Vandaag precies zeventig jaar geleden pakte The Chicago Daily Tribune uit met groot
voorpaginanieuws: Thomas Dewey was verkozen tot nieuwe president van de
Verenigde Staten. Daar kon diens tegenstander, zittend president Harry S.
Truman, de échte winnaar van de verkiezingen, wel om lachen, want hij toonde
de krant tijdens zijn overwinningstoespraak aan zijn aanhang. Om als krant af
te gaan moet je niet eens ‘fake news’ publiceren. Voorbarig zijn is al genoeg.
Over fake
gesproken. De ‘voormalige toekomstige burgemeester’ van Brugge, zoals Pol Van
Den Driessche in een commentaarstuk in De
Standaard subtiel genoemd werd, probeerde begin deze week het ‘nieuws’ te
lanceren dat de Brugse kerstmarkt voortaan wintermarkt zou worden genoemd, om
andere gelovigen niet te schofferen. Versta: de moslims. Roep luidop:
onderdrukking. Soumission! Dat
gebeurde dan ook nadat het berichtje van de grijpgrage communicatie-expert van de
N-VA werd opgepikt door de nieuwssite van een commercieel tv-station, waarna andere media er #metoo-gewijs
op sprongen: wij willen dat ook brengen! Uiteraard zonder bronnencontrole. Eén
telefoontje naar de organisator van de kerst-, pardon wintermarkt, had geleerd
dat die benaming al twee jaar wordt gehanteerd en dat die wijziging er kwam om
commerciële redenen. En vanuit het besef dat het een beetje gek is om een markt
die weken vóór Kerstmis wordt geopend, kerstmarkt te noemen. Wintermarkt, dus.
Logische beslissing. Niets aan de hand.
Behalve dan dat er weer hevig gestampvoet werd
op de sociale media. Dat het een schande was. Dat we onze cultuur nu toch eens
dringend moeten gaan beschermen tegen die indringers. Dat we straks niets meer
te zeggen hebben in ons eigen land. Het zouden terechte verzuchtingen zijn,
mocht het waar geweest zijn, dat de naam ‘kerst’ had moeten plaatsmaken voor
‘winter’ om de moslims niet voor het hoofd te stoten. Dat zou inderdaad reden
tot kritiek zijn. Quod non. Maar het kwaad is geschied: voor honderden wild om
zich heen slaande Vlamingen is dit het zoveelste bewijs dat we op de knieën
gaan. Nog versterkt door een staatssecretaris die zich druk maakte over een
door Groen en sp.a gehekelde campagne om steak met frieten aan te prijzen. Meteen
werd er getoeterd dat links de Vlaming zijn wekelijkse culinaire uitspatting
niet meer gunt, terwijl het puur en alleen ging over het promoten van producten
die, op z’n zachtst gezegd, niet bovenaan staan in de voedingspiramide. De Vlaming
moet maar voor zichzelf uitmaken of hij dat wil eten. Blijkbaar zijn alle problemen
met vluchtelingen en transmigranten opgelost, is er voor hen een menswaardige
oplossing gevonden, zodat een staatssecretaris zich nu kan vermeien met
akkefietjes? (En eerlijk gezegd: ik vind een jongen en een meisje van een jaar of acht, die op 31 oktober ’s avonds aanbellen en “Trick or treat” roepen, een significantere aantasting van onze cultuur dan de benaming van een markt.)
Het had op de sociale en andere media
uitgebreid over de eerste dode dakloze kunnen gaan, deze week. Of over Jemen, die
vergeten genocide. De groeiende armoede, nog zo’n thema dat de aandacht waard
is, en de verontwaardiging van politici. Ik wil het niet eens over het gat in
de begroting hebben, of over de klimaatopwarming. Dingen die er echt toe doen.
Prioriteiten, net wat u zegt, beste lezer. Niet alleen zien sommigen het bos
niet meer, ze kijken ook alleen nog maar naar denkbeeldige bomen.
