Ha, ik heb uw aandacht. Misschien zit u nu wel vloekend voor uw klein of groot scherm, klaar om die Van Laeken zo dadelijk te riposteren, wat denkt die wel, een oorlogsmisdadiger verdedigen! Schurk! Maar het werkt dus toch, zo’n provocerende titel, die hooguit het halve verhaal vertelt. Had ik uiteraard moeten weten – en, eerlijk gezegd, wist ik ook – want daar drijft de mediawereld van vandaag op. Clickbait! (Men noemt dat verbloemend leescijfers, maar het kan de mediabonzen weinig schelen of iemand een artikel werkelijk heeft gelézen: als ie het maar heeft aangeklikt!)
Om u al meteen ietwat te kalmeren: ik vind dat Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu een verderfelijke crimineel is die een genocide organiseert en die zo snel mogelijk moet worden gearresteerd en voor het oorlogstribunaal in Den Haag berecht, in de hoop dat hij daarna geen dag meer vrijkomt. Eenzame opsluiting verdient deze schoft, waarbij er in zijn kleine cel de hele dag op de vier muren, de vloer en het plafond beelden worden getoond van wat hij heeft aangericht in Gaza. Nog betere ware het dat hij en zijn bende extreemrechtse racisten definitief en heel binnenkort worden uitgeschakeld, en dat schrijf ik als gewetensbezwaarde die principieel tegen geweld is. Netanyahu is geen nazi maar een ‘zina’, een zionistische nationalist, maar het eindresultaat is hetzelfde als onder de nationaalsocialisten: het uitmoorden van een volk, omdat je je eigen volk superieur acht.
Máár: deze Netanyahu heeft wel gelijk wanneer hij zegt dat de Belgische premier Bart De Wever ‘een zwakke leider’ is. Niet vanwege de halfslachtige maatregelen die deze week werden aangekondigd, want daar wordt in Israël eens om gelachen. De boosheid van de Israëlische premier is er louter voor de bühne, wat kan hem – ‘Hoe heet hij ook weer, die premier van België?’ – schelen? Bibi en twee van zijn ministers die België niet meer binnen mogen, da’s een zeer vreemde vorm van sarcasme: alsof ze überhaupt geïnteresseerd zouden zijn om ons land te bezoeken, zij, kernwapenmacht, wij, sukkeltjes met een leger dat in de jaren 1980 is blijven hangen.
Neen, De Wever is een zwakke leider omdat hij, als partijvoorzitter, niet al begin 2024 heeft gereageerd, toen duidelijk werd dat de tegenreactie op de vreselijke aanslagen van Hamas en het gijzelen van tientallen Israëlische staatsburgers slechts een excuus was om een veel groter plan uit te voeren: het wegjagen van de Palestijnen. Hoe kan het dat een volksnationalist níet reageert tegen de onderdrukking van een volk dat op zoek is naar een eigen natie? Hoe valt het te verklaren dat de Basken, Catalanen en Schotten wél op de sympathie van De Wever en zijn N-VA-club mogen rekenen en de Palestijnen niet? Waarom valt de autonomiewens van de Palestijnen in Vlaams-nationalistische kringen op een koude steen en die van de broeders uit Baskenland, Catalonië en Schotland niet? We moeten het antwoord niet ver zoeken: die drie laatste volkeren zijn blank, de Palestijnen hebben een kleurtje en bovendien zijn het overwegend moslims. Ze zien er niet uit als wij en hebben een andere God, dus zijn ze inferieur. Dat denken Netanyahu en de zijnen ook.
De Wever is een zwakke leider omdat hij, als kandidaat-premier, van de Palestijnse kwestie geen bescheiden verkiezingsitem heeft gemaakt in de lente van vorig jaar, zo van: wij nationalisten onder elkaar, we moeten daar aandacht aan schenken bij de toekomstige formatiegesprekken, op federaal én Vlaams niveau.
