‘Out of
the door, line on the left, one cross each‘. Het blijft ook na ontelbare visies
een onweerstaanbare scène uit The Life of
Brian. De mannen die over enkele ogenblikken terechtgesteld zullen worden
schuiven netjes aan, geven keurig toe dat ze daar zijn voor hun eigen crucifixion en volgen gehoorzaam de
instructies. Always look on the bright
side of life, nietwaar.
1982 jaar nadat die ene van Nazareth aan het
kruis werd gehangen juichen menigten nog altijd bij een publieke lynchpartij.
In het echt, in landen waar barbaren thuis zijn, of symbolisch, op de sociale
media en op ongecensureerde fora. We willen het gevoel hebben overal bovenop te
zitten: op Facebook, op Twitter, in de kijkfile, op café, naast het voetbalveld,
overal eigenlijk. En we willen ons zegje doen, want dat lucht op. Niet wij zijn
de ‘Lullen van de Week’, maar al die anderen, dat spreekt voor zich. Wij zorgen
wel voor de LOL van de Week, we vinden onszelf namelijk lichtjes
onweerstaanbaar. Waarom zien die anderen dat niet in?
Help, we weten het even niet meer.
Een trainer van een jeugdelftal van KV
Oostende had er niets beters op gevonden dan na een wekelijks wedstrijdje
strafschoppen trappen op donderdagavond de verliezer te verplichten een t-shirt
met het opschrift ‘Lul van de Week’ te dragen, met – om alle mogelijke
misverstanden uit te sluiten – daaronder een tekening van het mannelijke lid.
Ene Ximon – wat een lullige naam trouwens – vond dat niet prettig, zijn papa
nog veel minder en dus werd het t-shirt in de media gegooid. Schande! De club
ontsloeg de jeugdtrainer, zaak opgelost. (In de loop van de dag werd dat ontslag overigens teruggebracht tot een schorsing)
Mmm, toch niet: al een heel seizoen is er een
van die jonge voetballertjes het lulletje. Zonder die aandacht in de sociale en
andere media zou er tot half mei iemand dat t-shirt hebben
aangetrokken en, wie weet, volgende voetbaljaargang opnieuw. Ik vind het een
wansmakelijk idee, dat t-shirt. Ooit voerde Barry Hughes, de in zijn vrije tijd
carnavalhits (‘k Wil op mijn hoofd een
kamerbreed tapijt!) zingende Nederlandse trainer van Beerschot, het in, maar
dat was bijna dertig jaar geleden, in andere tijden, en bij volwassen profvoetballers.
Bij kinderen is het not done, maar
dat vond KV Oostende blijkbaar alleen maar door al die negatieve reacties,
anders had de club al veel eerder gereageerd. Hypocrisie ten top.
Help, we weten het even niet meer.
Een jong koppel met een baby van twee maanden
oud vroeg aan de ober van een Leuvense taverne om een melkflesje op te warmen.
‘Dat kan, maar we zullen daar wel iets voor moeten aanrekenen’, zei de
hondstrouwe ober, die netjes de instructies van zijn baas opvolgde. En dus
verscheen er op de rekening een extra bedrag van 50 eurocent. Niet veel, maar
ook niet weinig. Het getuigt van weinig klantvriendelijkheid en van een enge
maatschappijvisie, vind ik – baby’s zijn lastig, baby’s mogen wat kosten,
ouders moeten maar betalen! -, maar die ober deed gewoon wat van hem gevraagd
werd en volgens Ho.Re.Ca. Vlaanderen beantwoordt het aan de regels: de klant
was immers vooraf op de hoogte gebracht. Die klant had echter een
Twitter-account, stuurde een verontwaardigde tweet mét de rekening de wereld in
en dus werd binnen de kortste keren het etablissement aan de schandpaal
genageld.
O, ik deed mee hoor, ik ga daar niet flauw
over doen. Mijn tweet: ‘Tip: als u héél rustig wil zitten in een lege zaak -> taverne
Rubens in Leuven. (Les: onderschat uw klanten nooit!)’. Af en toe moet ik leren
mijn grote smoel te houden, ik weet het, ook al blijf ik vinden dat de taverne
in de fout is gegaan. Maar moesten we daarom met z’n allen die zaak richting
faillissement drijven? Natuurlijk had de eigenaar slimmer moeten zijn en hiervoor
geen extraatjes aanrekenen. Uiteraard had hij bij het begin van de heisa
alerter moeten reageren en een eerste les in crisiscommunicatie toepassen: de
maatregel ongedaan maken, zich publiekelijk verontschuldigen en het jonge gezin
in kwestie een etentje op zijn kosten aanbieden, inclusief gratis opgewarmde
babymelk. Vanzelfsprekend is het goed dat de consument mondiger is geworden.
Alleen blijft overreageren in alle opzichten overdreven.
Help, we weten het even niet meer.
Iemand zei me gisteren: ‘Het is niet leuk meer
op Twitter, ik blijf er even weg’. Iemand heeft half gelijk: het is niet zo
leuk meer, klopt. Wegblijven betekent Twitter of andere sociale media overlaten
aan de hardste schreeuwers en tafelspringers van het gezelschap en dat gun ik
hen niet. Maar het is wel een onmiskenbaar neveneffect van een verhardende,
polariserende samenleving, waarin het absolutisme en het Grote Gelijk hand in
hand gaan. Als wij wit zeggen en de anderen zeggen zwart, zijn de anderen fout.
Het leven versimpelt tot een holle oneliner.
Help, we weten het even niet meer.
Een jeugdtrainer en een taverne-uitbater
hebben iets doms gedaan, iets wat zelfs zonder de sociale media als een
boemerang in hun gezicht zou zijn teruggekeerd. Je mag dat onvolwassen noemen, weinig
intelligent of contraproductief en je mag zelfs eisen dat ze dat rechtzetten en
dat ze heel eventjes openlijk met hun neus op de feiten worden gedrukt. Het is
in geen geval een geldig excuus om hen openbaar te lynchen of te kruisigen. Voor een bagatel is hen
doen aanschuiven in de linkse rij, één kruis de man, onwaarschijnlijk
overdreven. Heksenjacht werd in de achttiende eeuw bij wet verboden in
beschaafde landen, maar o wat zien we graag dat het spreekwoordelijke vuur op
die brandstapel nog wat hoger oplaait. We kunnen het brandende vlees haast
ruiken.
Intussen houdt Boko Haram al een heel jaar
honderden Nigeriaanse schoolmeisjes gevangen, stierven er vele duizenden kinderen in de
Syrische burgeroorlog en dreigen ook bij ons heel wat mensen brutaal uit het
maatschappelijke leven te worden gestoten omdat ze er om een of andere reden
niet meer bij horen, zonder job, geld of vooruitzichten. Schrijf daar iets over
en mensen vinden het te moeilijk. Eén verdwaalde positieve reactie zal je deel
zijn. Dan is het veel makkelijker om de voorhamer boven te halen en mee te doen
aan een populistisch volkstribunaal. ‘Crucifixion!!!‘.
Duizenden retweets en likes zullen je
deel zijn.
Help, we weten het even niet meer.
