Het is allemaal de schuld van De Zevende Dag! Als je eerst een interview met bokser Sugar Jackson
doet en daarna breng je de tronie van Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter in
beeld, dan is het niet onlogisch dat je als kijker in de huiskamer ‘Oep z’n
bakkes!’ begint te brullen. Zeker niet wanneer die man in het verleden zelf wel
eens met een bokshandschoen poseerde.

Dat gevoel van weerzin wordt overigens alleen maar versterkt
als je Dewinter ook nog hoort praten. Toen hij Mohamed Achaibi van de
Moslimexecutieve voor de voeten wierp dat het probleem ‘de islam’ is – o ja,
het ging over Vlaamse jongeren die zich tot de islam hebben bekeerd en in Syrië
zijn gaan vechten -, ontplofte ik helemaal. Weer zo’n gemeenplaats waar
extreem-rechtse partijen overal ter wereld het patent op lijken te hebben.
Zeggen dat dé islam het probleem is, komt ongeveer op hetzelfde neer als zeggen dat alle
katholieken destijds mee hebben gedaan aan de kruistochten. Alleen zegt een
‘brave’ katholiek als Dewinter dat nu weer net niet.

Het was trouwens een hoogdag voor het fascistoïde
schorremorrie in Vlaanderen en Nederland gisteren. Terwijl Dewinter zijn
gebruikelijke prietpraat debiteerde, een mengelmoes van gebakken lucht, leugens
& halve waarheden en cafétooggeleuter, amuseerden leden en sympathisanten
van de Nederlandse PVV (jawel, die van die geföhnde blonde primaat) zich op
Facebook met een brand in een moskee. ‘Niveau’ is een zelfstandig naamwoord dat
in het woordenboek van racisten en fascisten bij de L van ‘laag-bij-de-gronds’
staat.

***

Natuurlijk is dé islam niet het probleem. Zoals bij elke
georganiseerde, wijdverspreide religie zit de kiem van het kwaad bij de
geestelijke leiders en bij de fundamentalisten die achter die leiders aanlopen.
Zij lezen godsdienstige teksten als dé Waarheid en weigeren die te
interpreteren en relativeren. Oogkleppen zijn het meest voorkomende kledingstuk in de wereld van de fundi’s.

Stellen dat dé islam verwerpelijk en gevaarlijk is, is een
belediging voor de diepgelovige vrouw in Indonesië, de oprecht in Allah
gelovende man in Somalië of de vrolijk spelende kinderen in Kosovo. Zoals het
ook kwalijk is om te roepen dat àlle christenen, hindoes, boeddhisten,
taoïsten, sikhs, joden, getuigen van Jehova, Bahái of Jainisten criminelen en
massamoordenaars zijn.

En natuurlijk moet je de uitwassen bestrijden en het
radicalisme indijken. En je mag zeker niet blind zijn voor de reële gevaren die
allerlei fanatieke groeperingen met zich mee brengen. Er is wel degelijk een
probleem met moslimterrorisme, zoals er ook een gigantisch probleem blijft met
de attitude van de katholieke kerk ten aanzien van geboortebeperking en veilig
vrijen. Het zijn allebei totaal verkeerde reacties, vertrekkend van achterlijke
standpunten die zich baseren op het eigen Grote Gelijk (en daaraan gekoppeld:
het Grote Ongelijk van al wie anders denkt).

Fundamentalisme in de geesten leidt tot fundamentalisme in
de daden en is een gevaar voor de samenleving. Maar je lost dat niet op door
eender welk cliché te spuien, want dan radicaliseer je de andersdenkenden
alleen maar. Zo’n Dewinter zal met zijn cafépraat radicale moslims alleen maar vastberadener
maken en da’s net het omgekeerde van wat we zouden moeten bereiken. Ik schrijf
‘we’ en niet ‘hij’, want voor Dewinter & co is radicalisme nodig om zelf
enigszins relevant te blijven.

Als morgen het moslimterrorisme dood en begraven
is, is Vlaams Belang óók dood en begraven. Oep
hun bakkes! Filip Dewinter wrijft zich in de handen, telkens één of andere
malloot zichzelf tot ontploffing brengt en daarbij onschuldige omstanders naar
een denkbeeldige hemel stuurt.

***

Ik leef mee met Dimitri Bontinck. Niet omdat hij zijn zoon
Jejoen heeft genoemd (wat een verschrikkelijke voornaam, zeg, zouden zijn klasgenoten hem in
zijn schooltijd lachend Jejommeke hebben gedoopt?), maar omdat hij ongerust is
over een achttienjarig kind dat onder invloed van radicale elementen in de
moslimwereld gaan vechten is in Syrië, aan de zijde van ‘Abu Dinges’ en
consoorten.

Natuurlijk is een ouder ongerust en moet je hopen dat de
heer Bontinck zijn zoon ongedeerd terugvindt en hopelijk ook tot andere
gedachten weet te inspireren. Je wenst niemand toe dat hij in een ver, vreemd
en door een verschrikkelijke burgeroorlog geteisterd land het nieuws moet
vernemen dat zijn kind dood of vermist is.

Maar dat neemt niet weg dat vader Bontinck ten onrechte eist
dat de Belgische staat straks moet opdraaien voor de eventuele
repatriëringskosten. Als belastingbetaler vind ik niet dat ik deze privé-zaak
mee moet financieren. België is bij mijn weten niet in oorlog met Syrië, noch
neemt het actief deel aan een actie van de Verenigde Naties of de NAVO. Wat mij
betreft mag de familie Bontinck een benefiet organiseren of een geldinzameling
doen, en daarmee de kosten van dit avontuur – wat het toch nog altijd blijft! –
dragen. Maar dat Jejoen ginds zit, heeft niets met België of Vlaanderen te
maken. En dat hij daar wellicht oep z’n bakkes
krijgt, evenmin.

Met repatriëringen op kosten van de staat moeten we uiterst
zuinig omspringen. Op één uitzondering na: geef Filip Dewinter dat one way ticket naar Namibië. Hij
verdient het. Wij ook.