(Deze bijdrage verscheen eergisteren in De Standaard in de maandagse reeks ‘De Bankzitter’).
Zes Belgen hadden aan de aftrap kunnen staan van de
Engelse topper tussen Tottenham Hotspur en Manchester United. Het werden er
twee: het centrale verdedigersduo Alderweireld en Vertonghen bij de thuisploeg.
Lukaku begon alweer op de bank, Fellaini zat niet eens in de kern. Dat stemt
tot nadenken.
Enkel in het bekerduel tegen tweedeklasser
Reading verscheen Romelu Lukaku tot nog toe aan de aftrap. In de vorige vier
duels onder de nieuwe, in principe tijdelijke, Noorse coach Ole Gunnar
Solskjaer begon hij als invaller aan de wedstrijd. Marcus Rashford geniet de
voorkeur van Solskjaer, die Manchester United een boost heeft gegeven, na twee
en een half seizoen afbraakvoetbal onder José Mourinho.
De Portugees drong anderhalf jaar geleden aan
op de komst van de Belgische spits en het mocht iets kosten: 85 miljoen euro. Lukaku
werd uitgespeeld als targetman. Met de rug naar doel, achter verloren ballen
aanlopen, kaatsen, veel fysieke duels aangaan, meer mocht Lukaku niet doen. Voetballen
in een dwangbuis. Solskjaer laat zijn ploeg van achteruit opbouwen, wil een
spits die meevoetbalt en een actie kan maken.
Mirakelman
De Gea
Ook op Wembley, al anderhalf jaar de
voorlopige thuishaven van Tottenham in afwachting dat het nieuwe stadion wordt
opgeleverd, zat de nog altijd maar 25-jarige Rode Duivel – 45 goals in 79
interlands – zijn ergernis te verbijten naast andere dure bankzitters. Lang mag
deze situatie niet aanslepen. Maar waarom zou Solskjaer hem er ook inzetten? Rashford
scoorde alwéér, na een sublieme pass over veertig meter van Paul Pogba, de
Franse wereldkampioen die onder Mourinho op een zijspoor was beland. (Terloops
opgemerkt: met door Mourinho afgeserveerde voetballers kan je stilaan een
wereldelftal samenstellen. De Bruyne, Salah, Mata en Lukaku in hun periode bij
Chelsea, Bonucci, Filipe Luis, Pogba…)
Lukaku mocht gisteren toch nog twintig minuten
komen bikkelen, raakte nauwelijks een bal en zag aan de overkant zijn doelman
uitblinken. David De Gea redde met handen en voeten, onder meer een poging van
dichtbij van Alderweireld, waardoor het bij een zeer gevleide 0-1 bleef.
Misschien moet die Solskjaer gewoon bij de Red Devils in Manchester blijven,
hij wint alles. Het zou wel slechts nieuws zijn voor Lukaku.
Op de bank bij United zat ook nog Andreas
Pereira, de net 23 geworden Belg die ook Braziliaans bloed door de aderen voelt
stromen en al één keer mocht opdraven in een oefeninterland van de Seleçao. Hij
kan voorlopig nog altijd kiezen tussen Rode Duivels of Goddelijke Kanaries.
Habbekrats
Hoe onmisbaar Jan Vertonghen is voor de Spurs,
werd al voor aanvang van de wedstrijd bewezen. Nadat hij een maand aan de kant
had gestaan met een dijblessure werd hij meteen weer in de basis gedropt. Voor
de manier waarop Vertonghen (31) verdedigt is het adjectief ‘soeverein’
uitgevonden. Al had hij geen verhaal tegen de aalvlugge Rashford bij die ene scherpe
counter. En moet hij zijn tekort aan snelheid steeds meer goedmaken met
uitmuntend positiespel. Vertonghen speelt nog tot minstens juni 2020 voor
Tottenham.
Ondertussen werd de optie in het contract van
Toby Alderweireld gelicht, waardoor ook hij in principe tot na het seizoen
2019/2020 in Londen blijft, al lijkt die kans eerder klein. De voetbalwereld
weet nu immers dat de 29-jarige Belg voor een vastgelegde afkoopsom van 25
miljoen pond weg mag. Aan de huidige koers is dat 28 miljoen euro. Een
habbekrats, voor een van de beste centrale verdedigers ter wereld: kopbalsterk,
groot voetballend vermogen, heeft nauwelijks overtredingen nodig, kan nog een
jaar of vier, vijf op topniveau mee. Tenzij de als zeer zuinig bekend staande
Spurs-directie alsnog de onderhandelingen over een lucratiever contract
heropstart, is het Alderweireld komende zomer allicht kwijt.
Zocht Manchester United geen versterking
achterin?
Op weg
naar China?
Van Mousa Dembélé en Marouane Fellaini geen
sprake in Spurs-United. Geen van beiden zat zelfs maar op de bank. Dembélé mist
matchritme, hij speelde niet meer sinds 3 november. En Fellaini kreeg onder de
nieuwe coach van United amper drie minuten speeltijd. Was hij onder Mourinho
nog een soort joker — basisspeler in wedstrijden waarin moest geknokt worden,
supersub als er dringend moest gescoord worden in andere matchen —, in het
systeem-Solskjaer past de hoekige, boomlange middenvelder niet. Fellaini moet
het hebben van lijf-aan-lijfgevechten, niet van subtiliteiten. In de
geruchtenmolen werd de 31-jarige international de afgelopen weken gelinkt aan
Fenerbahçe, Milan en Guangzhou Evergrande, dat na zeven opeenvolgende titels
vorig seizoen tweede eindigde in de Chinese Super League.
Ook Dembélé wil naar China, al blijft een
definitieve bevestiging nu al weken uit. Beijing Guoan, vierde in de eindstand
van 2018, zou 10 miljoen euro veil hebben voor de eveneens 31-jarige Antwerpenaar,
die over vijf en een halve maand transfervrij is en niet geneigd om zijn
contract te verlengen. De blessuregevoelige Dembélé wil weg uit de Premier
League. Een salaris van negen miljoen euro per jaar is daarbij natuurlijk een
stevig lokmiddel.
Maar er blijkt een kink in de kabel. De
Chinese voetbalbond wil namelijk dat clubs elke yuan boven een transferbedrag
van, omgerekend, 6 miljoen euro, doorstorten naar de bond. Als Dembélé 10
miljoen kost, moet er dus 4 miljoen extra worden opgelegd. Totale kostprijs
wordt dan 14 miljoen. Komt nog bij dat Dembélé de Braziliaanse international
Renato Augusto had moeten vervangen, maar die blijft voorlopig gewoon in
Peking.
Vraag is wat voetballers die nog enkele goede
jaren te goed hebben, gaan zoeken in de uitbolcompetitie die de Super League
is. Op Instagram noemen ze dat dan ‘een uitdaging’, in werkelijkheid gaat het
om snel geldgewin, terwijl ze nog best zouden meekunnen bij een subtopper in
een aardige en meer bij hun sportieve waarde passende competitie als de
Bundesliga, de Serie A of La Liga. Voor iets minder centen, dat klopt, maar
zonder dat ze daarom dadelijk armoezaaiers worden. ’t Is nu niet dat ze meteen
naar het niveau van de Jupiler Pro League zouden afzakken.
Over België gesproken: hier zou Mousa Dembélé
nog een paar seizoenen onbedreigd de Gouden Schoen kunnen winnen. Hans Vanaken,
die het nu verdient om hem op zijn schouw te mogen zetten, zou geen schijn van
een kans maken.
