‘Ons land
heeft zelden zo diep gezeten: terrorisme, aanslagen, stakingen. Hoog tijd voor
echte solidariteit in plaats van groepsegoïsme’. Also, dames en heren, sprach Zaratorfstra,
Rik Torfs volgens de burgerlijke stand, ook wel het orakel van Leuven genoemd,
onnoemelijk slimme profeet voor luie academici, overtuigde gelovigen met de portemonnee op de
plaats waar normaal het hart zou moeten zitten en liefhebbers van pseudodiepzinnig
geneuzel. Maar hij heeft natuurlijk overschot van gelijk: wat onze samenleving
nodig heeft is samenhorigheid. Eendracht = macht.
Vergeet die
egoïstische stakers, die potverteerders die niet willen inzien dat er geen
alternatief is, die idioten die weigeren te beseffen dat we het grootkapitaal
moeten vrijstellen en dat het geld moet gezocht worden bij de kleine man, hij
(m/v) die zo weinig heeft dat hij niet eens zal merken dat het nog wat minder
wordt. Ja, toch? Nee, wat deze (onze) wereld kan redden is altruïsme.
***
Het altruïsme
van een José Mourinho, bijvoorbeeld, die voor 59 miljoen euro en wat centiemen
drie jaar lang Manchester United mag gaan coachen en die, volkomen terecht
uiteraard, onmiddellijk na zijn aanstelling uithaalde naar zijn voorgangers:
‘Laten we de drie vorige jaren vergeten!’ Goed gezegd, José, er wordt veel te
weinig nagetrapt in deze veel te softe wereld. Likken naar boven en trappen
naar onder, zeg ik altijd maar.
***
Het altruïsme
van een Marc Wilmots, Bondscoach des Vaderlands, de man die ons straks naar een
Europese titel zal leiden, of toch tenminste naar een plaats in de achtste
finales, waarna het achtereenvolgens de schuld van de sossen, de bond en de
spelers zal zijn, dat we er al zo snel uit liggen. Die Onnoemelijk Grote
Veldheer liet zich gisteren eventjes goed gaan op een vraag van een Zwitserse
journalist, die heel vriendelijk wilde opwerpen dat de Rode Duivels tegenwoordig wel zéér
populair zijn, waarop de Hoogedelachtbare Nationale Trainer uithaalde naar de
voetbalbond, omdat de oefeninterlands tegen Noorwegen en Finland maar niet
uitverkocht raken. Té dure tickets, fulmineerde Zijne Meester-Tacticus. Dat
zijn spelers de hoogste premies van alle deelnemende landen hebben afgedwongen?
Detail! Dat hij en flink wat van zijn spelers een beroep doen op allerlei
vennootschappen en fiscale constructies om hun salarissen en premies te laten
uitbetalen? Och, stop met muggenneuken en mierenziften, je hebt gelijk,
Oppersyndicalist Marc!
***
Het
altruïsme van een Roland Duchâtelet die opnieuw de aandelen van de
Sint-Truidense Voetbalvereniging in handen heeft gekregen. Hij, de sportieve
baas, zijn vriendin, de voorzitster. Eerlijk verdeeld. Dat hij — eigenaar van
het stadioncomplex — de club de jongste jaren al vanop afstand bestierde, kunt u
dat bewijzen? Ha! Hij wilde vooral vermijden dat ‘zijn’ STVV in buitenlandse
handen zou komen, lees ik in de krant. ‘Omdat die mensen onze voetbalcultuur
niet kennen’. Zeer juist, meneer D., kijk maar naar hoe het clubs als Alcorcón
(Spanje), Charlton Athletic (Engeland), Carl Zeiss Jena (Duitsland) en FC
Ujpest (Hongarije) is vergaan. Oeps, uitschuivertje, dat zijn uw eigen clubs,
waar op een enkele uitzondering na flink gemord wordt tegen het beleid van die
vreemde snuiter die de hele tijd met spelers en trainers zit te schuiven,
pionnen op een strategisch schaakbord waar de gewone supporter — die sukkel die
nooit ver genoeg nadenkt om de onvatbare intelligentie van de mannen die het
voor het zeggen hebben te kunnen snappen — geen touw aan kan vastknopen. Tegenpruttelende
voetbalfans, het lijken wel stakers die niet beseffen dat hun leiders
alleen maar het beste met hen voorhebben.
***
Terug naar
een tweet van Rik Torfs: ‘De beste manier om in België problemen op te lossen
was altijd de ontkenning dat ze er zijn’. Hoezo, problemen? Altruïsten zullen
de wereld redden. Wilmots loopt op kop van de fanfare, Duchâtelet heeft de
instrumenten betaald. Zo wordt altruïsme ook heel even surrealisme.