De Wever is een zwakke leider omdat hij, als formateur, tijdens de lange regeringsonderhandelingen de aanpak van de Palestijnse kwestie niet in het regeerakkoord heeft laten opnemen. Ja, we zijn een klein land en boksen internationaal vaak boven ons gewicht, maar er bestaat ook zoiets als internationale solidariteit en medemenselijkheid, respect voor internationale verdragen, protest tegen de schending op grote schaal van mensenrechten. Noem het: een signaal uitsturen. Of: menselijk zijn.
De Wever is een zwakke leider omdat hij, als premier, niets heeft gedaan aan het uitdrijven en -moorden van een volk, behalve wat gepruttel om de joodse vrienden in Antwerpen te sussen. Zeggen dat Israël aan de kant van het licht staat, was op dat moment, half oktober 2023, al misplaatst, gezien de lange voorgeschiedenis van het conflict in het Midden-Oosten, en vandaag klinkt het helemaal als een uitspraak van een historicus die niets begrijpt van de geschiedenis, of die zich alleen maar selectief inleest. Voor iemand die de kant van het licht beweert te kiezen, zit deze man toch wel in een heel donker hoekje. Hij heeft zijn uitspraak van bijna twee jaar geleden nooit gerelativeerd laat staan teruggetrokken.
De Wever is een zwakke leider omdat hij, als mens, als vader en ook als leider van een federale regering, niet eens de moeite nam om de problematiek zelf op tafel te gooien of er zijn vakantie voor te onderbreken. Stel u ook even voor dat N-VA en MR samen een meerderheid zouden hebben kunnen vormen, dan zou er vandaag helemaal níets gebeuren. De Wever en Bouchez zouden blijven wegkijken van wat er gebeurt. Wilt u werkelijk in zó’n land met zúlke leiders wonen?
U hebt deze week zelf gelezen welke maatregelen er mogelijk/wie weet/misschien zullen komen en onder welke voorwaarden de Belgische staat mogelijk/wie weet/misschien Palestina zal erkennen, wat trouwens intussen al gebeurd is door 146 van de 193 lidstaten van de Verenigde Naties. Het is whataboutism van a tot z, alsof die flapdrolfilosoof-met-het-brilletje de premier persoonlijkheid heeft geadviseerd. Als ‘iets doen’ lijkt op ‘niets doen’, dan is het dat meestal ook.
Het zegt veel over de lafheid en het gladde opportunisme van de huidige generatie politici dat de coalitiepartners van N-VA en MR dit compromis hebben aanvaard, ook al weten ze, als ze tien seconden zouden nadenken, dat het hoogst waarschijnlijk tot niets zal leiden, want Hamas zal niet uit het Palestijnse bestuur verdwijnen. Deze zaak verdiende een wisselmeerderheid en laat dan de Nieuw-Zionistische Alliantie en de Mouvement Sionniste maar jeremiëren over een regeringscrisis. Als ze die écht niet willen, zullen ze die ook niet uitlokken, zelfs al zijn ze het niet eens met wat er beslist werd. Het zou wel een primeur zijn: het parlement dat aan zet is. Dat moet geleden zijn van de abortuswet, ruim vijfendertig jaar geleden.
Wat de Belgische regering en bij uitbreiding de Europese Unie doet – níet doet, dus –, komt ongeveer hierop neer: er breekt brand uit in een appartementenblok aan het eind van uw straat en u ziet dat gebeuren, maar u beslist af te wachten. Misschien dooft de brand spontaan en het is tenslotte uw woonst niet. U woont op veilige afstand. U ziet dat de brand toch uitbreiding neemt, maar u wacht nog even af om de brandweer te bellen, want misschien heeft iemand anders dat al gedaan. U ziet dat het gebouw intussen in lichterlaaie staat en neemt de telefoon dan toch ter hand, maar neen, waarom zou u er zich mee bemoeien? U schuift de gordijnen dicht, hoort de sirenes en denkt ‘Zie je wel!’, en dan hoort u het gebouw met een harde plof instorten.
Doe wel en zie niet om, daar zijn we ontzettend goed in hier in Vlaanderen.
Dus ja, Netanyahu heeft gelijk, Bart De Wever is een zwakke leider. Ís hij wel een leider, want hij heeft in deze kwestie op geen enkel moment leiderschap getoond.
