Bart De Wever en de N-VA rekenen zich rijk richting “moeder
van alle verkiezingen” in juni 2014. Zelf heeft de Nieuw-Vlaamse Alliantie de
wind in de zeilen en als je daarbovenop de flaters van andersdenkenden telt,
krijg je een situatie waarbij de geel-zwarte loper al volop wordt uitgerold
naar de volgende verkiezingsoverwinning.

Andere politieke partijen bieden immers geen alternatief, de
intelligentsia roept wat naast de kwestie en het koningshuis geeft ongevraagd
extra munitie aan de separatisten. Mocht ‘In-de-eigen-voet-schieten’ een
Olympisch discipline zijn, dan zouden de Von Saksen-Coburgs het volledige
podium bezetten.

De enigen die de N-VA een halt kunnen toeroepen zijn de
N-VA’ers zelf. BDW zou het slachtoffer kunnen worden van nonchalance (maar daar
is hij de man niet naar), een groot schandaal (maar daar is hij de man niet
naar), het noodlot (de Grote Leider zou een fatale klap kunnen maken tegen een
boom in Paal of een paal in Boom) en… hybris.

hoogmoed komt voor de
vAl

Hybris is niet één van de nieuwe modellen bedrijfswagens die
momenteel geshowd worden op het Autosalon in Brussel. Het is Oudgrieks voor
‘hoogmoed’. En zoals u weet komt die voor de val. Overdreven trots en
grootheidswaanzin zijn niet eens zo ondenkbaar bij BDW en zijn omgeving. Er
waren al wat staaltjes van te zien de jongste maanden.

Vlak vóór de verkiezingen van 14 oktober liet BDW al zeer
hautain verstaan dat de slogan ”t Stad is van iedereen’ wat hem betrof niet
meer zou gelden mocht hij de stembusgang als winnaar afsluiten. Al wie niet
BDW-gezind was, stond meteen op de achterste poten.

Na de eclatante zege richtte BDW het woord bijna uitsluitend
naar zijn medestanders. Hooguit mocht premier Di Rupo horen dat het nu toch wel
de hoogste tijd wordt voor een confederaal model in dit land. De mars op het
stadhuis versterkte het beeld van de arrogante winnaar die vanuit de hoogte
deed naar al wie hem de zege niet gunde. Vergelijkingen met de jaren dertig
staan tegenwoordig in de solden en worden dan ook flink misbruikt, maar in dit geval
mag je gerust zeggen dat Antwerpen 2012 heel eventjes op Nürnberg 1933 leek.
Dit was hoogmoed pur sang.

De manier waarop BDW de Stadslijst vervolgens uiteen speelde
was tactisch briljant, maar getuigde ook van een zelden gezien brutaliteit.
Laat u niet misleiden door die ene persconferentie waarin hij ‘in alle nederigheid’
de toestemming vroeg om met ‘één van de componenten’ van die Stadslijst te
mogen praten. Nederigheid was ver zoek: BDW wist zeer goed dat de gewezen
machtspartij CD&V maar wat regeergeil was en dat voorman Van Peel er zowat
alles voor over had om zijn postje van havenschepen te beschermen.

in de gloriA

Dan was er het incident rond het herdopen van het De
Coninckplein. Natuurlijk had BDW overschot van gelijk dat hij dat een
non-discussie vond, pure provocatie van de culturele elite. Maar zijn reactie
ging ver over de grenzen van het politieke fatsoen. Weet u nog wat hij toen
zei? ‘Eén van de domste dingen die ik in jaren heb gehoord van de Vlaamse
culturele sector, en dat wil wel wat zeggen.’ Meer hybris kun je niet leggen in
zulke kille, donkere woorden.

Ook rond de kerstboodschap van Albert II liet BDW (en met
hem de N-VA) zich van zijn verwaandste zijde kennen. Eerst was de boodschap
niet voor hen bestemd, daarna plots weer wel. Alle registers gingen open. BDW
vergat even dat een niet te veronachtzamen deel van zijn kiezersclientèle vóór
de monarchie en tégen een onafhankelijk Vlaanderen is. In de roes van het
succes vergeet men zulke dingen. Hoogmoed!

En sinds gisteren weten we dat de nieuwe burgemeester van
Antwerpen heeft woord gehouden: ”t Stad is van iedereen’ werd al op de elfde
dag van het jaar afgevoerd. Je zou kunnen zeggen dat het was aangekondigd en
dat het niet meer dan normaal is. Maar je zou net zogoed kunnen zeggen dat het
een onnodige provocatie is, zo vlak na de inauguratie, en dat er echt wel
andere en veel dringender thema’s leven in de grootste stad van Vlaanderen.
Maar in een bui van verwaandheid gaat het gezond verstand soms op de loop. (Ik wil terloops een nieuwe slogan aanreiken
voor Antwerpen: ‘In de gloriA’. Het bekt goed, de ‘A’ blijft behouden, de
inwoners van ’t stad die niet op De Wever hebben gestemd kunnen misschien
opnieuw leren relativeren en de rest van de wereld weet dat het om satire
gaat.)

hArtverscheurende
keuze

BDW staat straks voor een hartverscheurende keuze. Hij heeft
immers aangekondigd dat hij de combinatie partijvoorzitter-burgemeester niet
zal kunnen volhouden. Als hij kiest voor Antwerpen, dan verliest de N-VA een
nationaal boegbeeld. Het politiek personeel van de partij kennende wordt dat
een grote handicap in de aanloop naar de verkiezingen van volgend jaar, want BDW
is N-VA en N-VA is BDW voor de kiezer.

Als hij kiest voor Vlaanderen, dan breekt hij woord. Hij
laat “zijn” Antwerpen achter met een tweederangsburgemeester die het
nog meer dan vijf jaar moet waarmaken en bij de kiezer zal hij het beeld
scheppen dat hij een ‘politieker’ is als alle anderen. Versta: onbetrouwbaar en
opportunistisch.

Voor het eerst zal Bart De Wever worden geconfronteerd met
zichzelf. Wat wil hij? Wat kan hij? Weegt de mogelijkheid van een onafhankelijk
Vlaanderen (hét doel van de partij, lees er artikel 1 van de N-VA-statuten op
na) zwaarder door dan het besturen van die symboolstad aan de Schelde?

Als hij ook bij die keuze geleid wordt door hoogmoed, dan
weet ik het zo nog niet. De zon brandt genadeloos voor wie er te dichtbij komt.