Mag je in dit land nog een afwijkende mening hebben wanneer
je zelf géén separatist bent? Het is een maar een vraag, hoor, maar ze overviel
me gisteren tijdens de veel te lange uitzending naar aanleiding van de
aankondiging dat Albert II op 21 juli zal abdiceren. Heel wat royalty watchers, zelfverklaarde vertrouwelingen van
het Hof en ministers van vroeger en nu gaven hun mening over de koning die
aftreedt en de prins die koning zal worden.

(Dat er ondertussen in Egypte een staatsgreep aan de gang
was, werd even vergeten. Op het eind van de vier uur Het Journaal meets Terzake werd er nog snel een berichtje
van welgeteld 18 seconden voorgelezen over een live beeld van het volgestroomde
Tahrirplein. Een ‘doorlezer’ heet dat, in vakjargon. Meestal gebruikt voor
nieuws dat slechts een terloopse vermelding waard is, maar dat toch ook weer
niet te veel kostbare tijd in beslag mag nemen.)

Maar goed, ik had het over de talloze deskundigen die royaal
hun uitleg mochten geven in de studio of die ergens in Brussel voor de camera
werden gesleurd. De vox populi mocht uiteraard evenmin ontbreken. Maar na
pakweg drie uur had ik het wel gehad met die heiligverklaring-bij-leven van
Albert en het voortdurende ongenuanceerd benadrukken dat de monarchie-en-de-monarchie-alleen
ons land nog bijeenhoudt. De monarchie als maïzena.

Aan de hekken van het Koninklijk Paleis mocht een reporter
af en toe rechtstreeks tussenkomen, bijvoorbeeld om de koninklijke toespraak
nog even dunnetjes over te doen en te zeggen hoe de koning zich gedroeg tijdens
zijn speech, dingen die we al wisten want the
king’s speech was op dat ogenblik al drie keer integraal heruitgezonden. Ik
kon hem verdorie foutloos naspelen!

Ook kregen enkele tricolore vlaggenzwaaiers een forum,
hoewel diezelfde reporter net voordien had gezegd dat er op die plek ongeveer even veel
journalisten rondliepen als vorst- en vaderlandslievende
landgenoten, waarmee hij eigenlijk zei: het stelt allemaal niet veel voor, die
steunbetuigingen aan Albert II. Och, het zal wel weer aan mij liggen: ik hoef
die vendelzwaaiers niet, of er nu twee of drie kleuren op hun vlag te zien zijn.

Het was wachten op Gerolf Annemans en Peter De Roover voor
een wanklank op deze vorstelijke avond en laat dat nu net mensen zijn die al
hun hele volwassen leven voor de republiek Vlaanderen pleiten en dus per
definitie tegen de monarchie zijn. (In de krant en op de nieuwssites ontpopte
ook de PVDA zich daarna als anti-monarchistisch, maar die stem kwam in de
marathon-nieuwsuitzending niet aan bod.) Waar waren de sociaal-democratische en
liberale kritische stemmen? Salonrepublikeinen zijn het, stuk voor stuk. Blij
dat ze af en toe zelf op de koffie mogen in Brussel of Laken, en daarom
braafjes benadrukkend dat de koning vandaag al een protocollaire functie heeft
en dat het zo goed is.
Vraag-me-geen-opinie-want-dan-zeg-ik-misschien-zaken-die-niet-goed-zijn-voor-mijn-politieke-carrière!

Kijk, als republikein wens ik te blijven stellen dat de
monarchie onverantwoord is, wegens volstrekt ondemocratisch, ontiegelijk duur en een schrijnend voorbeeld van
het geïnstitutionaliseerde ons-kent-ons-denken van de BVBA Inteelt & Zonen.
Ik kan me voorstellen dat de meerderheid van de Belgen, en dan bedoel ik zelfs
een meerderheid bij elke bevolkingsgroep apart (Vlamingen, Walen, Brusselaars én
Duitstaligen), nog altijd vóór een Koning is, als leider van het land. Ik wil
me daar zelfs bij neerleggen, zo democratisch ben ik uiteraard wel. Maar dat
belet niet dat ik mijn mening wil blijven ventileren en dat men mij, als
republikein, moet respecteren.

En dan wil ik dat partijen als sp.a en OpenVLD openlijk
blijven hameren op het ondemocratische karakter van de monarchie, of dat nu in
de Belgische praktijk protocollair is of niet. Wat ze dus niet doen en al zeker
niet op zo’n ‘hoogdag’ als gisteren. Mag ik dat laf vinden? Mag ik toch even
zeggen dat dit een verregaande vorm van zelfcensuur is? Mag ik dat een
belediging noemen van alle mensen die verder denken dan de
koekjestrommelromantiek van de koningshuizen in de wereld?

***

De Wisselbeker Rudi Kennes voor de domste uitspraak, tweet
of retweet van de dag gaat voor woensdag 3 juli 2013 met eenparigheid van
stemmen naar Kamervoorzitter André Flahaut. In een straatinterview werd de
besnorde PS’er gevraagd of hij niet vreesde voor nieuwe republikeinse kreten
tijdens de eedaflegging, zoals al gebeurde in 1950 (door communistisch
volksvertegenwoordiger Julien Lahaut, die ‘Vive la république’! riep tijdens de
eedaflegging van Boudewijn, al is het nog altijd niet helemaal duidelijk of
Lahaut zelf had geroepen – en hoe dan ook was hij dan zeker niet de enige roeper)
en in 1993 (door libertijn Jean Pierre Van Rossem, die ‘Vive la république
d’Europe!’ en ‘Vive Julien Lahaut’ riep tijdens de eedaflegging van Albert).

Flahaut haalde zijn schouders op en lachte: ‘Waar is nu
meneer Van Rossem? En waar is nu meneer Lahaut?’ Hij trok veelzeggend en een
beetje samenzweerderig een wenkbrauw op, zei ‘Hé?’ (als om retorisch te vragen:
weet u waar ze dan zijn, die zielige ordeverstoorders?) en liep dan uit beeld.

Veel misplaatster kan een uitspraak van een
vertegenwoordiger des volks niet zijn, als je weet dat Julien Lahaut een week
na zijn ‘Vive la république!’ door koningsgezinden werd vermoord. Het duurde naar ‘goede’ Belgische gewoonte nog tot 1972 voor het gerechtelijk onderzoek was afgerond en nog een kwarteeuw
langer om de ware toedracht onthuld te zien.

De ‘Waar is nu meneer Lahaut?’ zou in andere landen tot veel
meer heisa hebben geleid dan bij ons. Flahaut, een naam die wordt geschreven
met de ‘fla’ van ‘flater’, kwam er hier met enkele tientallen verontwaardigde
tweets van af. Ach ja, dit is het land waar een minister van Buitenlandse Zaken
na een compromitterende diplomatieke rel zei dat hij in eender welk ander land
zou opgestapt zijn, maar dat dat in dit ‘apenland’ niet nodig was.

Diezelfde
man, voor wie het nieuws maar zijdelings volgt: Mark Eyskens, pleitte er gisteren voor om nu al af te spreken om na de
verkiezingen van 2014 anti-N-VA-coalities te vormen. Normaal had ie hiermee veel aandacht gegenereerd, maar nu werden zijn provocerende uitspraken bedolven
onder de lawine aan ander nieuws. Dat den
John en Astrid Bryan gaan scheiden, bijvoorbeeld.

Misschien moet ik over de
uitspraak van Eyskens volgende keer maar een stukje schrijven. Boeiend land, toch?