Ik heb de tel niet bijgehouden. Het moet een
veelvoud zijn van het aantal slachtoffers op vrijdag de dertiende in Parijs. Er
zit geen lijn in, behalve deze: het is de schuld van de anderen. Altijd.
Overal. Iedereen heeft er één, zelfs wie er geen heeft. Meningen. Ik zet het
bewust in het meervoud, want wie vandaag a zegt, zegt morgen misschien b, of
a’, een kleine variante op de oorspronkelijke mening. Het is met meningen in
crisissituaties een beetje als met muggen op een regenachtige zomeravond: je
zit er niet op te wachten, ze zijn plots met veel, beginnen rond je hoofd te
zoemen op zoek naar vers bloed en voor je ’t goed en wel beseft begin je zelf
wild om je heen te slaan.
Vandaag niet, dus, wat mij betreft. (Ja, dit
is een mening.)
