“Het probleem is niet de vergrijzing, maar de
verbruining.” Een week voor de verkiezingen was die akelige man daar weer,
die van de bokshandschoen, het 70-puntenplan en de stok achter de deur. Hij
deed zijn uitspraak op een ultieme verkiezingsmeeting van zijn partij, Vlaams
Blok, pardon, Belang.

Die verwarring ligt voor de hand, want dit klonk opnieuw als
de sloganeske taal van een partij die tien jaar geleden werd veroordeeld wegens
racisme en aanzetten tot haat en zichzelf dan maar een andere naam toebedeelde.
Ranzige retoriek van een recidiverende racist.

Laten we ’t eerst over die vergrijzing hebben, een fenomeen
waarvan het haar van die meneer Dewinter al een tijdje kan getuigen. In 2012
was 17,44% van de Belgische bevolking 65 of ouder. Iets minder dan één op zes,
dus. Ter vergelijking: in 1991 was dat nog 15,03%, iets minder dan één op
zeven. We worden ouder, hoera!, maar kunnen we dat nog wel betalen in de
toekomst, help? Volgens de demografische indicatoren zal tegen 2020 bijna één
op vijf inwoners van België gepensioneerd en nauwelijks nog productief zijn
(19,19%), in 2045 is dat al één op vier (25,16%). Dat is schrikbarend, vooral
omdat de actieve bevolking tegen dan minder dan zes op tien zal bedragen. Onze activiteitsgraad bij 55-plussers bedraagt amper 42%, de laagste van Europa. Het
Zilverfonds is een lege doos, er zal dus iets moeten gebeuren. Vergrijzing is
een ernstig probleem, belangrijke prioriteit voor wie de volgende regeringsploeg mag bemannen.

Is ‘verbruining’ dat ook? Sta me toe om de term even los te
bekijken van zijn ongetwijfeld racistische connotatie. Telt ons land meer
‘vreemdelingen’ dan de ons omringende landen, zoals Dewinter & co
voortdurend beweren? Het antwoord is een beetje ja en vooral neen. Begin 2010
telde België 1.057.666 buitenlanders op een totale bevolking van 10.839.905.
Het aantal niet-Belgen in dit land is dus 9,8%. In Duitsland bedraagt dat
percentage 8,9 (wat lager is), in Frankrijk 14,5 en in Nederland zelfs 19,9
(een pak hoger dan bij ons). Bewering 1 van Dewinter klopt dus al niet of
hooguit gedeeltelijk. Trouwens: in 1980 leefden er al meer dan 900.000 buitenlanders op ons grondgebied, toen al iets meer dan 9% van de totale bevolking.

Bewering 2, de letterlijke ‘verbruining’, dus: mensen met
een andere huidskleur, slaat al helemaal nergens op. Op 1 januari 2010 waren
715.121 buitenlanders afkomstig van landen uit de Europese Unie. Daar kwamen er
nog eens 83.269 uit andere Europese landen bij. Kortom, meer dan 75% van de
buitenlanders zijn Europeanen, meestal dan nog werknemers die tijdelijk in ons
land verblijven om hun job uit te oefenen. ‘Expats’, zoals dat heet. Het aantal
Afrikaanse migranten – laten we wel wezen: daar draait het om in de VB-retoriek!
– bedroeg op dat ogenblik 156.461 eenheden, onder wie 81.943 Marokkanen. Voor
alle duidelijkheid: dit zijn mensen die de Marokkaanse nationaliteit hadden,
geen tot Belg genaturaliseerde Marokkanen, want die mag je uiteraard niet in de
optelsom meenemen, ook al blijven die
hard-VB’ers hen hardnekkig als ‘vreemdelingen’ beschouwen. Racisten kijken niet naar
de identiteitskaart maar naar de huidskleur, dat is bekend.

Bewering 2, weg ermee! Komen we bij het aantal
asielaanvragen. Als je VB mag geloven, werkt onze overheid met “zandzakjes
om de dijkbreuk tegen te houden”. Hier kan ik ultrakort zijn. 2000: 42.000
asielaanvragen. 2011: 20.000. Sinds de doortocht van Maggie De Block op het
federale departement Asiel en Migratie worden asielaanvragen ook veel sneller
behandeld dan in het verleden. Case
closed!

***

Er werd zondag in democratische kringen gejuicht om het
gigantische verlies van Vlaams Belang bij deze ‘moeder aller verkiezingen’.
N-VA vond het prettig omdat al die vroegere VB-stemmen zomaar in haar schoot werden geworpen, andere partijen zagen er het einde van een
extreem-rechts tijdperk(je) in. De uitslagen van de Europese verkiezingen in
andere EU-landen stemmen echter tot nadenken. Frankrijk, Denemarken en
Oostenrijk hebben een enorme ruk naar rechts gemaakt. Te vroeg juichen is dus
niet aan de orde. Open je ogen voor Marine Le Pen ze sluit!

***

Quo vadis Vlaams Belang? Er zijn twee realistische
mogelijkheden op korte termijn. De partij opdoeken en de resterende 6% cadeau
doen aan N-VA of opnieuw die extremistische partij van weleer te worden, iets
waar die uitspraken van Dewinter al op duiden. Vlaams Belang moet dan weer op
de onderbuik mikken, op de stroom ónder de grondstroom. Anders gezegd: haar
standpunten moeten opnieuw ‘verbruinen’, het bruin van de rassenhaat. In dat geval moet de gematigde Annemans wel snel plaats ruimen voor een hardliner.

Mogelijkheid drie ligt minder voor de hand: zelf in alle
stilte vier jaar herbronnen, hopen dat N-VA intussen aan de macht komt en
compleet mislukt in haar opdracht (waarbij het verder dan ooit van een
onafhankelijk Vlaanderen komt te staan) en vervolgens de verloren stemmen weer
proberen binnen te halen. Ziet u Dewinter al zwijgen tot aan de
gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018?

Slotnoot: ik neem aan dat het Centrum voor Gelijkheid van
Kansen en Racismebestrijding inmiddels zelf initiatief heeft genomen tegen de
‘verbruinings’uitspraak van Dewinter? Want veel racistischer uitspraken hoor je
dezer dagen niet meer in het openbaar. Vrijheid van meningsuiting heeft zijn
grenzen.