Rien N-VA plus. Een woordspelingetje dat al
een paar jaar rondtoert op de sociale media, maar het blijft leuk klinken. En
het past perfect bij de huidige impasse in de Belgische federale politiek.

N-VA: je kunt niet zonder, je kunt niet met.

Het is ploeteren voor Charles Michel en zijn
regering. Is het nu Michel I of Michel II? Of een ‘restregering’, zoals editorialist
Jan Segers in Het Laatste Nieuws
betoogde? Noem het voor mijn part Michel 1,5. Welk getal je er ook aan vastkleeft
of welke bijnaam je ze ook geeft (ex-kamikaze, oranjeblauw, Marrakesh,
huppeldepup), er is maar één vaststelling mogelijk: rien ne va plus. Het is gedaan, over en uit.

De premier vindt niet dat zijn regering nieuw
is, volgens hem hoeft er geen vertrouwensstemming te volgen in de Kamer. Maar
dan nog: je zit daar met een equipe die amper een op de drie
volksvertegenwoordigers achter zich kan scharen en aangezien
volksvertegenwoordigers ­— zoals de term het al aangeeft — het volk vertegenwoordigen,
worden twee op de drie landgenoten momenteel niet vertegenwoordigd, in de steek
gelaten. Zelfs als er tijdelijke coalities worden gesloten met
oppositiepartijen: N-VA voor de begroting en economische kwesties, groenen en
sociaaldemocraten voor klimaat en armoedebestrijding.

N-VA is nu machtiger dan toen het in de
regering zat. My way or the highway,
geldt nóg meer dan een week geleden. Het zal voor hen het hele pakket zijn, of
het zal niets zijn. En als het niets is, moet Michel een bocht van 180 graden
maken, en groene en rode speerpunten aanvaarden en uitvoeren, wat dan weer haaks
staat op het regeerakkoord. Wil hij dat spelletje nog vijf maanden volhouden?

***

De huidige toestand van de regering-Michel kan
je nog het beste samenvatten met een stukje uit de geweldige Dead Parrot-sketch van Monty Python, vandaag
precies 49 jaar oud. Een man (John Cleese) stapt in een dierenwinkel om zijn
beklag te maken over zijn Noorse blauwe papegaai, die dood in zijn kooi ligt.
De winkelier (Michael Palin toen, Charles Michel nu) ontkent. Waarop de klant
steeds bozer wordt en een reeks eufemismen over dood-zijn opdist.

He’s passed on! This parrot is no more! He has ceased to be! He’s expired
and gone to meet his maker! He’s a stiff! Bereft of life, he rests in peace! If
you hadn’t nailed him to the perch he’d be pushing up the daisies! His metabolic
processes are now history! He’s off the twig! He’s kicked the bucket, he’s
shuffled off his mortal coil, run down the curtain and joined the bleedin’
choir invisible!! THIS IS AN EX-PARROT!!!

***

De regering-Michel is
niet meer. Ze is overleden. Beroofd van het leven. Ze rust in vrede. Dit is een
ex-regering!!!

***

Het enige zinvolle wat
Charles Michel rest, is om de korte trip van de Wetstraat 16 naar het koninklijk
paleis af te leggen, dwars door het Warandepark (trek iets warms aan, premier,
het is berekoud!), om daar het ontslag van zijn regering aan te bieden en dan kan
de koning alleen maar vaststellen dat oranjeblauw verre van een meerderheid
heeft, zelfs minder dan een aanvaardbare minderheid. Dit is een ex-regering,
zal hij vaststellen. En dan moet de burger een maand of drie voor de zoveelste
moeder aller verkiezingen van 26 mei dik tegen zijn of haar zin al naar de
stembus. Zo werkt dat in een democratie.

***

Een tip voor de
premier: ja, de kans is reëel dat het balorige Vlaanderen bij vervroegde
verkiezingen nog meer naar rechts opschuift en dat de N-VA in dit landsgedeelte
oppermachtig blijft, en ja, de kans dat u opnieuw mag aanschuiven bij
staatsleiders en andere wereldse notabelen als eerste-minister is bijzonder
klein, maar toch is het voor het land beter dat u nú, onmiddellijk (of neen,
wacht nog tot donderdag, dan is dat VN-Migratiepact ondertekend en kan dát
gezeur niet opnieuw beginnen), de stekker eruit trekt. En daar is een goede
pro-Belgische reden voor: verkiezingen begin februari houdt in dat er nog drie
en een halve maand zijn om een nieuwe regering te vormen vóór er Europees en
Vlaams gestemd wordt. Drie en een halve maand (meer dan honderd dagen, sire) voorsprong
om het quasi onmogelijke te realiseren. Als de federale verkiezingen
samenvallen met de twee andere, zou het weleens kunnen dat de Vlaamse regering
snel gevormd wordt, en dat de federale onderhandelingen in het diepvriesvak
belanden. Waarna de Dead Parrot-sketch kan herhaald worden, niet voor deze
regering, maar voor het land.

Soms is de stekker
eruit trekken moediger dan wachten tot iemand anders dat doet.