Boven op de Cauberg in Valkenburg vind je het mooie en ruime Thermae
2000-complex, waar het heerlijk relaxen, zweten en bubbelen is. Vanuit het
buitenzwembad kan je over de rand heen naar het glooiende Limburgse landschap
kijken. Overnachten is er nogal duur, gastronomisch eten overroepen, maar je
gaat er gegarandeerd goedgemutst en stressloos weer weg.
Enfin, ik wijk al af nog voor ik goed en wel ter zake ben
gekomen. Ik wou het dus over de Amstel Gold Race hebben, die zondag in
Nederlands Limburg wordt gereden. De enige klassieker waar onze noorderburen
mee kunnen pronken. Nou ja, pronken… Tot enkele jaren geleden was de Gold
Race de vijfde en laatste wereldbekerwedstrijd van het voorjaar, na Milaan-San
Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik. Het was
alsof er na een langgerekt wielerorgasme nog een tegenvallend naschokje volgde.
Het Amstel Kwakje. Nu de volgorde omgedraaid is – eerst Amstel Gold Race, een
week nadien pas die majestueuze Luik-Bastenaken-Luik – zit het seizoen beter in
elkaar.
Niet dat die Gold Race geen fijne, euh, race is, maar een
échte klassieker zal het nooit worden. Daarvoor is er om te beginnen te weinig
traditie aanwezig. De eerste editie werd pas in 1966 gereden, terwijl die
andere voorjaarskanjers ondertussen al eeuwelingen zijn. Dat Jan Raas
recordhouder is met vijf zeges en dat de jongste edities allemaal werden
gewonnen door explosieve coureurs die het moeten hebben van kortstondig bergop
knallen, zegt ook veel over het zoeken naar de juiste formule door de
organisatoren.
Jarenlang is de AGR een koers geweest die werd gedomineerd
door typische voorjaarscoureurs. Dat spurtbom Olaf Ludwig, Flandrien Johan
Museeuw en Duitse allrounder Erik Zabel hier ooit nog wonnen, wijst op een niet
al te selectief parcours in het verleden. In 2003 kwam daar verandering in.
Toen werd de aankomststreep verlegd van Maastricht naar de top van de Cauberg,
in het kleine, gezellige stadje Valkenburg. (Heb
ik u al verteld dat daar een groot wellnesscentrum is?) Sindsdien heten de
winnaars Rebellin of Di Luca of Fränk Schleck of Cunego of Philippe Gilbert. Die
laatste tot twee keer toe. Vorig jaar won outsider Enrico Gasparotto. De aankomststreep is intussen weer een kilometer verlegd naar Berg en Terblijt, het volgende dorp na Valkenburg.
AGR vormt het beste bewijs dat alleen België en het noorden
van Frankrijk écht zot zijn van de koers. In de AGR zie je vanuit de helikopter
hoe de renners zelfs in de slotkilometers tussen de geparkeerde auto’s moeten
maneuvreren. In wielerminnende landen zouden die auto’s daar niet staan. Punt
aan de lijn.
In wielerminnende landen zou je in een topklassieker ook
geen twee keer over de Cauberg en vijf andere hellingen moeten en dan ook nog
eens finishen op die Cauberg. O ja, wacht even. Dat was tot twee jaar geleden
zo. Wielerminnende landen krijgen inderdaad af en toe af te rekenen met geldminnende
organisatoren. Maar genoeg over de Ronde van Oudenaarde! (We moeten terug naar de thermen van Valkenburg.)
Eénendertig hellingen moeten de pedaalridders zondag
bedwingen, als je de meervoudige passages meetelt. De voorlaatste is mijn absolute
favoriet: de Keutenberg. Een kuitenbijter van 1,7 kilometer, maar eigenlijk
tellen alleen de eerste zevenhonderd meter, met een stijgingspercentage van 22
procent. Twee-en-twintig! U moet dat maar eens zelf tekenen met een diagonaallijn,
da’s best indrukwekkend. De Cauberg zelf is anderhalve kilometer lang, al zijn
alleen de laatste zevenhonderd meter relevant. Twaalf procent omhoog, met meer
dan 250 kilometer in de benen, het is alleen de groten gegeven.
Na zijn tegenvallende voorjaar 2012 lijkt Philippe Gilbert,
in de regenboogtrui, net op tijd in vorm om voor een derde overwinning te gaan.
Uitkijken is het naar de Slowaak Peter Sagan, die volgens de kenners op zowat
alle terreinen thuis moet zijn en dus meteen ook tot topfavoriet voor de AGR werd
gebombardeerd. Fabian Cancellara zal zeker niet voor een ongezien drieluik
zorgen, na zijn demonstraties in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Hij
mag een weekje bekomen van al dat harde labeur. Het weze hem gegund. Misschien
kijkt hij zondagnamiddag wel toe vanuit Thermae 2000. Hoewel: nu de streep is verlegd ziet hij de renners alleen nog passeren.
