“Proficiat Lynn en Jan! En 1000 hartjes
voor al mijn supporters! Ik ga nu een tijdje op digital detox 😉 #dsmtw”.
De voorlopig laatste tweet van VRT-journaliste en -presentatrice Danira
Boukhriss Terkessidis na haar uitschakeling in De Slimste Mens Ter Wereld, het spelletje dat nu al een decennium
lang de belangrijkste bijzaak in de tv-wereld is en waar kranten- en weekbladpagina’s over worden
gevuld met allerlei semi-intellectuele beschouwingen en andere prietpraat.
Ene @oolivierr reageerde daarop met een
tweevoudig salvo. “nu beetje slijmen mee uwe proficiat!! Ge zijt een klein
kind die nie tegen haar verlies kan!!!”, gevolgd door “en moest ge
interresant zijn zou hij uw naam mss kennen dom kut. En denk nie dat hij wil
kennen!!!”. De marginale luidroeper herken je in de sociale media aan zijn
taalfouten en de overvloed aan uitroeptekens, die zoals bekend flink afgeprijsd
staan in de internetshop voor ranzige zijlijnkwakers. Je zou kunnen zeggen,
laat illustere parvenuutjes als die @oolivierr met zijn twee volgers op Twitter
extreemrechts liggen, maar zo eenvoudig ligt dat niet. Er lopen heel veel
@oolivierr’s rond in de virtuele én de reële wereld. Ze hebben eerbiedwaardige
banen en delen visitekaartjes uit met indrukwekkende jobtitels. Maar ze kunnen
het niet hebben dat een vrouw slim én sexy is: het eerste is niet aantrekkelijk,
het tweede wel, zolang ze hun smoel houden en het alfamannetje niet op zijn
plaats zetten. Een vrouw mag ook niet ad rem of een tikkeltje arrogant of
plagerig zijn.
Vrouwen aan de haard, anno 2015. En dat vindt
niet alleen die @oolivierr. !!!
***
“Een vrouw met ballen” reageerde een
fan van Danira Boukhriss een paar dagen eerder op haar Twitteraccount.
“Ballen hebben heeft niks met hautain gedrag te maken, want dat is ze..Het
type ‘o wee als ik mn zin niet krijg'” repliceerde ene @_r_o_b_b_, een
mannetje dat de vele underscores in zijn Twitternaam doortrekt in zijn tweets:
hij probeert te scoren door een heel eind onder de lat van het goed fatsoen te
gaan, iets wat zijn 17 volgers wel kunnen appreciëren, vermoed ik.
***
Ik erger me vaak aan commentaren vanuit de
onderbuik op sociale media en fora, maar eigenlijk is het goed dat we dit
kunnen meemaken. Nu zien we pas hoe ver we staan met de emancipatie in onze
21ste-eeuwse samenleving (niet ver!). We lachen met de barbaren die een
vrouwonvriendelijke godsdienst proberen op te dringen en zien de eigen
reactionaire krachten niet die hetzelfde doen. We hebben angst voor de
vreemdeling, niet voor de idioot naast de deur die fascistoïde nonsens roept.
We zijn trots op onze moderne maatschappij, waar vrouwen — weliswaar voor een
lager loon en meestal lager gepositioneerd — kunnen gaan werken en zich vrij en
zonder al te veel strikte kledingvoorschriften mogen voortbewegen, maar kunnen
we misschien iets minder hautain zijn over de manier waarop we hen behandelen?
***
Nee, onze vrouwen lopen niet gesluierd rond.
Maar zien we de sluier nog die over onze zogezegde vrijheid van meningsuiting
en van denken hangt?
Ik word moedeloos van het geroeptoeter. Ooit ging ik erop in, maar dat soort discussies lijkt meer op een piano verhuizen. Met dien verstande dat je met een verhuizing nog ergens geraakt.
Ik heb het opgegeven, ‘moei mij niet meer’. Maar ik heb groot respect voor mensen die wel nog opstaan en tegengas geven. Zij doen iets dat ik al opgegeven heb. Merci dus, Frank!
De Danira’s van deze wereld komen én te weinig in beeld én aan het woord. Wat spijtig genoeg niet kan gezegd worden van het tenenkrullend en beschamend tuig. Dat, gebruikmakend van het op zich democratische recht om over echt alles een – ook totaal niet gefundeerde – mening te hebben, vrije meningsuiting verwart met tooggewauwel. In die zin zijn sociale media tegelijkertijd een zegen en een vloek. Lastig dilemma.
100 % gelijk Frank maar je kan spijtig genoeg niet op al die achterlijke commentaren reageren, het zou teveel tijd kosten. Opvoeding moet gebeuren voor dat ze kunnen schrijven niet erna.