“Meer bescheidenheid zou het westen deugd doen”,
schreef ik op 12 juli van vorig jaar op deze plek. Ik had het toen over de
westerse visie en bemoeienissen met Syrië, Irak en Egypte. Bijna een jaar later
kan ik die woorden klakkeloos herhalen: de toestand in Syrië blijft hoogst
onzeker, in Irak zaait ISIS terreur en in Egypte worden journalisten nu
veroordeeld omdat ze onvoldoende vriendelijk schrijven en praten over het
regime.
Nog een citaat van eigen kweek: “Inconsequentie is (…)
één van de euvels waarmee westerse politici en opiniemakers kampen. Daar waar
ze in Syrië bereid zijn om religieuze fanatici te helpen in hun strijd tegen
een wrede dictator, waren ze in Egypte heel gretig om een democratisch verkozen
religieuze fanaticus uit het zadel te tillen. Erg logisch klinkt het allemaal
niet.”
Dat gebrek aan logica werd de vorige elf maanden gewoon doorgetrokken. U kent dat
spreekwoord van “Wat baten kaars en bril…”. Wel, dat wordt door het
westen nu volop in de praktijk omgezet. De toestand evolueert er van kwaad naar
erger. Het gejuich om de Arabische Lente is helemaal verstomd. Zelfs Koert
Debeuf, de mediageile vertegenwoordiger van de liberale EU-fractie in het
gebied, is onder één of andere steen gekropen. Of viert de gewezen woordvoerder
van premier Verhofstadt nog altijd uitgebreid zijn veertigste verjaardag?
Moebarak: een dictator. Achterlijk regime! Weg ermee!
Morsi: een religieuze fanaticus. Achterlijk regime! Weg ermee! (Ook al was ie
democratisch verkozen en werd hij via een militaire coup uit het presidentieel
paleis verstoten)
Generaal Al Sisi: een machtswellusteling. Weg er… Ho, wacht
even.
Heeft het westen al ‘Weg ermee!’ geroepen naar Sisi, de man
die onlangs met 96,91 procent van de stemmen (het kan ook 104,33 geweest zijn,
op een procentpuntje kijken ze niet in door militairen geleide landen, waar
verkiezingsuitslagen worden gemanipuleerd dat het een aard heeft)? Ik dacht het
niet. Nochtans is het onder deze Abdel Fatah-al-Sisi dat nu een rechter zware
straffen uitsprak tegen een aantal journalisten, o.a. VRT-correspondente Rena
Netjes, die zich tot haar grote geluk momenteel in Nederland bevindt.
“We moeten rechterlijke uitspraken respecteren en ze
niet bekritiseren, zelfs als anderen dit niet begrijpen”, heeft Sisi
vandaag verklaard, in een zeldzame opflakkering van steun aan de scheiding der
machten in een land waar die dingen al jaren gewoon door elkaar heen lopen.
Laten we wel wezen: ook nu nog, onder Sisi. Die volop bezig is een in onze ogen achterlijke regime te installeren.
Sisi is de zoveelste Saddam Hoessein die door het westen, de
Amerikanen op kop, wordt gecreëerd, onder het motto “Hij is wel gek, maar
’t is tenminste ónze gek”. Frankenstein
revisited. Tot ook deze regeringsleider een ordinaire dictator blijkt te
zijn, die als het hem uitkomt, zijn rug keert naar het westen en zijn eigen
dictatoriale zin doet.
Meer bescheidenheid zou het westen deugd doen, jawel. De
wereld is niet maakbaar volgens onze principes, hooguit krijgen we af en toe die
illusie. Kent u die tien plagen van Egypte nog uit de geschiedenisles (water
verandert in bloed, kikkers, luizen, steekvliegen, veepest, zweren, hagel,
sprinkhanen, duisternis, dood van eerstgeborenen)? Wel, dit is de elfde. Wat ge
zaait, zult ge oogsten, zegt de bijbel. Een fraaie oogst is het niet.
