“Choose
your battles wisely” schreef ik eergisteren op deze plek en toen ging
het over het verzet van de vakbonden tegen ‘aangepaste beschikbaarheid’ van
bruggepensioneerden. En hopla, vandaag mag ik de term opnieuw uit de kast
halen, want mevrouw Onkelinx – Pasionaria voor de vrienden, Waalse furie voor
de neutrale omstanders, Laurette Mitraillette voor de vijanden – heeft het
beliefd om een brief te sturen naar de heer Charles Michel, eerste minister in
titel, om haar beklag te doen over de aanwezigheid van vooraanstaande N-VA’ers
op het Vlaams Nationaal Zangfeest. De Kamervoorzitter, nochtans een
zelfverklaarde notoire tegenstander van uiterlijk vertoon, zat er vrolijk mee
te zingen met Vlaamsche deuntjes, net als de minister van Binnenlandse Zaken en
die van Defensie en nog wat notabelen die hun schone verdiepen hadden verlaten
om hun zonnige zondagnamiddag in een betonnen bunker door te brengen.
Ach, ça
passe. Natuurlijk is die Bracke een dikke hypocriet als hij daar vanop zijn
vip-stoeltje zijn stem verheft. En ja, de heren De Wever, Jambon en Vandeput
hoefden hun arm maar uit te strekken om ranzige fascistoïde figuren te kunnen aanraken,
goed gezelschap kan je dat bezwaarlijk noemen. Allemaal best waar, maar is hun
aanwezigheid op dit jaarlijkse schlagerfestival van de Vlaamse wansmaak daarom
een politiek laakbaar feit? Hebben ze zich vereenzelvigd met het extreem-rechtse
clientèle van het zopas teloor gegane etablissement De Leeuw van Vlaenderen? Is
het verboden om Vlaamse gevoelens te uiten?
Ik dacht het niet, al weten we allemaal dat
artikel 1 van de statuten van de N-VA indruist tegen hun luidruchtige
aanwezigheid in de federale regering. Tja, een beetje hypocrisie is eigen aan
onze vaderlandse politiek: hoe populairder de partij, hoe groter de spreidstand.
Dat adagium gaat al vele decennia mee en is zeker niet typisch N-VA. Madame
Onkelinx zal toch ook wel eens de Internationale
aangeheven hebben in het aangebrande gezelschap van maoïsten en stalinisten,
neen? Kereltjes die sympathie hadden en hebben voor niets en niemand ontziende
dictators die ‘Eigen volk eerst’ vooral zagen als een geldig excuus om het
dissidente gedeelte van hun eigen bevolking te decimeren. Lijkt me ook niet
direct een fijne bende om mee op te trekken, ook al is het maar voor één dag in het jaar.
Laat die heikneuters toch die valse noten
uitstoten in die spuuglelijke Lotto Arena. Gun de vendelzwaaiers ook hun
jaarlijks uitje onder zielige zielsgenoten. Sta De Wever en consoorten toe om
zich een hele namiddag te laven aan opzwepende teksten over het stoere
Vlaanderen, land of the brave, want
een dag nadien is het gewoon weer het land van de brave, volgzame piepeltjes.
Straks komt het debat over de tax shift en werkbaar werk eraan.
Hopelijk heeft la Onkelinx dan nog
genoeg adem en decibels voorhanden om zich te mengen. Dan gaat het écht over
iets, niet over folkloristisch tijdverlies.
***
Waar is Charlie wanneer je hem nodig hebt?!
