Uit onderzoek is gebleken dat er meer dan waarschijnlijk niets
aan de hand was in De Blokkendoos, de basisschool in Antwerpen-Kiel die drie
weken geleden uit veiligheidsoverwegingen de deuren moest sluiten na massaal
protest tegen seksueel misbruik door een 23-jarige juf. Vermeend seksueel misbruik, zo blijkt nu, en zo lang dit land een
rechtsstaat is, moeten we vertrouwen hebben in het gerecht (hoe moeilijk dat
soms ook is, als je er sommige wereldvreemde vonnissen op naslaat). Toch één
slag om de arm houden: volgens het parket is het onderzoek nog niet volledig
afgerond.
Maar laten we er gemakshalve van uit gaan dat het parket
niets bezwarends meer zal vinden. Dan dragen de ouders die de zaak naar buiten
hebben gebracht een verpletterende verantwoordelijkheid. Hebben zij de signalen
van hun kind(eren) verkeerd begrepen? Hadden ze hun kind(eren) niet eerst naar
een kinderpsycholoog moeten meenemen, om na te gaan in hoeverre die
beschuldigingen realistisch en gegrond waren, en geen kinderfantasie? Even
verpletterend is de verantwoordelijkheid van de moslimfundamentalisten die –
hoewel niet betrokken bij de zaak, noch bij de school – mee aan de
schoolpoorten kwamen betogen.
De luidste roepers zijn vaak diegenen die er in wezen niets
mee te maken hebben, toch niet rechtstreeks. Zij krijgen doorgaans wel de
meeste aandacht. Zowel binnen hun eigen gemeenschap, als in de media. Media houden van slogans, toeters, bellen en uitslaande
decibelmeters. En dus kregen enkele ongure types een microfoon onder de neus
geduwd. Zelfs vandaag nog, wanneer we toch geredelijk mogen aannemen dat alles
berustte op een misverstand of dat de hetze georkestreerd was (misschien moet
het parket dat wel eens onderzoeken!), krijgt een idioot van Sharia4Belgium veel
weerklank met zijn dreigementen aan het adres van de leerkrachten. Zo’n man hoort niet thuis in een vrije samenleving.
***
De Antwerpse burgemeester – die overigens nogal gretig
uitpakte met het nieuws, terwijl het onderzoek in feite nog loopt – bevestigde
als eerste de conclusie dat er niets aan de hand is. ‘Als dat klopt, dan gaat
het hier om een klassiek geval van massahysterie,’ zei hij, ‘nog verergerd door ophitsing binnen één
etnische groep door elementen die labiel zijn en door extremistische moslims
die het niet goed voor hebben met de samenleving.’ En hij riep de
‘slachtoffers’ (waarmee hij bedoelde: leerkrachten en sommige ouders) op om
klacht neer te leggen tegen de ophitsers.
Los van zijn iets té snelle reactie heeft Bart De Wever
gelijk. Dit is een gevaarlijk precedent. Als een stel ‘professionele’
herriemakers erin slaagt om een school te laten sluiten, enkel en alleen door
religieus fanatisme, hatelijk gedrag en fysieke bedreigingen, dan kunnen we dat
als seculiere samenleving niet pikken. Zo simpel is dat. Of je nu
extreem-rechts bent (en per definitie tegen andere culturen) of extreem-links (en bijna
per definitie alles door een xenofiele bril bekijkt) of iets daartussenin.
Anderzijds kan je je ook afvragen of de stad Antwerpen, door onmiddellijk de school te sluiten, niet te snel heeft toegegeven aan chantage, al moet je natuurlijk ook de veiligheidsafweging maken. Moeilijke kwestie: hoe pal blijf je staan en hoe lang hou je dat vol zonder de fysieke integriteit van je medeburgers in gevaar te brengen? Hoe dan ook: in
een rechtsstaat, waar bovendien lang geleden de scheiding van Kerk en Staat werd
afgedwongen, mogen we ons niet laten chanteren door onverdraagzaamheid. Net
zomin als dat we zelf onverdraagzaam mogen zijn tegenover andersdenkenden en
mensen uit andere culturen.
Het zou goed zijn dat er vanuit de moslimwereld een stevige
reactie komt tegen de luidruchtige minderheid die altijd weer de confrontatie
opzoekt. Waar zijn de progressieve imams, de politici van allochtone origine en
de perfect geïntegreerde derde- en vierde-generatie-medelandgenoten? Waarom
horen we hun stem niet in dit debat? Is het omdat de media hen geen forum
bieden? Hebben ze misschien geen mening over dit soort dingen? Of heerst er
angst, omdat de fundamentalisten voor niets terugdeinzen?
Het zou ook goed zijn mochten de Vlaamse politieke partijen
naar buiten treden met een duidelijk standpunt dat tegelijkertijd hard ingaat
tegen de feiten (het onterecht beschuldigen van een juf – niet vergeten: een
trauma voor het leven! – en het tijdelijk sluiten van een school) en een hand
reikt aan de goed menende moslims (waarvan ik nog altijd durf te
veronderstellen dat het een ruime meerderheid is).
De Blokkendoos onderstreept ook het morele faillissement van
de concentratiescholen. In een multiculturele samenleving (leer er mee leven, Filip Dewinter & co!) werkt monoculturalisme contraproductief. Altijd.
Overal. Dit is een opdeling in wij en zij, die diep geworteld is in het
verleden, nauwelijks voeling heeft met het heden en al zeker geen oog heeft
voor de toekomst. Concentratiescholen zijn de geïnstitutionaliseerde gettoïsering.
Weg ermee!
***
Nuance. Ik schreef er al over. En ik schrijf er opnieuw
over. Kennen we dat nog? Passen we dat nog toe? Ik had gisteren op Twitter een
levendige discussie over de ritzege van Christopher Froome in de Tour. De
dopingaantijgingen kwamen weer uit allerlei hoeken aanwaaien. Als Froome zelf zo
kort door de laatste bocht zou gereden hebben, hij lag vijftig meter diep een
ravijn in! Maar het kan tegenwoordig allemaal, zeker in sociale media, waar je door de
beperking van het aantal lettertekens al verplicht bent om spitante oneliners te
produceren en je alleen aandacht genereert door iets opvallends te schreeuwen.
Zelden is dat doordacht.
Iemand opperde dat wij, de toeschouwers, het recht hebben om
renners in verdenking te stellen. Neen, dat hebben we niet, beste meneer! ‘In
verdenking stellen’ is iets voor onderzoeksrechters. Dat is iets wat we in een
rechtsstaat moeten overlaten aan de professionals. Wat je wel mag doen, als
toeschouwer, is een gezond wantrouwen koesteren, achterdochtig zijn, niet
direct staan juichen na een ‘historische’ prestatie. Dat recht hebben we wel.
Dat is zelfs gezond, gezien wat er in het verleden gebeurd is. En zelfs vandaag, kijk naar het nieuws over Tyson Gay en Asafa Powell in de atletiekwereld.
Maar iemand zomaar beschuldigen zonder nog maar de minste
hint van een bewijs is ziekelijk. Het hoort wat mij betreft thuis bij de horde
hardroepers aan de poorten van De Blokkendoos. En wie wil daar nu bij staan,
als weldenkende mens?
