Ik herinner me niet of de directeur van de
school waar ik middelbaar onderwijs heb genoten, het Gemeentelijk Handelsinstituut van
Merksem, een dappere man was. Ik weet dat hij Van Strydonck heette, met de
voornaam: Oscar, en dat hij voorzitter was van de lokale CVP-afdeling, een
partij die in de jaren zeventig van de vorige eeuw nog de helft of daaromtrent
van de stemmen behaalde, en dus ook een vinger in de pap te brokken had in instellingen
die niet tot het zogeheten vrije onderwijs behoorden.
Ik weet dus niet of de genaamde Van Strydonck,
Oscar, ons, scholieren, behoed heeft voor terreuraanslagen door Zwarte September,
Baader Meinhoff of de Brigate Rosse, noch dat hij ons eventueel verboden zou
hebben om met de trein door Nederland te reizen uit vrees dat Molukkers die
zouden kapen. Ik weet nog wel levendig dat hij ons, puberende zestienjarigen,
toestond om in 1975 naar het verderfelijke Londen te gaan. Wist hij veel dat sommigen
al op de boot hun goedkoop aangekochte fles gin zouden soldaat maken en dan
vervaarlijk op de reling gaan zitten. Wist hij veel dat het aantal vertrokken
maagden hoger lag dan het aantal teruggekeerde maagden. Wist hij veel dat de
meegereisde leraar eerder een stimulans dan een rem vormde voor het drinkgelag
en -gelach.
Ik vermoed dat de heer Van Strydonck voldoende
vertrouwen had in zijn lerarenkorps en zijn leerlingen, of dat hij er zich de
ballen van aantrok, maar vooral: volgens mijn niet altijd betrouwbare geheugen
werd er niet al te veel verboden in die tijd, ondanks de verre en ook wel
nabije (Nederland, München) terroristische activiteiten. Angst is een slechte
raadgever. De raadgever van de heer Kuijpers, schooldirecteur van de Stedelijke
Basisschool in Rapertingen, deelgemeente van Hasselt, heet in elk geval Angst.
Voor onze aardrijkskundige kennis is het fijn
om te weten dat er zoiets bestaat als Rapertingen en dat dit een aanhangsel
blijkt te zijn van de Limburgse hoofdstad. Voor mijn gemoedstoestand is het
minder goed. Ik begrijp dit namelijk niet. Wat bezielt zo’n schooldirecteur om
een geplande uitstap naar Brussel af te gelasten omdat er een verhoogde
terreurdreiging is? Die idioten van IS zouden hier hartelijk mee gelachen
hebben, mochten ze niet druk bezig zijn geweest met hun videoproducties.
“Kijk, daar, die bange Belgen. Onze terreur werkt!”
Brussel, een gevaarlijke stad voor een stel
tieners? Ammehoela! Denkt die meneer Kuijpers nu echt dat er de voorbije weken
al zeven aanslagen gepleegd zijn en minstens evenveel verijdeld in die
hoofdstad van Europa? Er was die aanslag op het Joods Museum, op 24 mei,
waarbij vier doden te betreuren vielen, dat klopt. Om de zoveel jaar wordt er ook
een heerschap of een groepje opgepakt “op verdenking van betrokkenheid bij
het plannen van aanslagen”. Goed gedaan, Staatsveiligheid! In de jaren
tachtig, ja, toen hadden we de Bende van Nijvel en de CCC en dat waren niet
eens geïmporteerde gekken.
Tot nader order is België een veilig land en
Brussel een veilige stad, op de zeer vervelende dagelijkse criminaliteit na,
maar die vind je in elke grootstad waar te veel mensen op een te kleine ruimte
worden samengepropt en waar de havenots
iets van de anderen proberen in te pikken. Dan moet je zeker niet meer op
uitstap naar Parijs, Londen of Berlijn gaan, oorden van verderf en terreur (zo
heel af en toe). Waakzaamheid, ja, natuurlijk, want er is wel degelijk een
gevaar dat uitgaat van die Islamitische Staat en van een paar honderden
fanatieke moslims, we moeten niet naïef en goedgelovig (sic) zijn. Maar angst? Kom nou! Vooralsnog is het oneindig veel gevaarlijker om als voetganger de straat over te steken of met een fiets rechtdoor te rijden op een druk kruispunt. De terreur van sommige automobilisten op onze wegen is veel reëler dan de IS-dreiging. Als meneer de directeur consequent is, moet hij een stuk of honderd extra leerkrachten aanwerven om thuisonderwijs te geven, zodat die arme dutsen van kindjes niet meer uit het veilige cocon van het eigen huis of appartement moeten komen.
Misschien moet de Rapertingse school dan maar
een uitstap plannen naar die pontonbrug in Antwerpen, een uniek gebeuren. Oei,
ja, kan niet meer. Een trip naar de Ardennen dan maar? Neen, niet doen, daar worden
die Syriëstrijders opgeleid. Gevaar/danger! Misschien een dagje Luik, of neen,
wacht, terwijl ik het schrijf bedenk ik: daar huizen veel maffiosi, zelfs authentieke
Italiaanse. Met de Thalys van Brussel naar Oostende, er is toch plaats genoeg?
Liever niet, stel je voor dat je een slag van een windmolen krijgt.
Goh, het Gallo-Romeins Museum in Tongeren zal
het worden, als ik de berichtgeving goed heb gevolgd. Lekker dicht bij huis,
veilig tussen het bronsgroen eikenhout dat je allein in Limburg vindt. Of toch maar Bokrijk? In een middeleeuwse
omgeving zal niemand het je kwalijk nemen dat je schrik hebt van de perverse
grootstad, meneer de schooldirecteur.
“Schrik maar niet te erg wanneer u in uw
dromen / al die schuldeloze slachtoffers ziet staan / die daarginds bij het
gevecht zijn omgekomen / en u vragen hoe lang dit nog zo moet gaan.” Welterusten,
meneer de directeur, slaap zacht.
