Waarde minister,
Geachte mevrouw Schauvliege,
Beste Joke,
Joke,
Joke, haal ’t spinrag uit je haren / Joke, Joke, trek je witte jurkje aan!
Wat ik me bij wijze van binnenkomer afvraag: heeft deze zin vaak
weergalmd ten huize van het gezin Schauvliege in Gent? Misschien diende het lied
wel als inspiratie bij uw naamgeving, want zowel Joke van Jan De Wilde als uzelf dateren van het gezegende jaar 1970.
Joke,
Joke, wip de schoenen van je voeten / haast je, haast je of de wolken zijn ons
voor.
Als Vlaams minister van Leefmilieu heeft u een
mening over milieu, zo mocht ik vanochtend tijdens het dagelijkse verslikkingsproces bij het drinken van mijn eerste koffie vernemen. Uw mening stond zelfs op pagina twee van de krant. ’t Is te zeggen, u bent van
mening dat de elf halve en hele BV’s die gisteravond op een zorgvuldige
georkestreerde bijeenkomst in de Vooruit in uw hometown Gent lieten weten dat ze al onze overheden – bij de
laatste telling waren het er vier – in gebreke stellen omdat ze de afspraken op
internationale klimaatconferenties niet nakomen, zelf niet te hoog van hun
ivoren toren moeten blazen en eigenlijk best die mening niet hadden gedeeld met de rest van de bevolking. Wat zal hún ecologische voetafdruk wel niet wezen,
ha? En wat doet de modale Vlaming, Waal, Brusselaar of Duitstalige
kwistenbiebel om zijn verwoestende gedrag te corrigeren, dubbele ha? (Ik denk er die ‘ha’s’ even bij, mevrouw, vergeef het me.)
U heeft gelijk, natuurlijk. Die tien mannen en
die ene vrouw zullen ook wel eens in de file staan of met het vliegtuig op reis
gaan of hun centrale verwarming op honderd zetten of… Ja, dat zullen zij. Dus
moeten ze niet zo moeilijk doen, weet u al sinds uw schooltijd. “Al wat ge
zegt zijt ge zelf”, zo moet u in die glorieuze jaren zeventig wel eens op
de speelplaats gehoord hebben en u heeft dat goed in uw oren geknoopt, met het
gedacht om dat ooit nog wel eens te kunnen gebruiken. Nu, dus.
Terwijl de boodschap in deze belangrijker is
dan de boodschappers, waarde minister, zoals dat ook al het geval was met initiatieven als Live
Aid, Band Aid en – laten we ’t even voor ’t gemak afronden – zowat alle goede
doelen op aarde. Van mij mag Tom Lenaerts dit gerust promoten: ik vind hém niet
interessant, wel wat hij en de zijnen te zeggen hebben. En laat u ook niet
afleiden door die Joël De Ceulaer, u moet weten dat die sinds een tijdje alles
weggooit (ja, ook het kind met het badwater), behalve God.
Laat die
lamme sokken en kom gauw mee naar buiten / luister naar de merel en kijk naar
mij, / de zomer en de zonde staan uitdagend te fluiten / laten we de beestjes
even vrij.
Ja, kom naar buiten, beste Joke, daar waar het
zo stinkt en waar de merel zich al jaren verscholen houdt, als hij tenminste al
geen andere, gezondere oorden opgezocht heeft. De beestjes vrijlaten houdt
risico’s in tegenwoordig. Laat u niets wijsmaken, noch door de overdrijvers en
de misantropen aan de ene kant, noch door de het-licht-van-de-zon-ontkenners
aan de andere. Er loopt een en ander mis met ons klimaat, die mannen en vrouwen
van het Intergovernmental Panel on Climate Change zijn heus geen snijbonen en
al zeker geen pipo’s.
Doe er iets aan, mevrouw de minister. Dat is
úw verantwoordelijkheid en die van uw collega’s in andere regeringen. Doe het
nu, alvorens het kortzichtige energiebeleid er straks voor zorgt dat het licht
uit gaat. Doe het, omdat u een contract heeft ondertekend op de
klimaatconferenties, kom dat dan ook integraal na. Pacta sunt servanda, vraag maar eens op ’t Schoon Verdiep in A wat dat betekent. Doe, want denken is stilaan
te laat.
En ja, dan moet de hele bevolking mee. Die van
ons land en die van alle andere landen. Mentaliteitswijziging, gedragspatronen
aanpassen, allemaal moeilijke dingen voor de mensen. Maar u, als uitvoerende
macht, uw broeders en zusters in de parlementen, als wetgevende macht, en
desnoods ook die carnavalesk geklede togahangers van de rechterlijke macht met
hun karwats, voor als de brave burger dan toch niet zo braaf blijkt te zijn.
En stel nu, heel eventjes, voor de grap, dat
die vreemde vogels die er zelf dikwijls uitzien als opgewarmde lijken overdrijven
of, stel je voor, liegen, dan verdient de milieukwestie nog al onze aandacht,
want dat anders gaan leven is echt wel zinvol. Niets zo destructief als de mens, mevrouw.
Maak er uw missie van. Of, weet je wat, wees
mee met uw tijd en noem het uw ‘e-missie’.
Joke,
Joke, ik word gek of ik ben dronken / Joke, kom nou, trek je witte jurkje uit!
(Een deugniet is het, die De Wilde.)
Met in deze tijd van het jaar iets te warme
groet,
F. Van Laeken (maar noem me gerust Van Lancker
als u dat beter uitkomt),
individuele burger die iets aan zijn
ecologische voetafdruk probeert te doen ondanks zijn 45 van schoenmaat.
