(Deze
bijdrage verscheen eerder deze week op de nieuwe sportwebsite van Sporta
Magazine, www.sportamagazine.be, die zeker een bezoekje waard is.)
Wat is
dat toch met die drang om steeds meer deelnemers aan de start van een evenement
te krijgen? Het lijkt wel of kwantiteit vandaag belangrijker is geworden dan
kwaliteit. Gevolg: veel valpartijen in de Tour en overbodige landen op het WK voetbal,
waardoor die evenementen minder interessant worden.
198 renners. Zoveel staan er elk jaar aan de
start van de Tour sinds er 22 ploegen van 9 renners worden ingeschreven voor de
belangrijkste wielerwedstrijd van het jaar. Die, afgerond, tweehonderd mannen
in kleurrijke plunjes worden de eerste week langs smalle wegen, over oneindig
veel rotondes en verkeersdrempels gestuurd, in een razend tempo, met heel veel
nervositeit die daarbij komt kijken, want alle kopmannen – en dat zijn er
ongeveer evenveel als dat er deelnemende ploegen zijn – willen minstens één rit
winnen. Niet verwonderlijk dat er al in de eerste dagen topfavorieten sneuvelen
bij een van de talloze valpartijen.
32 deelnemende landen. Zoveel mogen er om de
vier jaar deelnemen aan de wereldbeker voetbal. Veertig jaar geleden waren dat
er nog zestien. Toegegeven, dat was weinig, maar je kreeg wel de elite van het
internationale landenvoetbal te zien, al werden sommige continenten flink
benadeeld. Vandaag is de eerste ronde zo niet totaal overbodig, dan toch zeer
belastend voor de sterren, waardoor de jongste edities heel wat berekenend
voetbal met de bijbehorende verveling brachten.
24 deelnemende landen. Zoveel mogen er vanaf
volgend jaar meedoen aan het EK voetbal. In navolging van de wereldvoetbalbond
FIFA kiest dus ook de Europese voetbalbond UEFA voor méér. In de wetenschap dat
meer aanwezige lidstaten zal leiden tot populairdere bestuurders, altijd handig
bij volgende voorzittersverkiezingen.
10.768 deelnemers uit 204 landen. Zoveel
atleten namen in 2012 deel aan de Olympische Spelen van Londen, verdeeld over
26 sporten. Het Internationaal Olympisch Comité slaakte juichkreten omdat er
nooit eerder zoveel dames en heren in korte broek het beste van zichzelf gaven.
Akkoord, het Olympisch adagium luidt ‘Deelnemen is belangrijker dan winnen’,
maar moeten die eindeloze preselecties echt?
De paradox is: hoe meer deelnemers, hoe groter
de tevredenheid bij de landen en sporters die aanwezig zijn, hoe vervelender of
gevaarlijker het evenement zelf wordt. De macht van het getal zorgt voor de
onmacht van de prestaties. Het is een al te vaak misbruikte marketingterm
geworden, maar ‘Less is more’ zou wel degelijk van toepassing moeten zijn op de
internationale topsport.
Topsport is niet democratisch. Topsport heeft
niets te maken met ‘Deelnemen is belangrijker dan winnen’. Topsport wordt
bedreven door een elite, die we als toeschouwers willen bewonderen op een
moment dat ze hun capaciteiten ten volle kunnen benutten. Met 18 ploegen van 6
renners wordt de Tour niet minder interessant, wel veel veiliger. Met
respectievelijk 24 en 16 landen zullen WK’s en EK’s aan kwaliteit winnen, omdat
de Messi’s en Ronaldo’s zich niet door zes of zeven slopende wedstrijden moeten
worstelen. Als het aantal kwalificatierondes wordt beperkt, zullen er
spannender momenten te beleven vallen op de Spelen.
Internationale sportbonden moeten van die
kwantitatieve obsessie af. Bobo’s zijn er niet om populair te zijn, maar om hun
sport aantrekkelijker te maken. Als ze daar niet in slagen, moeten we misschien
proberen om in eerste instantie al hún aantal te beperken. Ook dat zou de
kwaliteit ten goede komen.
