Ik heb een Kloutscore van 66. Zo, dat weten we dan ook
weeral. Maakt dat van mij een beter mens? Een intelligentere kerel? Een crack op het vlak van sociale media?
Neen, natuurlijk niet. Ik vond het een tijdje geleden gewoon aardig om te weten
welke invloed ik heb. Eigenlijk, om heel eerlijk te zijn, wilde ik even
aftoetsen of mijn zeer actieve Twitterleven wel zin heeft of dat ik bezig ben
met een doelloos potje geestelijke masturbatie voor gevorderden. In dat laatste
geval zou ik er onmiddellijk de brui aan hebben gegeven. Maar nu ik toch in een
eerlijke bui ben: die score viel best mee. Ik blijf nog even.

‘Blanken zijn slimmer
dan negers’

Het eerste wat je moet doen nadat je zo’n gunstige
Kloutscore hebt gekregen, is relativeren. Dat is ook de enige gepaste reactie, want de berekening van
die score is zeer arbitrair. Het heeft te maken met het aantal volgers dat je
hebt op al die sociale mediaplatformen (Twitter, Facebook, Instagram,
Foursquare, enzovoort), hoe vaak je interactie met hen hebt en welke van je
berichten veel likes of retweets krijgen (in Facebookjargon heet
dat: gedeeld worden). Om het brutaal te zeggen: lanceer de meest stompzinnige
boodschap en je Kloutscore zal positief beïnvloed worden, omdat je nu eenmaal
veel reacties zult genereren, ook al zullen die overwegend negatief zijn.
‘Blanken zijn veel slimmer dan negers’ of ‘Vrouwen die een minirok dragen
vragen erom om verkracht te worden’ klinken bijzonder ongepast, ze zijn dat ook!, maar ze zijn
goed voor je Kloutscore, want: heisa gegarandeerd! Zo gaat dat in dit wondere
wereldje van vluchtige meninkjes en aandachttrekkerij, waar je telkens ongegeneerd wordt aangemaand te retweeten als je het ergens mee eens bent.

In de eerste plaats gaat het echter wel degelijk om het
aantal volgers; de getrouwelingen die je volgen of de vijanden die stiekem over
je schouders meekijken naar wat je schrijft en er dan met een in vitriool
gedoopte pen op reageren. De meest invloedrijke man op deze planeet zou dan
Barack Obama moeten zijn, met 35.750.906 volgers en een Kloutscore van 99. Dat
zou zelfs best kunnen. Twitter zelf strandt op 97, Justin Bieber en Lady Gaga
staan broederlijk/zusterlijk op de derde plaats met 96 (en met respectievelijk
43,7 en 40 miljoen followers). Als
die ‘I love you’ of ‘Good morning’ tweeten, hebben ze gelijk duizenden
retweets. Zo kan ik het ook! (Of beter: zo kan ik het niet, maar ik zing wel
toonvaster.) Miley Cyrus zal na de MTV VMA-rel van zondag ook wel in de sociale
media-achting gestegen zijn. Vulgariteit helpt je op weg naar beroemdheid.

In eigen land zit Kim Clijsters op 85, Regi van Milk Inc. volgt
op 81, samen met Studio Brussel en Ancienne Belgique. In de categorie 60+ scoor
ik zelf iets lager dan Geert Noels, maar hoger dan Didier Reynders, Carl Devos,
Peter Vandermeersch en Joël De Ceulaer, terwijl ik echt wel weet dat die mensen
invloedrijker zijn dan ik. Slimste Mens Tomas Van den Spiegel scoort 69. Tja,
die man is groter, dat geef ik grif toe (en die 27 centimer haal ik nooit meer
in).

Deze beknopte vergelijking bewijst nogmaals dat die hele
Kloutscore een spelletje is, tot op zekere hoogte interessant, maar wel met een
denkbeeldige handleiding waarin op elke pagina bovenaan de opmerking ‘Zwaar te
relativeren!’ zou moeten staan.

