De zin die een door een goedkoop reclamebureau bedachte
slogan had kunnen zijn flitste door mijn hoofd terwijl ik naar het eerste deel
van de overigens excellente tweedelige documentaire over The Eagles zat te
kijken: ‘Wat is Canvas toch een fijne zender!’
Nu is het tweede tv-net van de Vlaamse openbare omroep
altijd al mijn favoriete verblijfplaats op televisie geweest (naast BBC2 en
Sporting Telenet), daar niet van. Maar waar het Canvas in het verleden
mankeerde aan een bindmiddel tussen al die fijne programma’s – een rechtlijnig
uitzendschema, met name – heeft het huidige netmanagement dit gevonden.
Eureka!, zal iemand geroepen hebben op de negende verdieping van dat
spuuglelijke en verouderde gebouw aan de Reyerslaan. Of, beter nog, als we ’t toch
over een bindmiddel hebben: Maïzena!
Vroeger keek je naar Canvas voor een aantal uitstekende
programma’s, vandaag kijk je naar Canvas voor Canvas, dat simpelweg uitstekende
programma’s uitzendt. Dat is een wezenlijk verschil. Vroeger (en denk dan niet
in termen van dertig of veertig jaar, maar een jaar of vijf terug in de tijd) was
Canvas die zender die overmatig gefascineerd leek door de historisch uiteraard
belangrijke figuur Adolf Hitler, vandaag is Canvas de zender die de betere
historische documentaires programmeert, óók over Hitler. Vroeger moest je met
behulp van een tv-gids, al dan niet ouderwets op papier gedrukt, je een weg
proberen te banen in de veelheid aan programma’s op Canvas, vandaag kan je
risicoloos een hele avond kijken en je dat geen moment beklagen. Vroeger was je
een meerwaardezoeker, omdat je een Canvas-profiel had volgens mensen die
moeilijke studies hadden gedaan en die zomaar durfden bepalen wie je was en
waar je van hield, vandaag hoef je niet langer te zoeken naar die meerwaarde omdat
je je de hele tijd thuis voelt op die ene zender die je netjes op nummertje
twee hebt gezet, zoals het hoort.
Een slimme programmering maakt van een losse verzameling
tv-programma’s een (h)echte zender. Nu weet je dat maandag een beetje een mannelijk
profiel heeft (van mij mag die hele Top
Gear, terloops gezegd, in een baan om de aarde geschoten worden, maar dat
zal wel aan mij liggen; auto’s zijn voor mij niet meer dan hulpmiddelen om je
snel en behoorlijk veilig van A naar B te verplaatsen!). Op dinsdag, woensdag
en donderdag komen de liefhebbers van de betere documentaires aan hun trekken. Panorama heeft opnieuw een eigen smoel
gekregen, dat is mooi en zeer verdiend voor dit iconische reportagemagazine.
Vrijdag- en zaterdagavond zijn fictie-avonden, terwijl de liefhebbers van comedy en de betere muziek-docu
zondagavond hun gading vinden. De eerste drie dagen van de week wordt de avond
afgerond met de betere buitenlandse serie, op vrijdag en zaterdag staat er
onveranderlijk een topfilm op het menu. Zondag is er de enige schandvlek, in de
vorm van de ‘Uitzendingen door Derden’, of hoe heten die ondingen tegenwoordig?
En de weekavonden worden op gang getrokken door Login en Terzake,
programma’s met een wisselende kwaliteit, maar dat heeft met onderwerpen en
studiogasten te maken, niet met het concept op zich, en hoe dan ook zijn ze
onmisbaar.
Als sportliefhebber stuur ik niet onmiddellijk een boze
brief naar de mediaminister om aan te klagen dat al dat belastinggeld gaat naar
een bende onnozelaars die zwaar gedopeerd doortrappen op een fiets of idioten
die zich veel te veel laten betalen om een balletje af te pakken en vervolgens
zo ver mogelijk weg te trappen. Sport hoort bij onze cultuur, het wordt tijd
dat ook niet-sportliefhebbers dat accepteren. Het mag alleen nog wat ruimer
bekeken worden, maar dat heeft dan weer met het gebrek aan sportcultuur te
maken bij de mensen die wél van sport houden. En dus blijven we hangen bij
folklore en snel rond-de-kerktoren fietsen.
Wanneer ik de aangekondigde zomerprogrammering bekijk dan zal
het Springsteeniaanse spreekwoord ’57 channels and nothin’ on’ de komende maanden
ten huize-Van Laeken niet gebruikt worden. Een reeks over Koning Boudewijn,
meer muziekmoois in Headliners, Tom
Barman met zijn Shot on Location, een
historische serie over maatschappelijke veranderingen in Vlaanderen, Michiel
Vos die ons meetroont naar zijn My
America, de briljante reeks The
Newsroom van Aaron Sorkin (de bedenker en scenarioschrijver van The West Wing) die eerder al te zien was
op PRIME, en nog veel meer. En niet te vergeten: sport. Véél sport.
Neen, deze jongen is tevreden met wat hem voorgeschoteld
wordt op nummertje twee van zijn televisietoestel. ‘Fan van Canvas!’ Misschien
moet ik toch maar mijn rekeningnummer bezorgen voor een alweer briljante
reclameslogan.
