Werk zoeken is niet prettig. Als het een tijdje duurt, wordt
het zelfs frustrerend. Zeker wanneer kandidaat-werkgevers niet eens de kleine inspanning leveren om je beleefd te antwoorden, als je reageert op een vacature. Blijkbaar
wordt dat door een aantal bedrijven niet nodig geacht.
Als je de vakliteratuur erop naslaat, zou zelfs tot de helft van
de sollicitanten niet eens een korte reactie mogen verwachten. In dat licht
valt het bij mij nog mee. Ik zit aan 15%, vermoed ik. Maar ik ben nu eenmaal een ongedurig
baasje dat wel kan verdragen dat je ‘Nee’ tegen hem zegt, maar niet dat je hem
straal negeert. Bovendien bestaat er nog zoiets als elementaire beleefdheid.
Schandpaal
Dus, bij deze, hengst ik even een denkbeeldige schandpaal in
gewijde grond en meld u dat volgende bedrijven niet eens de moeite namen om
mij iets te laten weten:
* Erasmus Hogeschool, Brussel: eind augustus zochten die een
halftijdse ‘Docent Journalistiek’. Of ze die gevonden hebben, weet ik niet. Dat
ik het niet ben geworden, mag wel duidelijk zijn. Waarom niet? Your guess is as good as mine!
* Niko, Sint-Niklaas: eind oktober zocht de marktleider op
het vlak van schakelmateriaal, toegangscontrole, lichtsturing en
huisautomatisering een ‘Coördinator Communicatie’. Maar toen ging blijkbaar het
licht uit (of bleek die ‘huisautomatisering’ niet te slaan op het sturen van een eenvoudig reply’tje naar kandidaat-werknemers).
* Human Rights Watch, Brussel: eind oktober zocht deze
internationaal gerenommeerde en gerespecteerde organisatie een ‘European Media
Director’. Ik neem aan dat hij/zij intussen in dienst is getreden. Het netjes beantwoorden
van de kandidaturen behoort echter niet tot de mensenrechten, volgens de
interpretatie van HRW.
* Argenta, Antwerpen: half november zocht de
bank/verzekeraar een ‘Teamleider Communicatie’. Er kwam al snel een korte mail
om te bevestigen dat de kandidatuur goed was ontvangen en dat ik snel een
antwoord zou krijgen. Ik wacht nog altijd.
* Thuisstudie: via de site van de VDAB werd er een
‘Freelance Docent Journalistiek’ gezocht. Nu denk ik toch, in alle
onbescheidenheid, dat ik daarvoor een geknipte kandidaat zou zijn. Wellicht
overschat ik mezelf, want ik mocht nooit vernemen waarom ik niet in aanmerking
kwam.
Uiteraard zijn er ook heel wat andere bedrijven die niet
reageerden, nadat ze mijn spontane sollicitatie ontvingen. Maar ach, laten we
het erop houden dat ik hen heb lastig gevallen en dat ze zich vooral niet
verplicht moesten voelen om mij vriendelijk maar kordaat af te wijzen…
Out of Work
Als uitsmijter van dit tweede (en laatste!) deel van dit
Belgisch Kampioenschap Zelfmedelijden Opwekken voor Gevorderden opnieuw een
flard songtekst. Dit keer niet van de zoetgevooisde bard W. Grootaers, maar van
de Amerikaanse zanger Gary U.S. Bonds, die in de jaren tachtig in New Jersey opdook
in de entourage van Bruce Springsteen. Net zoals Geef me werk van De Kreuners dateert Out of Work van 1982. Ook de nogal simplistische tekst is een
vergelijkingspunt met de rockers uit Lier.
‘Eight a.m., I’m up and out / Feet beating on the sidewalk /
Down at the unemployment agency / All I get is talk.’
‘I check the want ads / But there just ain’t nobody hiring /
What’s a man supposed to do / When he’s down and out of work’.
Refrein:
‘I need a job, I’m out of work / I’m unemployed, I’m out of
work / I need a job, I’m out work’.
Tenslotte: als er nog één potentiële werkgever durft
opmerken dat mijn profiel onvoldoende aansluit bij de jobomschrijving, dan
stuur ik hem een vooraanzicht!
