Alles draaide dit weekend om Maggie De Block (pun intended). De kersverse minister van
Volksgezondheid en Sociale Zaken legde in een toepasselijk blauw gewaad de eed
af bij de Koning, had vooraf netjes ingestudeerd dat ze de vorst zou
toefluisteren dat dit ‘een droom’ voor haar was, was buitengewoon opgetogen
over een hagiografisch boek dat maandag (vandaag) gepresenteerd zou worden (Buitengewoon Maggie) en kreeg tal van
steunbetuigingen nadat een tweet van Amerika-correspondent Tom Vandeweghe haar
geloofwaardigheid had aangekaart.
Even naar die tweet, die eigenlijk bestond uit
twee delen. Letterlijk stond er (inclusief tikfout): “Vaststelling 1: in
een land geplaagd door obesitas vormt een zwaarlijvige presidentskandidaat
zoals governeur Chris Christie een probleem.” “Vaststelling 2: België
krijgt minister v volksgezondheid die obees is. Kritiek wordt afgedaan als
flauwekul, maar wat met geloofwaardigheid?”
Embonpoint
Klinkt best hard, zeker als dit verpakt wordt
in 140 tekens, maar het is wel een legitieme vraag. Ik heb me dat ook
afgevraagd toen de postjesverdeling officieel werd medegedeeld. De Block is dokter, maar
ze ziet eruit als een ongezonde patiënt. Ik weet niet of ze obees is door een
ongezond voedingspatroon, dat ze een lichamelijke afwijking heeft of dat dit in
de familie zit. Het interesseert me niet en het gaat me ook niet aan.
Ik heb ook niet het recht om haar politieke
functioneren omwille van haar figuur in vraag te stellen, want dan had ik dat
vijftien jaar geleden ook moeten doen toen Luc Van den Bossche, een man met een
embonpoint om Uuuuuuuu tegen te zeggen, diezelfde bevoegdheid kreeg. Toen
werden die opmerkingen bij mijn weten niet gemaakt. Ja, dat is seksistisch, een
vrouw wordt nog altijd meer op haar uiterlijk beoordeeld dan een man. Dat is onaanvaardbaar.
Toch blijft de vraag: kan iemand die zelf
obees is straks maatregelen uitvaardigen tegen één van dé ziekten van deze
moderne tijd, obesitas, zonder dat ze zelf in het oog van de storm komt te
staan én zullen de Belgen haar beslissingen dan volgen?
Ik weet het niet, maar ze verdient wel het
voordeel van de twijfel. Het gaat om de inhoud, niet om de vorm, schreef Bart
Eeckhout vandaag in het commentaarstuk in De
Morgen en zo is het maar net. Op Twitter vroeg men zich af: moet een minister
van Landbouw zelf boer zijn? Kan een gewetensbezwaarde minister van Defensie
worden? Een ex-bankier als minister van Financiën, willen we dat wel? Ik denk
dat het antwoord telkens ‘Ja’ moet zijn, op voorwaarde dat de minister (m/v)
inhoudelijk sterk en consequent is.
Hamvraag
De hamvraag (pun again intended) is dus: is Maggie De Block vakbekwaam? Het
antwoord daarop zullen we pas over een paar jaar kunnen geven, want als
staatssecretaris van Asiel en Migratie werd ze ook al na een paar dagen met de
grond gelijkgemaakt door diezelfde krant die nu stelt dat ze op inhoud moet
beoordeeld worden. Ze voerde een hard beleid, gebaseerd op de wettekst, wat op
zich lovenswaardig is. Ik schreef er op 27 september 2013 een blogpost over,
onder de titel ‘Het spel en de regels’: “In België worden de regels al te
vaak tijdens het spel gewijzigd. We zijn een land van gefoefel en schimmige
deals in achterkamertjes. Het is niet slecht dat je dan iemand hebt als Maggie
De Block die zich verzet tegen regelingen à
la tête du client, hoe onmenselijk dat ook mag lijken voor Navid (Sharifi, fvl).”
De vraag of ze wel geloofwaardig is in deze
specifieke functie mag echter wel gesteld worden. Meer nog: ze móet gesteld
worden. Niet via Twitter, maar in een face-to-face interview met de minister.
Helaas durft niemand dat blijkbaar, zodat zo’n tweet als die van Tom Vandeweghe
eruit sprong. “Kunt u, mevrouw de minister, op een geloofwaardige manier
de strijd tegen obesitas aangaan?” is een harde, maar tegelijkertijd
pertinente en terechte vraag. Waarom wordt ze dan niet gesteld?
De Block wordt ontzien. Deels omdat we het
onbeleefd vinden om dikke mensen te confronteren met hun zwaarlijvigheid, maar
vooral, vermoed ik, omdat De Block al een tijdje de populairste politicus van
het land is en journalisten schrik hebben om hun eigen
kijkers/luisteraars/lezers tegen de haren in te strijken. Dus blijven kritische
vragen veeleer achterwege.
Populaire
Maggie
Wat mij heel sterk verwondert is hoe het kan
dat Maggie De Block momenteel onze populairste politicus is. Ik begrijp dat
Bart De Wever in de Top 3 staat: ik deel zijn visie absoluut niet, maar je kan
niet ontkennen dat de man een boodschap heeft en dat hij die helder en
duidelijk kan brengen. Ik begrijp al veel minder dat de wollige Kris Peeters zo
immens populair is, een man die op het WK Rond-de-pot-draaien het podium zou
mogen ambiëren. En ik begrijp dus allerminst dat De Block die, voor de rest
verwaarloosbare, populariteitspoll aanvoert.
Het gaat nu even niet over haar uiterlijk, al
zal dat op de achtergrond ongetwijfeld wel een rol spelen, vooral bij diegenen
die op haar hebben gestemd. Vlamingen houden nu eenmaal van underdogs en dikke
mensen zijn underdogs in deze samenleving. Belangrijker is: waar staat ze voor?
Wie is Maggie De Block, de politica? Wat is haar algemene visie en hoe denkt ze
in het bijzonder over volksgezondheid en sociale zaken, haar nieuwe
bevoegdheden?
Heeft iemand De Block al op een origineel idee
kunnen betrappen? Kan ze anders praten dan in nietszeggende clichés? De
zeldzame keren dat ze in een tv- of radio-studio zat, geloofde ik haar niet: ze
speelde een stukje volkstoneel. Op basis van een slecht geschreven tekst, nog
wel, in heel simpel Nederlands. Zou zo iemand ons land kunnen leiden? Zou zo
iemand ons kunnen vertegenwoordigen in het buitenland (nogmaals: probeer door
haar uiterlijke verschijning heen te kijken – pun once again intended – en let op wát ze zegt en hóe ze het
zegt)?
Ach, ik gun het haar wel dat ze alle criticasters een poepje laat ruiken (no pun at all!) door haar uitmuntende werk in het rariteitenkabinet-Michel I: buitengewoon Maggie in een hoe langer hoe meer
buitengewoon land.
