Het is een heel mooi WK, beste vrienden van de Brazuca. Dat
schrijf ik niet omdat de Rode Duivels gewonnen hebben, maar omdat er flink
gescoord werd de voorbije zes dagen. Negenenveertig doelpunten in 16
wedstrijden, dat is een gemiddelde van 3,06. Daarmee komt dit
wereldkampioenschap voorlopig op de eerste plaats sinds het WK van 1958 in
Zweden. Toen vielen er op de eerste speeldag, acht wedstrijden rijk, 29 goals,
goed voor een gemiddelde van 3,63.

Zelfs het legendarische en terecht bewierookte WK van 1970
in Mexico zat aan een lager gemiddelde: 2,50. Ook Spanje 1982 bleef uit de
buurt met 2,83. Herinnert u zich die Mundial van 1986 nog met Maradona en de
Rode Duivels? Bijzonder zwak gestart met gemiddeld twee doelpunten in de eerste twaalf
wedstrijden. De jongste wereldbekers ging het zelfs van kwaad naar erger met de
doelpuntenproductie op de eerste speeldag in de acht poules: 39 in 2006
(gemiddeld 2,44), amper 25 in 2010 (1,56). In Brazilië wordt er dubbel zo vaak
gescoord als in Zuid-Afrika.

Ik vreesde vooraf voor een Mourinho-achtig horrorspektakel,
met zeer defensieve elftallen en laffe bondscoaches, maar het tegendeel blijkt
waar. Geen countervoetbal, geen berekenend gedoe, de meeste teams rechttoe
rechtaan voor de zege. Twee gelijke spelen slechts, waarvan maar één nul-nul.
Iran-Nigeria was dan ook een nul over de hele lijn. Alleen René Vandereycken
zal dat een leuke wedstrijd gevonden hebben. Diezelfde ex-bondscoach zal voorts de
zwakke verdedigingen aanstippen. (Gelijk heeft ie, trouwens; als je bijvoorbeeld
Ramos en Piqué statisch zag verdedigen voor een blunderende Casillas, kon je je
ogen niet geloven. Tijdens het Spaanse voetbalseizoen ongenaakbare reuzen, op
het WK stoethaspels op noppen.)

De eerste rode kaart viel pas in de toegevoegde tijd van de
zesde wedstrijd, toen bij de gefrustreerde Uruguayaanse rechtsback Maxi Pereira
het licht uitging. Minuut 540, zeg maar. In 2010 werd een andere Uruguayaan,
Nicolas Lodeiro, al in de 81ste minuut van de tweede wedstrijd uitgesloten
(171ste minuut), in 2006 een speler van Trinidad and Tobago in wedstrijd nummer
vier (326ste minuut).

Aanvallender voetbal, meer doelpunten, minder overtredingen,
gelukkig was er nog randdebiel Pepe om zich van zijn allerdomste zijde te laten
zien, of we zouden nog gaan geloven dat de spelers lieverdjes zijn geworden.
Thomas Müller scoorde een hattrick in de openingsmatch van Duitsland, ook dat
is redelijk uniek.

Ik hou van dit WK. Alleen de Grieken en de Hondurezen vielen
echt door de mand, Iran-Nigeria was een draak van een wedstrijd en, euh,
België-Algerije was dat ook tot net voorbij het uur. Tegenvallers: Spanje, Uruguay, Portugal, Nigeria en – laten we dat chauvinisme even opzij schuiven – België. Zwakste deelnemers: Griekenland en Honduras. Individuele
tegenvallers: Lionel Messi, ondanks dat mooie doelpunt, en Cristiano Ronaldo,
onzichtbaar en balorig. Individuele uitblinker: Andrea Pirlo. Beste wedstrijd:
Engeland-Italië. Mooiste doelpunt: de zweefduik van Robin van Persie. Slechtste
scheidsrechter: Yuichi Nishimura. Blindste official: die vlaggenzwaaier die twee geldige Mexicaanse doelpunten liet afkeuren in Mexico-Kameroen.

***

Wij worden wereldkampioen! Zouden we toch niet beter
underdog blijven? We gaan winnen! Algerije is een hapje! Wat… wat gebeurt er?
Losers! Luieriken! Stelletje overbetaalde landverraders! Jà, Fellaini! Jàààààà,
Drieske Mertens! Zie je wel, dat we gingen winnen! Helden!

Belgische voetbalsupporters gingen dinsdag in de vooravond
van overdreven optimisme over ongenuanceerde ontevredenheid en gelatenheid naar
totale euforie. Juichen mag, maar zou wanneer u dit leest al achter de rug
mogen zijn. Er is wat tactisch oplapwerk nodig. De eerste helft tegen het,
laten we wel wezen, middelmatige voetballand Algerije was ont-stel-lend zwak.
Geen tempo, nauwelijks beweging, nul komma nul druk naar voren, veel te
nerveus. De tweede helft was tot aan het inkomen van Origi en Fellaini
nauwelijks beter. Veel goede wil, dat wel, maar inspiratieloos.

Uiteindelijk maakten de invallers het verschil: Fellaini scoorde
de 1-1, Mertens de 2-1, na een intelligente loopactie van Origi. Goed gedaan,
Marc Wilmots? Of: waarom stonden die mannen niet van bij het eerste
fluitsignaal op het veld? Het zou al te makkelijk zijn om Wilmots nu toe te
juichen omwille van zijn geslaagde wissels, net zoals het ongepast zou zijn om
hem fel te bekritiseren voor zijn elf starters.

Twee tactische keuzes begreep ik nochtans niet. Daniel Van
Buyten kreeg de voorkeur op Thomas Vermaelen, waardoor Vincent Kompany links in
het centrum van de verdediging moest gaan spelen, niet zijn beste plaats, omdat
ie van daar minder bepalend is in het op gang brengen van het spel. Zijn vista
en zijn precieze inspeelpas komen daar niet tot hun recht. Van Buyten was al
bij al niet zo slecht (één keer ging ie onder de bal door), maar hij is een
pure verdediger. Dan liever Kompany rechts in het centrum en daarnaast
Vermaelen of Lombaerts, goede verdedigers die ook kunnen voetballen.

Even onbegrijpelijk was de positionering van Chadli en De
Bruyne. Chadli stond centraal op het middenveld, De Bruyne rechts, terwijl de
eerste een typische flankspeler is en de tweede tegenwoordig vooral achter de
spitsen volop tot zijn recht komt. Na de rust werd deze tactische blunder
goedgemaakt door De Bruyne naar het centrum te halen en Mertens op rechts te
posteren in plaats van Chadli.

Het goede nieuws is: we hebben gewonnen. Uiteindelijk is
zelfs de belabberde manier waarop niet eens zo slecht: realisme zal nu in de
plaats komen van misplaatste euforie. En we hebben nu ook een basiselftal, denk
ik. Mertens en Fellaini hebben zich in de ploeg gewerkt en ik hoop dat de
bondscoach ook heeft gezien dat Kompany voetballend minder tot zijn recht komt
op die plek. Lukaku verdient nog enig krediet, al viel Origi prima in: snel,
technisch beter dan de grote Chelsea-/Evertonspits, doelgericht.

Nog meer goed nieuws: het kan tegen Rusland alleen maar
beter gaan.

***

Waarde bondscoach, geachte heer Wilmots, beste Marc, mag ik u voorzichtig deze
basiself suggereren tegen de Russen: Courtois; Alderweireld, Kompany,
Vermaelen, Vertonghen; Witsel, Fellaini, De Bruyne; Mertens, Hazard; Lukaku. Ik
dank u. (Uw kritische supporter)