Het was er met de drukte van de verkiezingsuitzendingen die
ik de voorbije week mocht presenteren op de Oost-Vlaamse regionale zender TV
Oost nog niet van gekomen, maar nu wil ik toch nog even een paar puntjes op i’s
zetten wat het standpunt van de N-VA, de grote winnaar van de verkiezingen,
over werklozen betreft.

Begin vorige week had voorzitter De Wever in dialoog met zes
Het Laatste Nieuws-lezers het vuur
aan de lont gestoken, met zijn stelling dat iedereen met een goed cv makkelijk
werk kan vinden in dit land. Alleen een student durfde hem in dat gesprek tegen
te spreken. Er kwam wel een mediatieke rel van, die door Siegfried Bracke nog
werd aangewakkerd met zijn stelling dat de vakbonden profiteren van het systeem
met de uitkeringen.

Later op de week bleef N-VA hameren op dezelfde nagel. In
een opmerkelijk filmpje, De beestige
Biezeveldmoord, een krakkemikkig in elkaar geflanst onding met lachwekkende
acteerprestaties van enkele kopstukken van de partij, werden twee vissende
‘doppers’ opgevoerd, die tegen Europees kandidaat Marc Descheemaecker, voor één
keer op tijd op de afspraak, vrolijk deden over hun werkloze status. “Al
achttien jaar, meneer”.

Werklozen zijn lui en niet echt op zoek naar werk, was de
onderliggende teneur. In het Vlaanderen van de N-VA zijn alle échte Vlamingen
blijkbaar succesvolle ondernemers. Nuanceren, ach, het zijn verkiezingen, dan
moet het allemaal wat bondiger en krachtdadiger. Het Laatste Nieuws spoorde zelfs een zestiger op die nooit gewerkt
had: van de wachtuitkering na zijn studies recht in de werkloosheid en daar
meer dan veertig jaar in de hangmat gelegen. Eureka, we hebben hém gevonden, de
profiteur van het systeem! Schaf het systeem af!!!

Nu ben ik er een groot voorstander van om fraudeurs en
profiteurs op alle niveaus (van de in het zwart klussende werkloze tot de sjoemelende
directeur van het internationaal diamantbedrijf) stevig aan te pakken, maar
stellen dat werklozen profiteurs zijn is al even onzinnig als poneren dat
alle zelfstandigen de fiscus oplichten of dat ondernemers alleen maar uit
zijn op persoonlijk gewin. Kort door de bocht gebeuren de zwaarste accidenten.
Niet doen, dus.

Laten we er cijfers bij halen. Eind vorig jaar registreerde
Statbel, dat deel uitmaakt van de Federale Overheidsdienst Economie en als
enige officiële statistische cijfers verspreidt, precies 416.352 werklozen:
147.045 in Vlaanderen, 171.481 in Wallonië en 97.827 in het Brussels Gewest.
Momenteel zouden dat er al enkele duizenden meer zijn, maar die cijfers vind ik niet terug bij Statbel. De Nationale Bank
spreekt zelfs van 582.000, maar daar wordt de term
‘werkloos’ ruimer geïnterpreteerd. Onze werkloosheidsgraad bedraagt
8,5%, dat is veel, maar dat valt nog enigszins mee in vergelijking met de 11,8
procent voor Europa.

Vooroordeel 1: er zijn voldoende jobs. Kan makkelijk
tegengesproken worden met die 416.352. Kortom, uitermate domme en kortzichtige
opmerking. Weg ermee!

Vooroordeel 2: er blijven veel vacatures openstaan. Volgens
de VDAB gaat dat in Vlaanderen om 45.000 per jaar, maar uiteindelijk raakt
tachtig procent daarvan toch ingevuld. Met andere woorden: voor 9.000 jobs
wordt geen geschikte kandidaat gevonden. Trek die 9.000 af van de 147.045
Vlaamse werklozen en u beseft dat er nog een flink gat gevuld moet worden. Met
die 9.000 kan je zelfs maar 22% van de Vlaamse jeugdwerkloosheid (41.000
werkzoekenden) opvangen, gesteld dat je een perfecte ‘match’ hebt tussen
vacature en werkloze. Mocht het u interesseren: de knelpuntberoepen zijn
schoonmaker bij mensen thuis, vertegenwoordiger, verpleegkundige, medewerker
van een callcenter en onderhoudsmecanicien. Doe er uw voordeel mee!

Vooroordeel 3: werklozen zoeken geen jobs. Daar bestaat geen
enkel bewijs van. Er zullen inderdaad luieriken tussen zitten, maar over welk
percentage gaat dat dan: 5%? 10%? Hoe dan ook, een minderheid, daar ben ik
zeker van, wat dan door N-VA-aanhangers wordt gecounterd met de boutade
“Iedereen kent wel iemand in zijn omgeving die weigert werk te zoeken”. Alweer
een dooddoener die nergens op slaat, tenzij er morgen iemand met betrouwbaar
statistisch materiaal afkomt dat het tegendeel bewijst. 1,01 procent van de werklozen zou momenteel de kluit belazeren. Anders gezegd: 98,99% kan niets verweten worden (of gaan we nu al zo ver dat het de schuld is van de werkloze dat hij geen werk heeft of vindt?).

Vooroordeel 4: werklozen of leefloners die één of meerdere
huizen bezitten. Zullen we er even om lachen, ja?

N-VA wil de werkloosheidsuitkering in de tijd beperken. Na
drie jaar moet de werkloze gaan aankloppen bij het OCMW. Budgettair is dat een
vestzak/broekzak-operatie, maar voor de werkloze wordt het stigma nóg groter:
van iemand die geen werk vindt wordt hij/zij van de ene op de andere dag een sukkelaar,
iemand die faalt in het leven, een marginaal. Een Mister of Miss Nobody die om
een leefloon moet gaan bedelen bij de overheid. Gezellig, hoor.

In een situatie waarbij er ongeveer even veel beschikbare jobs
als werkbekwame inwoners zijn, zou dat nog begrijpelijk klinken, maar met
416.352 werklozen niet. Het Planbureau verwacht de komende vijf jaar een
heropleving van de economie, goed voor 194.000 extra jobs. Zelfs dan blijven er
222.352 werklozen over. Stel dat het N-VA-plan wérkt en haar meest optimistische
scenario bewaarheid wordt, dan worden er nog eens 90.000 bijkomende banen
gecreëerd. Blijven over: 132.352 werklozen.

N-VA wil ook nog eens de wachtuitkering voor afgestudeerden
afschaffen. Als je jonge mensen zonder werk werkelijk wil marginaliseren, moet
je dat vooral doen. Je neemt hun de mogelijkheid van een onafhankelijk leven
af, tenzij ze direct een job vinden, wat dus niet voor de hand ligt.

Hoe lang kan en mag de N-VA deze harde statistische
werkelijkheid staalhard blijven ontkennen? Wat bezielt werklozen om vandaag op
die partij te stemmen? Een tip voor de volgende politicus die in debat gaat met
een N-VA-kopstuk over economie en werkloosheid: roep “Show me the
jobs!”. Benieuwd wat het antwoord zal zijn.