(Deze bijdrage verscheen maandag als ‘De bankzitter’ in De Standaard.)
Club Brugge miste een karrenvracht kansen tegen Anderlecht, al kan je ook zeggen dat Hendrik Van Crombrugge zijn ploeg heel lang overeind hield. Zo bleef de ’topper’ spannend. Standard blijft intussen wel, met een wedstrijd meer gespeeld, op kop. Eupen was geen partij voor de Rouches.
De bus met de Anderlechtdelegatie arriveerde minder dan een uur voor de aftrap aan het Jan Breydelstadion. Dat overkwam hen eerder ook al bij de uitwedstrijd in Genk. Erg comfortabel is dat niet qua wedstrijdvoorbereiding, je maakt de basisspelers en de staf alleen maar nóg nerveuzer dan ze ongetwijfeld al waren, zeker na die desastreuze competitiestart. Wordt na het ontslag van de teammanager, de materiaalman en de persvrouw nu ook de buschauffeur bedankt voor bewezen diensten?
Aan de aftrap bij paars-wit de Nederlander Derrick Luckassen, huurling van PSV, en zowaar ook de ongewenste Adrien Trebel, spelers nummer 26 en 27 dit seizoen. De herstelde Kompany posteerde zichzelf op de bank. Chadli moest het weer diep in de spits proberen en scoorde zelfs voor de tweede week op rij, na onoordeelkundig uitkomen van Mignolet. Zeldzame flater van de doelman. Club reageerde met een carambole die via de paal en doelman Van Crombrugge over de lijn ging. Na die furieuze beginfase had Club wel de bal (balbezit was eventjes van ondergeschikt belang binnen Het Project, er werd niet uitgevoetbald vanaf het eigen strafschopgebied), de kansen (Dennis wrong ze de nek om) en steriel veldoverwicht.
Club titelkandidaat!
Na de pauze had Hendrik Van Crombrugge – wat een aanwinst! – een reeks miraculeuze reddingen in huis, met handen én voeten. Hij, en hij alleen, hield Anderlecht lang in de match, ook al moest zijn overbuur Mignolet ook een paar keer redding brengen. Tot Diatta twintig minuten voor tijd eindelijk scoorde. Een paar reeds geschreven paragrafen over een aanvallend stotterend Club Brugge, dat in eigen huis achtereenvolgens niet kon winnen van Eupen, Genk, Galatasaray en Anderlecht, mochten onherroepelijk de prullenmand van de computer in.
Al blijft de conclusie overeind dat Club het de voorbije weken uitermate moeilijk had om overwicht om te zetten in doelpunten. Okereke begon flink aan het seizoen, maar viel daarna terug en begon nu op de bank. Dennis, Diatta, Tau en Openda scoren veel te weinig, Diagne en Vossen zijn back-ups die gisteren niet eens het wedstrijdblad haalden. Er kroop heel veel energie in het bereiken van de poulefase van de Champions League en wedstrijden tegen Real, PSG en Galatasaray zullen nog het uiterste eisen van dragende spelers als Vormer en Vanaken. Club ziet af. Als je je wilt meten met de Europese top, moet je daar niet over zeuren.
Om puntenverlies in de eigen competitie te compenseren, is er ‘gelukkig’ dat bizarre play-offsysteem. Club Brugge zal er met die flink gestoffeerde spelerskern honderd procent staan bij de start van Play-off 1. Tegen dan zitten de Europese verplichtingen er wellicht op en kan alle aandacht naar de competitie gaan.
En Anderlecht? De spelers deden hun best, ook al was het veldspel bij momenten niet om aan te zien. Nipt verliezen bij de aartsrivaal is geen schande, maar die 5 op 24 en die vijf nederlagen in acht wedstrijden staan er wel. Vorige week was Play-off 1 amper zes punten weg, nu al negen.
Standard titelkandidaat?
Minder dan tweeënzeventig uur na de Europa League-match tegen Vitória Guimaraes had Michel Preud’homme zijn elftal op zeven plaatsen gewijzigd. Een van de vier blijvers bedankte zijn coach al na zes minuten met een fraaie goal, al werd Konstantinos Laifis weinig in de weg gelegd door de Eupenaren in de centrale as van het veld. De Cypriotische international mocht vrij oprukken, dribbelen en dan met links laag in de hoek knallen.
Dat doelpunt vormde de perfecte illustratie van het zwakke vertoon van de degradatiekandidaat uit de Oostkantons. Ze lieten Standard maar wat doen. Sportieve zelfmoord, die zowel voor als na de rust werd afgestraft door Boljević. Ook die goals verdienden tegelijkertijd het predikaat ‘fraai’ en ‘naïef verdedigd’. Voor Preud’homme kwam het goed uit dat er na het Europese duel een hapje uit de Jupiler Pro League wachtte. Zo kon hij risicoloos roteren, wetende dat de nieuwe namen gretigheid zouden tonen.
Een van de exponenten van dat hongerige Standard is Maxime Lestienne. Die is na zijn oliedollarseizoenen bij het Qatarese Al-Arabi – dat hem prompt uitleende aan Genoa en PSV – en de roebeljaren bij Roebin Kazan – gevolgd door nog een paar maanden Málaga – opnieuw voetballer. Behalve voor zijn bankrekening waren dat vier jaar sportieve stilstand voor de wispelturige winger, die nu eindelijk weer het plezier van het spelletje heeft herontdekt. Met dank aan zijn mentor; Preud’homme had Lestienne eerder al in Brugge onder zijn hoede en maakte er toen een completere voetballer van.
De lichaamstaal van Lestienne straalt goesting uit. In tegenstelling tot die van Mehdi Carcela, die begin tweede helft de opdracht kreeg om op te warmen en duidelijk tegen zijn zin de dug-out uit slofte. Toen hij dan uiteindelijk mocht invallen kreeg Carcela een hele lange uitleg van assistent-trainer Eric Deflandre, die een lijvige cursus met tactische richtlijnen leek te doorlopen. Vrij zinloos als je weet dat creatieve spelers doorgaans de aandachtspanne van een goudvis hebben. Je zag Carcela denken: wat sta ik hier te doen? Inderdaad, wat doet hij nog in Luik?
Standard kent maar twee mogelijke resultaten dit seizoen: winnen of verliezen, respectievelijk zes en twee keer. Gelijkspelen, daar doen de Rouches voorlopig niet aan. Zo verlies je ook geen onnodige punten. De nederlagen werden geleden op Sint-Truiden en Anderlecht. Op Sclessin gaf Standard nog niets weg: twaalf op twaalf, 13 doelpunten gemaakt, 2 tegen. Al dient gezegd dat de tegenstand tot nog toe bescheiden was: Zulte Waregem, Moeskroen, Kortrijk en Eupen. Met excuses aan Moeskroen, dat onverwacht en allicht tijdelijk bovenin meedraait. Na het bekerintermezzo van komende donderdag tegen Lommel zullen de daaropvolgende vijf opdrachten aantonen of Standard titelkandidaat is dit seizoen: Charleroi (thuis), Arsenal (Europa League, uit), Antwerp (uit), Genk (thuis), Eintracht Frankfurt (Europa League, uit) en Club Brugge (uit). De Rouches staan voor de maand van de waarheid.
