We zijn drie jaar en twee maanden na de gewelddadige dood
van psychiatrisch patiënt Jonathan Jacob in een minuscule cel in Mortsel. We zijn tien dagen na de ruchtmakende
Panorama-uitzending. We zijn zes
dagen na mijn blogpost waarin ik me afvroeg waarom niemand nog zijn of haar
verantwoordelijkheid durft opnemen. En we staan nog geen stap verder.
Het rondje zwartepieten van vlak na de tv-reportage heeft
plaats gemaakt voor een heuse ‘guerre des
juges‘ in het Antwerpse Justitiepaleis. Procureur-generaal Yves Liégeois,
een John Cleese-lookalike wiens vrouw sinds kort euro’s inzamelt van stoute
editorialisten, heeft zijn vete met procureur Herman Dams breed uitgesmeerd en en passant ook nog een onderzoeksrechter
die hem dwarszat genadeloos vertrappeld.
Dams zette noodgedwongen een stap
opzij, omdat er binnen het parket een vertrouwensbreuk was ontstaan over zijn
functioneren. Alleen blijkt Dams niet alleen over een selectief maar ook nog
eens een heel slecht geheugen te beschikken. Eerst bekende hij ootmoedig aan
minister van Justitie Turtelboom dat hij zich misschien toch wel een
ietsiepietsie klein beetje had bemoeid in de zaak-Jonathan Jacob – waarop
Liégeois heel snel zijn mediatieke silly
walk tentoon spreidde -, daarna realiseerde de procureur zich dat hij zich
een ietsiepietsie klein beetje had vergist en dat die bemoeienissen over een
andere zaak gingen. (Studio Brussel, als jullie nog een uithangbord zoeken voor
een nieuwe Music For Life rond dementie, zoek niet verder: Dams is uw man!)
Nu gaan er stemmen op om ook Liégeois te dwingen om een stap
opzij te zetten. Als al die rumoerige magistraten een stap opzij beginnen
zetten, kunnen ze straks beginnen met de Schelde te dreggen! Wat wel een gezond
argument is: haal het onderzoek over het onderzoek zo snel mogelijk weg uit
Antwerpen, waar zowat iedereen nu een verborgen agenda heeft en een in de
rechterbroekspijp verborgen dolk om collega’s mee in de rug te steken.
Met al die stappen opzij, worden er hoe dan ook geen stappen
vooruit gezet. Dit is erger dan de processie van Echternach. Dit is de
processie van Antwerpen, waarbij men uitsluitend achterwaarts loopt. Jonathan
Jacob verdient het niet dat zijn dood zovele jaren later een tragikomische show
wordt.
Bovendien zou je in deze deurenkomedie vergeten dat we nog
een oplossing moeten vinden voor de opvang van al die andere psychiatrische
patiënten, dat het Bijzonder BijstandsTeam dringend enige etiquette moet worden
bijgebracht inzake het omgaan met verwarde en gedrogeerde eenzaten, en dat onze
justitiepaleizen een externe waakhond verdienen, die ervoor zorgt dat onze
rechterlijke macht degelijk en onafhankelijk werk levert.
***
In de ACW-affaire wordt er dan weer flink ter plaatse getrappeld.
Minister Vanackere staat recht in zijn schoenen, ACW heeft niets onwettelijks
gedaan, Belfius heeft marktconforme praktijken toegepast. Dus… is er toch
niets meer dat een beletsel vormt om een parlementaire onderzoekscommissie op
te richten, neen?
Toch blijven de meerderheidspartijen in de federale regering
een vrolijk dansje opvoeren: twee stappen vooruit, twee achteruit. Als
sp.a-fractieleider in de Kamer Karin Temmerman in De Zevende Dag zegt dat de zaken eerst onderzocht moeten worden,
dan lijkt het me logisch dat de zaken… onderzocht worden, of vergis ik me
alweer? Ook OpenVLD blaast warm en koud. Vandaag wel een onderzoekscommissie,
morgen niet, overmorgen… wie weet. Alleen van de CD&V mag je verwachten
dat ze allerlei maneuvers uitvoert om het onderzoek af te remmen, je weet maar
nooit dat sommige mandatarissen minder recht in hun schoenen zouden staan dan ze beweren.
Dus, dames en heren politici, wees consequent. Onderzoek deze zaak nu eens tot op het
bot. Dankuwel.
