En plots hebben we weer een ploeg die het Europees
fantastisch heeft gedaan, als we de commentaren van voetbaljournalisten,
columnisten en twitteraars mogen geloven na de 2-2 van Anderlecht in Málaga.
Als Dieumerci Mbokani niet was uitgegleden in de slotminuut – waardoor hij
pardoes tegen de keeper aanschoot – was het zelfs een eerste uitzege geworden
voor paarswit. Niet dat het iets had uitgemaakt, want door de winst van Zenit
Sint-Petersburg in Milaan was Anderlecht sowieso Europees uitgeschakeld.

Maar laten we nu vooral de voetjes terug op de grond zetten.
Anderlecht speelde enkel na de rust mee in Málaga, op die afgekeurde goal vlak
voor het einde van de eerste helft na. Met een 1-0 achterstand ging de
Belgische landskampioen na de pauze noodgedwongen initiatief nemen en dat
loonde tegen – het dient gezegd – het veredelde B-elftal van de vijfde in de
stand in de Primera División. Het punt was uiteindelijk meer dan verdiend. Toch
herhaal ik: tegen een subtopper uit Spanje (vierde geworden vorig seizoen, nu
dus vijfde na veertien wedstrijden, op achttien (18!) punten van leider
Barcelona), die voordien nog maar één keer Europees had gespeeld, inmiddels
alweer tien jaar geleden. Een club die in 2010 werd overgenomen door de
Qatarese miljardair sjeik Abdullah Al-Thani, maar die momenteel financieel in
de rats zit omdat de schatrijke eigenaar blijkbaar een andere hobby heeft
gevonden. Afgelopen zomer moest Málaga zijn beste speler, Santí Cazorla, nog laten
vertrekken naar Arsenal.

Andere tegenstander in groep C was het grote AC Milan.
“Groot”, als je de erelijst van de rossoneri erop nagaat. Liefst
zeven keer won Milan de Europabeker voor Landskampioenen/Champions League,
waarmee het historisch op de tweede plaats staat qua aantal eindzeges, na het
ongenaakbare Real Madrid (9 gewonnen finales), maar vóór Liverpool, Ajax,
Bayern München en Barcelona.

Milan eindigde vorig seizoen nog tweede in Italië, na Juventus,
maar moet nu ook de tering naar de nering zetten en liet vedetten als Zlatan
Ibrahimovic en Thiago Silva vertrekken naar PSG. Gevolg is dat het favoriete
speeltje van Silvio Berlusconi na vijftien speeldagen in de Serie A slechts
zevende staat, op veertien punten van leider Juventus. Anders gezegd: Milan is,
net als Málaga in Spanje, een subtopper in financiële nood.

Tenslotte was er Zenit. De op papier sterkste tegenstander
voor Anderlecht, de enige andere landskampioen in de poule ook. Dat Zenit begon
echter lamentabel aan de Russische competitie en is nu dank zij een goeie reeks
in de jongste weken toch weer opgerukt naar een derde plaats. Zenit wordt
verscheurd door interne discussies, die ontstonden na de peperdure aankopen van
Axel Witsel en Hulk. Op het ogenblik dat Anderlecht in Sint-Petersburg ging
spelen, was die club nog in volle crisis. Het werd wel 1-0 voor de Russen.

Laten we even de wedstrijden van RSC Anderlecht overlopen.
In Milaan werd het 0-0. Verdienstelijk, maar er zat zoveel meer in tegen een
ploeg die half september bijna op de bodem van de put zat. Anderlecht hield het
voorzichtig en verzuimde het zo om Milan nog wat dieper in die put te duwen.
Vervolgens werd het in het Astridpark helemaal tureluurs getikt door Málaga:
0-3. Het verschil tussen Belgische top en Spaanse subtop pijnlijk duidelijk
gemaakt.

Daarop volgde de 1-0 in Sint-Petersburg. Een onverdiende
nederlaag, dat wel, maar Anderlecht verdiende zeker ook niet te winnen in
Rusland. Daarvoor speelde het te gereserveerd. De terugwedstrijd werd wel
netjes gewonnen (1-0): een correcte uitslag, na een match zonder veel glans.

Wedstrijd vijf werd weer een afgang. In het begin van de
match tegen Milan kreeg Anderlecht enkele mooie kansen, die het niet wist te
verzilveren. Dan weet je dat je tegen een Italiaanse counterploeg problemen
krijgt. Na de rust werd de paarswitte defensie helemaal gek gedraaid, met als
gevolg alweer een 0-3 thuisnederlaag. En dan was er dus dat puntje van
gisteravond in het zuiden van Spanje.

Vijf punten op achttien, da’s er eentje meer dan pakweg
Manchester City, zou je kunnen opmerken. Klopt, maar City presteerde dan ook
bijzonder ondermaats in een uitermate sterke groep met verder nog Real Madrid,
Borussia Dortmund en Ajax. Anderlecht is voor de zoveelste keer laatste in een
modale groep en mag opnieuw niet Europees overwinteren.

Wees dus realistisch. In deze formule van de Champions
League is de Belgische landskampioen gedoemd om een bijrol te blijven spelen.
Dat heeft met budgetten te maken én met het feit dat de oude formule
(landskampioenen!) werd opengetrokken, zodat nu ook de tweede tot en met de
vierde uit de sterkste Europese competities mogen meespelen, teams die stuk
voor stuk beter zijn dan eender welke Belgische (of Nederlandse) club.

Kortom: prima puntendeling, proficiat Anderlecht, maar –
zoals de Engelsen zeggen – let’s not get
carried away!