als de bedrijfswereld hebben in het
verleden geaarzeld om zich openlijk te associëren met één van beide clubs.
Sponsors waren bevreesd dat in zee gaan met Antwerp zou betekenen dat de
supporters van Beerschot hun producten of diensten zouden boycotten, en vice
versa. Als Beerschot straks daadwerkelijk helemaal van het toneel verdwijnt of
verkommert in vierde provinciale, lijkt er niets dit scenario in de weg te
staan. Het motto wordt dan: the winner takes it all. Of beter: the best of the
losers takes it all. Al moet het snel gaan, want Magere Hein trekt al met zijn
zeis richting Deurne, op zoek naar centen en de ziel van de club. Hij had al
een flinke hap aan die andere Antwerpse ploeg.
Kans op slagen: niet onbestaand, al zal niemand dat openlijk
toegeven omdat het nog altijd héél gevoelig ligt.
Geachte Heer Van Laeken. Laat ons beginnen met het uitzuiveren van uw sportieve bedenkingen van uw viscerale afkeer van De Wever. De Wever probeert iets te doen aan de sportieve miserie van A’pen, iets waaraan zijn alom geprezen voorgangers zelfs niet begonnen zijn. Ik hoor van de al even door gebrek aan kennis bezwangerde Verstraete in Terzake vooral afgeven op het economisch sportmodel. Door mensen zoals u en bvb Vandelanotte en Millecamps wordt het kerktoren model voor een voetbalclub als het enige correcte model naar voor geschoven. Enig vertier – met veel drank – van de lokale supporter, die binnen een straal van 5 km een professionele voetbalclub moet hebben. Het zal u wellicht ontgaan zijn hoe het de Nederlandse voetbalclubs is vergaan. Ik ben sportliefhebber, volg de sport -passief weliswaar- van dichtbij. Ik volg de betere voetbalprogramma’s in Nederland (Studio Voetbal, Voetbal Internationaal) elke week en heb kunnen vaststellen dat de amateuristische kerktoren benadering ofwel enkele clubs heeft doen verdwijnen, ofwel een aantal traditierijke clubs heeft veroordeeld tot het kerhof van de eerste divisie, ofwel een aantal clubs in een financiële en bestuurlijke crisis heeft gestort. Enkele clubs hebben zich herpakt zoals Ajax en Feyenoord, Twente door professionele economische aanpak. Dat u pleit voor een amateuristische benadering waarbij de supporter zich te voet naar zijn kerktorenploeg kan begeven en te voet weer waggelend naar huis kan, is uw goed recht. Weet echter dat indien de media u een kans geven die mening te ventileren minder te maken heeft met uw kennis van de voetbaleconomie, dan wel met de waarschijnlijkheid dat u er op één of andere manier zal in slagen de fout van de miserie bij De Wever te leggen.