Ik gebruikte Johan Verminnens tekst hier al eerder, maar op
de Vlaamse feestdag is hij meer dan ooit van toepassing: ‘Ieder met zijn hymne
/ Ieder met zijn vlag / Ieder in dit landje, heeft zijn eigen feestjesdag’. Het
lied dateert van 1973 en toen was de inkt van de allereerste staatshervorming
in dit land amper opgedroogd. Benieuwd hoe de gedelegeerd bestuurder van SABAM dat
refrein zou actualiseren naar de situatie van vandaag.
Ach, ik heb niets tegen die hele 11de juli. Om te beginnen
is één van mijn beste vrienden vandaag jarig, dus is het hoe dan ook een beetje een lokale feestdag. Maar ik heb helemaal niets met Vlaamse Beweging, Vlaamse
onafhankelijkheid en Vlaamse symboliek, en ik moet altijd opnieuw opzoeken hoe
dat nu weer zat op die 11de juli 1302, daar ergens in de buurt van Kortrijk, gewoon
omdat mijn geheugen dat om één of andere reden weigert te stockeren.
Maar dat belet niet dat ik mijn Vlaamse vrienden hun
feestdag gun. Ik koester Voltaires beroemdste uitspraak: ‘Ik verafschuw wat u
zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen.’ Dat uitgangspunt is
de basis van verdraagzaamheid en pluralisme, wat tegenwoordig helaas bedreigde
deugden zijn. Ik voeg er echter meteen een andere oneliner
van monsieur Voltaire aan toe:
‘Eigenliefde is een ballon gevuld met lucht, waaruit stormen te voorschijn
komen als je erin prikt.’
Is het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid een ‘ballon
gevuld met lucht’? Is het een vorm van extreme ‘eigenliefde’? De tijd zal het
(wellicht) uitwijzen, maar als ‘Europeaan’ zit ik niet te wachten op
schaalverkleining, tenzij – héél misschien – binnen het kader van de
Grootnederlandse gedachte, maar daar zitten de Nederlanders allicht weer niet
op te wachten. Dus sta me toe dat ik af en toe eens in die ballon prik; het
heeft me alleszins al wat stormpjes opgeleverd.
Voor alle duidelijkheid: net zomin als ik iets heb met 11
juli, word ik uitbundig op 21 juli (Nationale Feestdag) of 27 september (Dag van de Franse
Gemeenschap). Ik loop niet graag achter een vlag aan, ik zing niet uit volle
borst mee met hymnes. Dat is mijn biotoop, waarin ik alles in vraag durf
stellen en zelf wil kunnen bepalen of ik het glas als halfleeg of halfvol zie.
Waar geen plaats is voor geloof, bijgeloof en bijna-geloof. Waar iedereen
welkom is, op voorwaarde dat je bereid bent om zelf iedereen welkom te heten.
(Zo blijven er uiteindelijk bitter weinig geestverwanten over, da’s een feit!) Waar vóór iets of
iemand zijn, niet impliceert dat je daarom meteen ook tégen iets of iemand
anders moet zijn (ik ben, bij wijze van voorbeeld, vóór Beerschot, maar daarom niet tégen Antwerp). Waar Nuance,
Hoffelijkheid en Relativeringsvermogen met hoofdletter worden geschreven en
meer zijn dan Schone Schijn. Welkom in mijn Utopia!
Dus, lieve lezer die tégen Vlaamse onafhankelijkheid is:
wees breeddenkend en gun die andersdenkenden hun feest. En, lieve lezer die vóór
Vlaamse onafhankelijkheid is: geniet van je dag, maar besef dat jullie
overtuiging niet dé overtuiging is (en vooralsnog door een minderheid wordt
beleden, haha).
Morgen is het gewoon weer 12 juli, een dag als een andere.
Zoals ook 11 juli, 21 juli en 27 september dat zijn. Of 1 juli 2014, de dag dat
de zesde staatshervorming in de praktijk zal worden omgezet.
Toch zou het handig zijn dat niet iedereen zijn
‘feestjesdag’ zou hebben, maar dat we ons kunnen scharen achter één
gemeenschappelijke dag in het jaar. Laten we dan gaan voor 13 juli. Ligt tussen
11 en 21 in en vanaf 13 juli 2014 zal het ons ook herinneren aan de wereldtitel
van de Rode Duivels in Brazilië. Een mens mag toch dromen?