Upstairs, Downstairs

Tot daar blijft het allemaal vrij onschuldig. Maar vanavond
wordt het sociale mediakaf definitief van het koren gescheiden, want op de
allereerste Vlaamse Klout Party (pardon: #kloutparty) wordt alleen de SM-elite
verwacht. Oké, ook met een Kloutscore van 40+ kom je erin, maar dan heb je
enkel recht op een pintje en wat borrelhapjes. Als je dan weet dat enkele
verdiepingen hoger de 70-plussers zich op het dakterras op de kreeft en
champagne storten, klinkt dat redelijk belachelijk, neen? Alhoewel… Blijkbaar
tikt het concept niet echt aan, getuige de aankondiging gisteravond dat 40-plussers
ook rosé-bubbels krijgen én toegang tot het dakterras. Als de elite het laat
afweten, moet je bij de aanwezige fotografen vooral de indruk wekken dat het toch een gigantisch succes is.

Het heeft iets feodaals, vind ik. Wij versus zij. De elite
versus het plebs. Upstairs, Downstairs.
Regi heeft al laten weten dat ie niet naar de Klout Party komt, tot grote
treurnis van de organisatoren, want die hadden hem graag met de helikopter
opgepikt, als enige 80-plusser die tot de doelgroep behoort. Wie 70+ scoort,
wordt ‘slechts’ met een limousine opgehaald en netjes weer afgezet. De anderen
moeten hun plan trekken: voor hen geen Bob. Geen idee wat ze zullen doen met
eventuele party crashers.

De marketing- en reclamejongens en -meisjes houden van dit
concept, want zij hebben het evenement tot op de laatste eurocent gesponsord.
Netwerking, heet dat, nuttige contacten leggen, en dan liefst vóór je aan je
derde fles champagne begint en de in kokosmelk gesopte stukjes kreeft kunstig
op je voorhoofd hebt gedrapeerd. ‘Hik ben Frank en heb een Kloutscore van
duusd-en-een-beetje!’

Ik blijf gezellig thuis. Het credo ‘I don’t want to belong
to any club that will accept people like me as a member’ van Groucho Marx is me
daarvoor te dierbaar. En ik wil al zeker geen deel uitmaken van een soort loge
van de sociale media, noem het gerust ‘Het Groottoasten van België’ (vrij naar de
overkoepelende vrijmetselaarsorganisatie in dit land), een schijnelite die
zichzelf ver boven de massa verheven acht. Op die manier worden sociale media bijzonder
asociaal.

Sociale sociale media

Voor alle duidelijkheid: ik heb absoluut niets tegen het
verhogen van het sociale karakter van de sociale media. Twunches,
twoegentochten, Twitterquizzen: mooie initiatieven om in een ongedwongen sfeer mensen
samen te brengen en kennis te maken met gelijkgezinden of andersdenkenden,
figuren die je hebt leren appreciëren en respecteren, of waarmee je graag face-to-face in discussie zou willen
gaan.

Ik kan zelf beslissen of er ik naartoe ga, het zijn geen
elitaire bedoeningen, er is geen sociale druk om je te meten met de bollebozen
van dit al bij al toch begrensde spectrum. Zulke bijeenkomsten doen, met andere
woorden, niet denken aan de haantjesgevechten die belangrijke vergaderingen op
het werk soms zijn of aan ‘politieke’ machtsspelletjes die je in grotere organisaties vaak aantreft.

Laat duizend sociale mediabloemen bloeien. Maar maak er geen
wedstrijd van: om ter meest, om ter hoogst, om ter best, om ter verst, om ter invloedrijkst. De
sociale media zouden wat meer naar de Olympische gedachte moeten luisteren:
deelnemen is belangrijker dan winnen.

***

Tot slot een weetje: de allereerste Klout Party werd
georganiseerd door The Beatles, tot razernij en blinde jaloezie van hun grote concurrenten
in de muziekwereld, The Rolling Stones. Jagger en Richards schreven prompt Get off of my Klout als respons.