Enter Theo Piraat, de tot nog toe onbekende broer van Piet.

Dat we in Libië te land moeten gaan om er de
boten te vernietigen vóór ze kunnen vertrekken, zei hij. Ik heb het fragment
uit De Zevende Dag opnieuw bekeken,
hij heeft het echt gezegd. We. Libië. Te land gaan. Boten vernietigen.

Soevereiniteit van staten is even niet van
tel, het gaat dan ook maar om barbaarse Afrikanen en voor je het weet wordt die
‘barbaars’ omgezet in ‘berbers’ en komen we in de zware criminaliteit terecht.

En zeggen dat de man drieënhalf jaar geleden
nog zo enthousiast was toen Moammar al-Qadhafi van de troon werd gestoten. ‘Met
de arrestatie van Kadhafi komt een einde aan meer dan veertig jaar terreur’, zo
zei hij, toen nog als Kamerlid, samen met collega Peter Luykx, in een persbericht
van federale oppositiepartij N-VA. Ha, die Libiërs zullen beter af zijn zonder
die dictator.

Niet, dus. Het westen moet ingrijpen. Nú. Enteren,
dat is echt iets voor Theo Piraat. Want uiteindelijk gaat het máár om zeven
procent échte vluchtelingen, de anderen komen naar hier om te profiteren van
onze verheven levensstijl. Er mogen er zeven de boot op en er kunnen er
drieënnegentig de pot op, dat is de onderliggende boodschap, al blijft de vraag
hoe die zeven zich zullen beredderen als de boot straks, door toedoen van Theo
Piraat en kornuiten, vernietigd is. Moeten ze dan overzwemmen?

Wie tussen de mazen van het net glipt zal door
de staatssecretaris hoogstpersoonlijk worden teruggestuurd met een opgestoken
duwende hand en de melding dat we onze ‘absorspie…euh, absorpie…euh,
absorptiecapaciteit’ bereikt hebben. Niet elke piraat is even welbespraakt als
Johnny Depp, natuurlijk.

Ach, wat moeten we doen? Lachen om zoveel
kortzichtigheid of verontwaardigd worden over zoveel westerse arrogantie? Misschien
best de twee. Een coalitie die Libiê binnenvalt om er mensensmokkelaars aan te
pakken – wat op zich zeker moet gebeuren en liefst zo snel mogelijk – lijkt
nogal sterk op het Amerika onder Bush. Wij weten alles beter, luister maar naar
ons, ‘Het is voor uw eigen goed’, zoals ze in Antwerpen zeggen. Theo is zelf
niet van Antwerpen, maar hij gaat er wel zijn orders ophalen.

Een gecoördineerde Afrikaans-Europese aanpak met het oog op een
betere toekomst voor de mensen ter plekke is ondergeschikt aan het vrijwaren
van onze, westerse, belangen. Die gaan altijd voor. Afrika is gedurende eeuwen
ons wingewest geweest, het rijkste continent dat we systematisch hebben leeggezogen
en waar nu de armste mensen wonen. Dat ze vooral niet proberen aan hun
armoedige omstandigheden te ontsnappen, want dan sluit Fort Europa haar deuren. De
Europese Unie wordt geleid door een stel overbetaalde boekhouders die alleen
maar oog hebben voor cijfers en statistieken en die niet geïnteresseerd zijn in
het menselijke verhaal dat erachter zit. ‘Onze’ Theo is heus niet de enige die
op dat vlak de boot afhoudt.

May the
fourth not be with you
, Theo Piraat.