“Welkom op de Sheldon Cooper-conventie!”
Beeld u even in dat er op de wereld vele duizenden ‘Sheldon Coopers’ rondlopen en dat die allemaal verzamelen blazen op een langdurige conventie, laten we het voor het gemak Twitter noemen.
U kent Twitter niet? Houden zo.
U kent Sheldon Cooper niet? Ik tot voor enkele maanden ook niet. Tot ik de tv-serie The Big Bang Theory ontdekte op vtm3. Sindsdien wordt elke avond ten huize Van Laeken afgesloten met een of twee afleveringen ‘Big Bang’ (toegegeven, soms zelfs drie, om het af te leren). De dag glijdt zo van je af, de coronamiserie eveneens. Het perfecte antidotum tegen dit horrorjaar. Geef iedereen een vaccin met ‘Big Bang’-fragmenten en we lopen weer met z’n allen vrolijk rond. (Of iedereen dan ook immuun zal zijn tegen Het Virus is weer een andere vraag.)
The Big Bang Theory is bijwijlen seksistisch (domme blondjes!) en racistisch (er worden vlotjes vooroordelen gespuid over Indiërs en Joden), maar het is niet lachen met de slachtoffers, maar met de kortzichtigheid van de daders. Wie seksistische of racistische dingen zegt, staat figuurlijk in zijn blootje. Dat mag van mij.
Hoofdpersonages zijn vier nerds die werken aan het California Institute of Technology (Caltech) in Pasadena, een voorstad van L.A. Dr. Leonard Hofstadter worstelt met een oudercomplex: gevolg van de druk die zijn vader, antropoloog, en moeder, neurowetenschapper en psychiater, op hem gelegd hebben in zijn jeugd. Howard Wolowitz, van Joodse komaf, en Dr. Rajesh Koothrappali, van Indische komaf, zijn vrouwenzotten, helaas is dat zeer zelden wederzijds. Hun vriendschap is zo close dat ze ooit weleens uit de kast zouden mogen komen — wij zitten aan het begin van seizoen 7 op een totaal van 12, misschien komt het nog —, al is moederskindje Howard intussen wel getrouwd met de luidruchtige Bernadette. ‘Raj’ is het type van de noodgedwongen vrijgezel, iemand die niet durft praten met een vrouw in de buurt, tenzij hij voldoende alcohol heeft genuttigd. En dan is er nog Dr. Sheldon Cooper, theoretisch fysicus, zelfbenoemd genie die zijn diepchristelijke Texaanse familie is ontvlucht en een flat deelt met Hofstadter. Hofstadter is verliefd op het overbuurmeisje, de wulpse blondine Penny. En Cooper zelf heeft nu al drie volle seizoenen een niet-geconsumeerde relatie met de net iets minder wereldvreemde neurobiologe Amy Farrah Fowler. Enfin, u moet het zelf maar ontdekken als dat nog niet gebeurd is. Waarschuwing: Leonard Hofstadter is het enige min of meer normale personage, met de nadruk op ‘min of meer’.
Waarom ik hier over Dr. Sheldon Cooper begin? Wel, dat personage uit The Big Bang Theory, schitterend gespeeld door de mij voordien onbekende acteur Jim Parsons, is wereldvreemd, arrogant, betweterig, asociaal en totaal onaangepast aan de maatschappelijke realiteit, wat dan weer een synoniem is van ‘wereldvreemd’, maar soit. Waarom zijn vrienden zijn vrienden zijn is een raadsel, want hij kleineert hen voortdurend, al beseft hij dat zelf niet eens. De scenarioschrijvers hebben in interviews benadrukt dat hij níet het syndroom van Asperger heeft, ook al lijken veel kenmerken van zijn gedrag daarop. Laten we Sheldon — wij mogen na 7 seizoenen tutoyeren — een mens met een hoek af noemen. Hij wijkt niet af van zijn dagelijkse routines, wil altijd dezelfde saus op dezelfde manier over zijn uithaalmaaltijd, panikeert als de routine doorbroken wordt, kijkt tig keer naar zijn favoriete films (Star Wars, Star Trek, Raiders of the lost ark), eist dat Leonard of Amy hem van en naar het werk voert, kan niet wachten tot het Nobelprijscomité hem eindelijk beloont voor zijn geniale werk, heeft geen zin voor humor, sarcastische opmerkingen herkent hij niet, als hij zelf een grapje vertelt is dat flauw-flauwer-flauwst, en als hij een practical joke op iemand uitprobeert, voegt hij daar na een korte pauze ‘Bazinga!’ aan toe, als om duidelijk te maken dat het maar om te lachen was.
Sheldon Cooper — en nu kom ik tot de essentie, beste lezer — is overal. Sinds ik hem leerde kennen in The Big Bang Theory, herken ik hem ook in het dagelijkse leven, op het geniale aspect na dan. Op Facebook, op Twitter, in het nieuws. We hebben allemaal wel een Sheldon Cooper in de familie rondlopen. Het ‘stable genius’ dat al vier jaar de Verenigde Staten leidt? Sheldon Cooper! De senior writer die de voorbije maanden volbloed viroloog is geworden? Sheldon Cooper! De would-befilosoof-die-een-leerstoel-van-een-échte-filosoof-mag-beheren die alles beter weet? Sheldon Cooper! (De heren schrijven samen een boek over de denkfouten die tijdens de pandemie gemaakt werden, ze scoren daarmee een 10 op de Schaal van Sheldon.) Die partijvoorzitter-burgemeester-parlementslid die de voorbije maanden de coronacrisis wel-niet-wel-niet-wel-niet ernstig nam en pleitte voor ja-neen-ja-neen-ja-neen strengere maatregelen? Sheldon Cooper! (Mocht u denken, die Sheldon Cooper is toch strikt rechtlijnig, vergeet het: iemand is zijn beste vriend — Stephen Hawking, Wil Wheaton, Professor Proton — tot die hem irritant begint te vinden, en dan is hij opeens niet meer zijn vriend.) De antivaxxers? Sheldon Coopers! (Met die nuance dat Dr. Sheldon Cooper pro wetenschap is.)
Als je een hele dag lang op Twitter vertoeft, kun je de Sheldon Coopers er zo uithalen. Ik herhaal nog even: wereldvreemd, arrogant, betweterig, asociaal en totaal onaangepast aan de maatschappelijke realiteit (ik blijf het synoniem bezigen). Ziet u het plaatje? (Ja, dit was een arrogante opmerking die van Sheldon Cooper had kunnen komen.)
Maar weet u wat het is? De Dr. Sheldon Cooper uit The Big Bang Theory is aan het eind van de dag onweerstaanbaar grappig omdat je weet dat het ‘maar’ fictie is en dat het personage zó over the top is, dat het ongeloofwaardig wordt. Tot je dus ’s ochtends weer naar de onderbuik van de sociale media staart en merkt dat de Sheldon Coopers van deze wereld 24/7 paraat staan. Helaas zijn zij niet fictief en is hun zelfrelativeringsvermogen even onbestaande. Dat hadden de schrijvers van deze sitcom toch beter moeten afspreken, want wat ben je nu met situaties die op papier fel overdreven lijken wanneer die in werkelijkheid gewoon plaatsvinden?
“Ik ben niet gek, mijn moeder heeft me laten testen.”
Je hoort het Trump zo zeggen.
Bazinga!
