Een basketbalcoach die twee jaar lang meisjes
begluurde zal wellicht worden vrijgesproken door het Hof van Beroep, nadat ie
eerder in eerste aanleg was veroordeeld tot achttien maanden voorwaardelijk en
een geldboete. De man, inmiddels 26, pleegde de feiten in 2010 en 2011. Hij
filmde de basketbalmeisjes die hij coachte tijdens het douchen en verzamelde
die opnamen op zijn computer. Wat hij er daarna mee deed, daar hebben we het
raden naar, al kan ik me wel iets voorstellen bij het intieme leven van een
geperverteerde.
Stiekem filmen van een naakte persoon zonder
diens toestemming is geen aanranding van de eerbaarheid, zo oordeelt het Hof
van Cassatie nu. Dat er ook minderjarige meisjes bij waren – de leeftijden
varieerden van 15 tot 24 – is mogelijk wel een bezwarend element. Ik moest daar
even van bekomen. Hoe wereldvreemd kan rechtspraak zijn?
In tijden dat we nog net niet de straat
opkomen om te protesteren tegen het stelselmatig verdwijnen van onze privacy,
dat zelfs de federale regering actie onderneemt tegen de Facebooken en Googles
van deze wereld omdat die stilaan meer over ons weten dan wij zelf, en dat
seksuele misdrijven eindelijk een beetje uit de taboesfeer verdwijnen, worden
we geconfronteerd met de beperkingen van ons wettelijk arsenaal. Iemand zei
gisteren: ‘Als die meisjes niet wisten dat ze werden bekeken, kunnen ze daar
niet tegen reageren’. U leest dat goed, ja. Wat niet weet, wat niet deert. In het
absurde vertaald: een blinde kan nooit klacht indienen wegens voyeurisme, hij
kan het immers niet gezien hebben.
Is dat het niveau waarop we als samenleving
beland zijn? Luid roepen maar geen actie ondernemen? Klagen en zeuren maar de
bron van de ergernis niet aanpakken? Dure eden zweren over het bestrijden van
seksueel wangedrag en intussen laten betijen? Dat is namelijk wat ik afleid uit
deze uitspraak van het Hof van Cassatie. Cru gezegd: niemand heeft op het
moment zelf iets gezien, er werd niemand gepenetreerd, er waren geen fysieke
seksuele handelingen, er werd niet geëjaculeerd (toch niet zichtbaar), dus bestaat het niet. Punt aan de lijn, volgende zaak.
Neen, geen enkele van die meisjes is betast,
aangerand of verkracht, dat klopt. Maar ze lopen wel voor de rest van hun leven
met een trauma rond. Ze kunnen niemand meer vertrouwen. Ze zullen altijd alert
zijn als ze in een publieke omgeving onder de douche stappen. Ze voelen de
aanwezigheid van een gluurder, ook al is er niemand. Ze krijgen te horen dat
dit normaal gedrag is, ’t is te zeggen: een beetje afwijkend, maar onvoldoende
om in te grijpen. Voyeurisme is normaal, meisjes, leer ermee te leven. Zo’n
gluurder is ook maar een mens, gun hem zijn pleziertje, je merkt er toch niets
van!
Die rechters van het Hof van Cassatie baseren
zich op wetten en bestaande rechtspraak. Je kan hen wereldvreemd noemen – wat
ze in dit vonnis ook zijn! -, maar uiteindelijk bedienen ze zich van de
‘wapens’ die hen door de samenleving worden aangereikt. De rechterlijke macht
werkt met de wetten die door de wetgevende macht worden opgesteld (in ons land
eigenlijk vooral de uitvoerende macht, want de leden van het parlement moeten
gewoon op het juiste knopje drukken en zich verder gedeisd houden en de
partijdiscipline respecteren). De wetgevende macht wordt door
ons verkozen. Als deze uitspraak is wat ze is, dan komt dat dus omdat wij dit als
samenleving hebben mogelijk gemaakt.
Kunt ú hiermee leven? Vindt u het voortaan oké
dat u of uw kinderen of andere dierbaren mogelijk straffeloos begluurd worden?
Laat u dit gewoon passeren? Indien het antwoord drie keer ‘Neen’ is, dan moeten
we misschien een dringend signaal naar de politieke wereld sturen dat ze de
verouderde wetgeving zo snel mogelijk aanpast. Een samenleving die niet ingrijpt tegen
voyeurisme zet zichzelf te kijk. We staan daar, open en bloot, zonder verweer.
Een man die er een plezier in schept om jonge
meisjes stiekem te bekijken hoeft van mij niet eens in de gevangenis, maar hij
moet wel gestraft worden. Zodat slachtoffers weten dat daders zich niet alles
kunnen permitteren. Gisteren heeft de dader een vrijgeleide gekregen. Dat is
geen rechtspraak maar kromspraak.
