Tranen gelachen, met de imitatie van Moussa
Dembele door Guga Baúl. Zonder woorden dit keer, dus geen perfecte nabootsing
van de manier van spreken van de Spurs-middenvelder. De motoriek, de eeuwige
draaibewegingen, de controle over de bal, het zat er allemaal in. Te zien in de
bijzonder aardige theatershow Sportstories
en dat zeg ik u niet alleen omdat ik daartoe een steentje heb mogen bijdragen.
***
Op mijn billen gekletst van het lachen, als
gevolg van het voorstel van de voetbalbond om vanaf volgend seizoen zes scheidsrechters
te gebruiken. Vier kenden we er al (de scheids, twee assistenten met vlag, één
persoon voor de administratie), nu komen er twee assistenten naast de doelen
bij, zoals dat Europees al gebruikelijk is. Want doellijntechnologie, dat is
veel te duur. Driehonderd duizend euro, plus onderhoudskosten, daar kan je
algauw een middelmatige buitenlandse subtopper een heel jaar mee betalen. Tja, prioriteiten
zeker? Nu krijgen we een systeem dat Europees ook al niet optimaal werkt. Hoe
meer verantwoordelijken, hoe minder verantwoordelijkheid wordt genomen. Dat is
een wetmatigheid die ook in het bedrijfsleven geldt.
Er bestaat trouwens een technologisch systeem
dat a) goedkoper is dan datgene dat nu door de FIFA en in de Premier League
wordt gebruikt en b) ook nog eens buitenspelsituaties analyseert. Twee in één,
wat belet de Pro League om dit op zijn minst even te bestuderen?
***
Een monkellachje op mijn gelaat getoverd, na
het lezen van het voorstel van Standard-voorzitter Roland Duchâtelet om het
aantal clubs in eerste klasse te beperken tot twaalf (nu zestien) en het aantal
profclubs tot vierentwintig (nu vierendertig). Eigenlijk is het een
gerecycleerd idee van Westerlo-voorzitter Herman Wijnants van een aantal jaren geleden: de competitie begint
met twee reeksen van twaalf, na de winterstop worden dat er drie van acht. Een voorstel
dat zeker een overweging waard is, al blijf ik eerder voorstander van een nóg
drastischer oplossing: een tijdelijk gesloten competitie waarin drie jaar lang
tien clubs aantreden, geografisch gespreid volgens een economisch model.
Of het er gaat komen? Ach, neen, natuurlijk.
Iedereen klaagt over te veel uitgaven en te weinig inkomsten, maar het inperken
van het aantal clubs zal alleen door de G5 (Anderlecht, Club Brugge, KRC Genk,
AA Gent en Standard) verdedigd worden en neem daar eventueel nog Lokeren bij en
wie weet zelfs Zulte Waregem. Maar clubs die door dat systeem lucratieve
thuiswedstrijden tegen de Belgische toppers dreigen mis te lopen, zullen nooit
toehappen. Die blijven liever sukkelen in het huidige systeem.
Overigens gebruikte Duchâtelet als argument
voor het nieuwe model dat vandaag te veel clubs in volle paniek hun trainer
ontslaan, omdat ze vrezen te zullen degraderen en zo tv-gelden kwijt te spelen.
Hij verwees naar de ploegen op de laatste vier plaatsen in de stand, die zonder
uitzondering en zonder pardon in de loop van dit seizoen hun trainer wandelen
stuurden.
***
Een cynische grijns vertoond, toen zondag de
trainer van Charlton Athletic uit de Engelse tweede klasse werd ontslagen. Niet
dat ik de sympathieke Bob Peeters het succes misgun, integendeel, maar de beslissing werd
genomen nadat Charlton – na een bijzonder goede start – in de jongste negen
duels 4 op 27 behaalde en nu nog ‘slechts’ acht punten boven de degradatiezone
staat. Beslisser met dienst was ene… Roland Duchâtelet, jawel, die van
hierboven die vindt dat trainers te snel het slachtoffer worden van slechte
prestaties en die naast Standard ook nog eens eigenaar is van een handvol
andere clubs in Europa. Consequentie is niet des voorzitters, zullen we maar
concluderen.
