Waarde heer Coucke,

Beste Marc,

de voorbije 24 uur hadden iets weg van de
uitvoering van een Studio Brussel-affiche, waarin ‘Was het nu 80, 90 of 2000’
vervangen werd door ‘Was het nu 325, 600 of 725 miljoen?’. Ja, het gaat hier
alweer over de verkoop van Omega Pharma die u, als grote kleine baas (flauwe woordspeling, ik besef het), heel veel
heeft opgebracht, belastingvrij nog wel. De cijfers doen een eenvoudige
scribent als ondergetekende duizelen, vandaar dat ik ze even parkeer. Ik vraag als kleine zelfstandige tenslotte ook aan mijn boekhouder om alle legale aftrekposten zo maximaal mogelijk
te benutten. Niemand betaalt graag belastingen. Wie beweert dat wel te doen is
een leugenaar of een onverbeterlijke masochist.

Ik wens u oprecht proficiat met uw geweldige
deal. Knap gedaan, u onttrokken uit de Vlaamse klei en een paar decennia later
zomaar een Amerikaanse investeerder overtuigd om big bucks neer te tellen. Faut
le faire, ondernemerschap op zijn best. U lijkt me bovendien een aimabele tiep, als ik u zo ongedwongen volks
bezig zie op de koers, op de tribune van KV Oostende en op Twitter. Een man van
het volk, maar dan met net iets meer cash in zijn portefeuille. Het weze u
gegund, echt waar.

U had echter één ding niet mogen doen:
uithalen naar al wie kritiek op u heeft en op het feit dat u geen cent van deze
deal afdraagt aan de schatkist. Dit tweette u gisteren kort voor de middag:
“Hierbij geef ik wie meer gewerkt h, meer a de staat h bijgedragen of meer
risico h genomen, toestemming n opiniestuk over mij te schrijven”. So what? Moet je tegenwoordig al
toestemming vragen om een opiniestuk te schrijven? (Oei, weer vergeten, sorry…)
Mag je alleen maar een opinie hebben als je evenveel hebt bijgedragen als veel
rijkere mensen in dit land? Zullen we dan ook maar meteen het cijnskiesrecht
terug invoeren?

Neen, meneer Coucke, u had moeten zwijgen, een
paar flessen champagne kraken met familie, vrienden en werknemers van Omega
Pharma en zich al zingend naar het voetbal begeven, waar uw weireldploegsje werd ingemaakt door
Zulte Waregem. Een Midas bent u dus niet, niet alles wordt goud nadat u het
heeft aangeraakt (maar toch veel).

U haalde ook uit naar de Belgische
bureaucratie en de inefficiënte overheid, als reden om het niet betalen van
meerwaardebelasting te verantwoorden. Een beetje zielig, eigenlijk. Natuurlijk
is die overheid van ons te weinig efficiënt, zoals ongeveer elke overheid ter
wereld dat is, behalve dan misschien de Noord-Koreaanse, maar wie wil daar nu
mee geassocieerd worden? Natuurlijk zijn er die hoge loonlasten, die een domper
op de feestvreugde van de werkverschaffing vormen. Natuurlijk moet er veel met
kracht worden veranderd in dit landje, al blijft de vraag of dat met de slogan
‘de kracht van verandering’ ook daadwerkelijk ten goede zal gebeuren.

Wat uw uitlatingen, de massale en helaas op
een zeer valse noot geëindigde betoging van donderdag en het uitlekken van de
Luxemburgse belastingdeals nog een etmaal eerder aantonen, is dat er een steeds
grotere kloof groeit tussen wie heeft en wie niet heeft, en dat beide
bevolkingsgroepen elkaar steeds minder begrijpen. Een overheid die de kleine
man en de lagere middenklasse treft, terwijl het grootkapitaal buiten schot
blijft, ondanks die miljarden euro’s die in belastingparadijzen werden
weggemoffeld, is echt niet goed bezig. Solidariteit is ver zoek. Ik denk dat de
kleine man en de vertegenwoordiger van de lagere middenklasse best willen
inleveren, maar dan alleen als alle geledingen van de samenleving bijdragen:
een steentje door de kleintjes, een grote baksteen door de groten, zoals u en al die bedrijven die onder het mom van ‘optimaliseren’ naar Luxemburg,
Luxemburg trekken. Als u écht met de supporters op de volksplaatsen van het
Albertparkstadion praat, moet u dat toch ook al gehoord hebben? Of klonk die trom te luid?

Ik hoop dat we u op uw woord mogen nemen en
dat u een flink deel van uw winst zult investeren in minstens vijftig
bedrijfjes. Het zou kunnen dat dit uiteindelijk veel zinvoller blijkt dan het
in de vorm van belastingen terug te storten aan de staat. Maar dan wel op
voorwaarde dat het geïnvesteerde bedrag even groot of groter is dan de 25% aan
meerwaardebelasting die je elders in de wereld, onder meer de Verenigde Staten,
moet afdokken en dat u dat effectief kunt bewijzen. Voor wat, hoort wat, zullen
we maar zeggen.

In dat geval doe ik mijn denkbeeldige hoed af
voor u, meneer Coucke, en hoop ik dat u tot voorbeeld mag strekken voor al die
luidruchtige bedrijfsleiders die steen en been klagen over ‘die veel te hoge
loonlasten’, maar daar zelf mee aan de basis van liggen door hun geld langs onbewaakte achterpoortjes over de
grens te transporteren. Tegenover hen zou de overheid inderdaad een pak
efficiënter mogen zijn. “Haal het geld waar het zit”, om een oude
slogan op te vissen.

(En, om een hardnekkig misverstand uit te
sluiten: ik heb het, denk ik, hoop ik, over een minderheid van onze bedrijfsleiders,
want we mogen de écht hardwerkende, correcte ondernemers zeker niet tekort
doen. Dat moest er toch even tussen haakjes bij.)

Tot daar dit zonder toestemming geschreven
opiniestukje, beste Marc Coucke. Ik wens u nog veel overwinningen in het
bedrijfsleven én in de sport, en hoop oprecht dat uw maatschappelijke
voetafdruk de komende jaren – laten we zeggen: tot u over vijftien jaar met
welverdiend pensioen mag gaan – groot mag zijn.

Met genegen groet,

F., opiniestukjesschrijver.