Ik schud de
hand van die ene moslimbruid, al was het maar uit balorigheid en omdat ze de
heilige schrift van haar eigen geloof niet heeft begrepen of gelezen. Ik kan me er iets bij voorstellen dat je uit burgerlijke ongehoorzaamheid of uit principe
weigert een hand te geven aan een politieke vertegenwoordiger en al zeker als
het om een gladjanus als de Brusselse schepen Alain Courtois gaat. Maar als je
je beroept op wat zogezegd in een religieus boek staat, terwijl dat niet zo is,
dan ben je verkeerd bezig. Net zoals die ene moslimvoetballer die weigerde een
vrouwelijke scheidsrechter de hand te schudden, verkeerd bezig was, zoals ik
samen met Paul Beloy in ons boek Vuile
zwarte illustreerde. Een islamdeskundige wist daarin duidelijk uit te
leggen dat het helemaal niet in de Koran staat, dat je geen hand mag schudden
van ongelovigen of van iemand van de andere sekse. Heel vreemd dat linkse
medemensen sympathie hebben voor haar en zijn geste (of beter: hun niet-geste),
of begrip, of het met de mantel der liefde en een ‘Ach, is dat dan zo erg?’
bedekten. Het verkeerd interpreteren van een geloofsregel of het je laten
opdringen van een vermeend verbod uit een boek dat je zelf nooit gelezen hebt,
is al even fout als andere vormen van fanatisme en fundamentalisme. Op andere
momenten en als het zou gebeuren door mensen met een andere achtergrond, zouden
diezelfde begripvollen er zich aan ergeren. Wees dan een beetje consequent,
denk ik dan, hier in mijn schrijfhoekje.
Ik schud de
hand van Yves Petry, de schrijver die zich streng afvroeg wat nu eigenlijk de
visie van links is op migratie en die zich vervolgens in een dubbelinterview
met sp.a-voorzitter John Crombez outte als allesbehalve de sociaal-democraat
die hijzelf pretendeert te zijn. Racisme is relatief en migranten roepen heel
wat problemen over zichzelf af, ik vat het even kort door de bocht samen wat
hij brabbelde. Als auteur wil ik Petry niet beoordelen, als politiek wezen is
het duidelijk dat hij niet links is. Dat is geen verwijt — ieder zijn keuze —,
maar het mag gezegd worden.
Ik schud de
hand van al wie het aflopende jaar hartelijk boven hatelijk heeft verkozen,
altruïstisch boven egoïstisch, open boven gesloten, menselijk boven strategisch,
en in religieuze sferen: rationeel boven emotioneel. Ik schud nadrukkelijk niet
de hand van populisten en opportunisten, die van deze wereld een slechtere plek
hebben gemaakt.
Ik schud de
hand van alle mensen van goede wil. Ik heb het vervelende gevoel dat onze groep
steeds kleiner wordt, maar laat dat de pret niet drukken: velen gebruiken
‘Gutmensch’ als belediging, terwijl het meer nog dan een geuzennaam vooral een
achtenswaardig kenmerk is. Ik ben graag een goed mens en wil dat ook in 2017 zo
houden. Ik hoop van u hetzelfde.
